Zoeken

Cobra (Blu-ray)

  • Cinevision.be/nl quoteert Cobra (Blu-ray) met een 2/5
  • Regisseur: George Pan Cosmatos
  • Cast: Sylvester Stallone, Brigitte Nielsen, Reni Santoni
  • Genre: Actie
  • Duur: 87 minuten
  • Releasedatum Blu-ray: 08-06-2011
  • Distributeur Blu-ray: Warner HV
Bekijk de cover van de film "Cobra (Blu-ray)"

Er zijn foute films, nog iets foutere films, films die nog een tikkeltje fouter zijn, films met een kwadraatfoutfactor en dan is er ook nog ‘Cobra’. Jawel, van alle testosteronmachoprenten die Hollywood tijdens de Reaganjaren uitbraakte is deze in 1986 uitgebrachte politieprent de meest repulsieve en lelijke. En misschien ook wel de meest ziekelijk gewelddadige, maar dat valt minder op daar de meeste bloederige scènes tijdens de eindmontage werden weggeknipt om geen X-rating te krijgen. En jawel, dit filmpje werd wel degelijk uitgebracht door een grote studio die op die manier een graantje meepikte van de weinig koosjere output van cultverdeler Cannon, de meest succesvolle B-independent uit de jaren tachtig.

‘Cobra’ is een volbloed Stallone-productie. Hij schreef het scenario, produceerde (weliswaar zonder vermelding op de credits) mee en onze kop eraf als hij af en toe ook niet tegen George Pan Cosmatos zei hoe hij zijn camera moest neerpoten. Stallone baseerde zich op de roman ‘Fair Game’ van Paula Gosling: een paar jaar eerder brouwde hij uit dat boek al een scenario dat dienst zou doen als basis voor ‘Beverly Hills Cop’. Maar dat was voor de producenten beslisten om van de film meer een komedie te maken en Stallone vervingen door Eddie Murphy. Waarop Stallone het scenario herwerkte en het na de eveneens door George Pan Cosmatos geregisseerde wereldhit ‘First Blood: Rambo Part II’ onderdak vond bij de dollargrijpende Menahem Golan en Yoram Globus.

Op zich is ‘Cobra’ schatplichtig aan eender welke spierballenactieprent uit de jaren tachtig. Maar waar Schwarzenegger in ‘Commando’ en aanverwanten tussen het sigaren roken en vijanden platknijpen de tong duidelijk in de kaak liet zitten, vallen Stallones pogingen om het gratuite geweld te verzachten met (pogingen tot) humor plat op de bek. Het aantal close-ups op de trekker, lopen en kolven van het wapenarsenaal is nauwelijks bij te houden, net zoals die op de welhaast kwijlende gezichten van de meedogenloze schurken die klaar staan om onschuldige slachtoffers neer te knallen.

In de eerste scène zien we de bende van de Night Slasher terwijl ze zich opwarmen door met hamers en bijlen tegen elkaar te slaan. Wie te bellen? Twee jaar daarvoor misschien nog de ‘Ghostbusters’, maar in 1986 werd er aan de bel getrokken bij Marion Cobretti (Cobra voor de vrienden), vigilante cop bij de LAPD die wordt losgelaten wanneer het geweld echt de spuigaten uitloopt. Bij een gijzeling in een supermarkt bijvoorbeeld: “you’re a disease, I’m the cure”, murmelt Stallone met een lucifer tussen de tanden vooraleer eigen rechter te spelen en de uiteraard heel sadistische overvaller neer te knallen. Of wanneer de bende van de Night Slasher op pad gaat. De Night Slasher is een psycho buiten categorie die samen met zijn volgelingen droomt van een ‘new order’, daarvoor alle zwakken wil uitschakelen en op goed geluk links en rechts toevallige passanten aan stukken rijt. Het model Ingrid Knudsen (Brigitte Nielsen) is getuige van een moordpartij van de Night Slasher en kan op het nippertje ontsnappen. Ze wordt als getuige onder toezicht geplaatst van Cobretti en natuurlijk ontstaat er een romance tussen de twee. Night Slasher is echter niet van plan om de getuige te laten leven, en het een en ander leidt naar een bloedig treffen in een verlaten fabriek (wat de spurt naar het vliegveld is voor romantische komedies, is een verlaten fabriek voor het actiegenre: hét ijkpunt om naar terug te grijpen wanneer er geen inspiratie meer is).

‘Cobra’ verheerlijkt geweld en neemt tegelijkertijd het publiek voor een stel idioten. Het is duidelijk dat Stallone zin had om in de huid te kruipen van een superagent, en coolheid denkt te kunnen creëren met een zwarte outfit, zonnebril en lucifer tussen de tanden. Dat Stallone hierbij nadrukkelijk knipoogt naar ‘Dirty Harry’ valt niet te loochenen. In de cast van ‘Cobra’ treffen we Reni Santoni en Andrew Robinson aan als twee collega’s van Stallone, en die twee waren ook in het eerste avontuur van Harry Callahan van de partij, Robinson toen zelfs als Scorpio, de Night Slasher van dienst. Leuke casting, al betekent dat niet dat Stallones egotrip tot aan de kuiten van die topper uit 1971 komt. Ja, ook die prent was in essentie een vileine foute actiefilm, maar dan wel een die uitgroeide tot een vijfsterrenklassieker, mede door Clint Eastwoods kuitenbijtervertolking en Don Siegels onverwoestbare regie. Stallone kent zijn klassiekers, maar komt met deze ‘Cobra’ niet verder dan een kleurboekhommage waarin hoofdzakelijk buiten de lijntjes wordt gekliederd.

En dan zag hij de prent daarnaast als een vehikel voor zijn toenmalige echtgenote en pseudo-actrice Brigitte Nielsen die hij eerder ook al castte in het ook al niet koosjere ‘Rocky IV’. Voeg daar nog flagrant productplacement bij (Pepsi deed precies een flinke duit in het zakje) en een duidelijke ‘sieg heil’ naar Ronald Reagan, en je weet meteen waarom ‘Cobra’ op welhaast eenzame fouthoogte staat. Ook leuk om te weten: Paula Goslings roman werd in 1995 nog eens verfilmd onder de auspiciën van Joel Silver, toen met William Baldwin en Cindy Crawford in de hoofdrollen. Daarbij werd Goslings originele insteek meer geëerbiedigd, maar die getrouwere aanpak flopte genadeloos bij pers en publiek. Een boek schrijven dat twee keer slecht wordt geadapteerd: het is ook een kunst.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray