Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het inspiratiepeil in blockbusterland ligt tegenwoordig zo laag dat er haast voortdurend teruggegrepen wordt naar hits uit het verleden. Het gevolg: reboots en sequels overspoelen de multiplexen en ambiëren nauwelijks meer dan het nacho’s en popcorn opsmikkelende gepeupel twee uur (of meer) te vermaken. Met wat slechte wil zou je ook ‘Tron: Legacy’ in zulk vakje kunnen plaatsen, maar de producenten verdienen net iets meer krediet. Het vergt namelijk best de nodige dosis lef om 29 jaar na de eerste ‘Tron’ niet met een simpele remake voor de pinnen te komen, maar met een vervolg.

Dat impliceert immers dat al wie het origineel uit 1982 niet zag (zowat 99 procent van iedereen die onder de noemer jeugd gecatalogeerd wordt) het eerste halfuur verloren loopt in de nochtans niet zo ingewikkelde, maar wél voortdurend aan de eerste film refererende software waaruit ‘Tron: Legacy’ geconcipieerd is. Voor zover de hoge graad computerlingo daar niet voor zorgt. Centraal staat Sam Flynn (Garrett Hedlund), een ietwat dolende twintiger die op een dag bezoek krijgt van een ex-collega van zijn twintig jaar eerder verdwenen vader (Jeff Bridges). Die beweert dat Sams pa nog leeft en dringend gered dient te worden uit het spel dat hij zelf ontwierp. Sam doet wat elk normaal mens op zulk moment zou doen: hij fronst de wenkbrauwen. Maar hij is ook nieuwsgierig en trekt op onderzoek naar de oude arcadiahal van zij pa. Wanneer hij daar een verborgen kamer vindt, wordt hij niet veel later opgezogen in een virtuele wereld: The Grid.

Wat vervolgens gebeurt, laat zich makkelijk voorspellen: Sam wordt herenigd met zijn vader én Kevin neemt na al die jaren de handschoen op tegen Clu (zijn digitale dubbelganger). Een solide basis kortom voor een spectaculaire sf-knaller, maar helaas gooien de makers er in het tweede deel iets te veel uitleg bovenop, alsof zo nodig alles moet worden ontsluierd. En – alweer helaas – erg boeiend wordt die uitleg nooit. Gelukkig weten ze dat aardig te compenseren met een waaier actiescènes, die gelukkig wel de juiste toon vatten (het discusgevecht, de race, etc.).

Nog een pluspunt: het special effects-team slaagt er ook in om de film nooit te blits te laten worden voor zijn eigen goed, wat in een huidige tijd van technologische hoogstandjes beslist op applaus mag worden onthaald. Akkoord, in de wereld binnenin The Grid branden meer neonlichtjes dan in een gemiddeld prostitutiekwartier en het gehele virtuele landschap is opgetrokken uit bits en bytes (zelfs driekwart van de karakters bestaat enkel uit nullen en enen), maar de plot vraagt daar nu eenmaal om. Al bestaat die plot ironisch genoeg uit slechts één dimensie en is die net als de personages – zowel de gepixelde als de niet-gepixelde – verstokt van enige diepgang.

Wat niet wil zeggen dat de acteurs zich niet van hun beste kant laten zien. Jeff Bridges amuseert zich kostelijk en zet zijn karakter neer als een jedi-variant op The Dude – filosofische bespiegelingen incluis, al treffen die niet altijd doel. Een verrassing mag het evenwel niet heten dat hij zijn jonge tegenspelers Garrett Hedlund en Olivia Wilde (een mooi meisje, maar geen greintje talent, zo lijkt het) onder tafel speelt. Het enige pittige weerwerk krijgt hij zowaar van zijn computergestuurde alter ego – al kan het feit dat de digitaal verjongde Bridges er als een kunstwerkje op zich uitziet daar ook wel iets mee te maken hebben. Toch verdient ‘Tron: Legacy’ geen al te hard verdict. Uiteindelijk wil deze film weinig meer dan visueel baanbrekende fun bieden, en daarin slaagt nieuwkomer Joseph Kosinski met verve. Geen instant-classic en zelfs snel vergeten, maar plezierig zolang het duurt.

Extra’s (Blu-ray): bij een productie als ‘Tron: Legacy’ is het bonusmateriaal minstens zo interessant als de film zelf. Zeker als er tussen die extra featurettes docu’s te vinden zijn die ons een blik achter de digitale schermen bieden en tonen hoe de makers bijna dertig jaar na de eerste film te werk zijn gegaan om de toen gecreëerde wereld naar de 21ste-eeuwse digitale standaarden om te zetten. Ook leuk voor de fanboys: een muziekvideo van Frans beatscombo Daft Punk, die tekenden voor de beukende klankband.

Peter Janssens