Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Copying Beethoven
Nee, wie op zoek is naar een waar gebeurd verhaal over het wel en wee van de legendarische componist die op het einde van z’n dagen z’n trommelvliezen langzaam voelde uitdoven, trekt beter niet naar ‘Copying Beethoven’.
Dit respectvol vertelde verhaal baseert zich immers maar losjes op de gebeurtenissen uit het leven van Ludwig von Beethoven en zoomt uitsluitend in op z’n negende en laatste symfonie. Eentje waarmee hij beduidend veel moeite had om ze voor de première klaar te stomen. Hij roept hulp in van het conservatorium en doet beroep op een kopiist. Hij vraagt de beste zonder daarbij te beseffen dat ze een vrouw zouden sturen (Beethoven: “Als god had gewild dat je een componist werd, had hij je maar niet als een vrouw moeten schapen.”). Anna Holtz - de fictieve figuur door wiens ogen we de excentrieke trekjes van het muzikale genie meebeleven - ziet de kans om met één van de grootste aller tijden samen te werken als een kans die ze niet mag laten schieten.
Het verhaal van ‘Copying Beethoven’ puilt niet uit van verrassende plotwendingen, leuke terzijdes of écht uitgewerkte personages; de opzet is zo verraderlijk simpel dat het duidelijk is dat cineaste Agnieszka Holland haar punten op andere fronten wil scoren. Bij de rijkelijk georchestreerde composities, bijvoorbeeld, die ontegensprekelijk het hart van de prent vormen - vooral tijdens de epische opvoering van de negende symfonie (een kippenvelscène van haast een kwartier!) wordt dit ten volle geïllustreerd. Maar ook de acteurs leveren stuk voor stuk uitstekend werk. Ed Harris is een uitzinnige Beethoven en hoewel de typering van de grootmeester zich beperkt tot wat je al wist uit de lessen geschiedenis weet hij toch voldoende kleur aan z’n personage mee te geven. Kwatongen zullen beweren dat de man zich regelmatig bezondigt aan overacting, maar de subtiliteit waarmee hij zowel Ludwigs uitbarstingen als z’n meer emotionele momenten (de laatste scène in bed!) naar het witte doek transponeert verraden een groot talent. Dat Harris bij de prijsuitreikingen over het hoofd gezien werd, is dan ook zeer jammer. Ook de Duitse actrice Diane Kruger - nochtans niet zo geïnspireerd in pakweg ‘Troy’ of ‘National Treasure’ - doet het prima, al staat ze vooral in de schaduw van Harris’ imposante prestatie.
Visueel is ‘Copying Beethoven’ evenzeer om van te smullen. De grauwe, donkere setting van Beethovens groezelige woonkamertje staat in schril contrast met z’n in weelderige kleuren badende optredens of de feeërieke enscenering van het adembenemend mooie natuurlandschap. ‘Copying Beethoven’ heeft niet de epische grandeur van bijvoorbeeld ‘Amadeus’ - daarvoor mist hij een uitgebalanceerd scenario - maar als semi-fictieve portrettering van een groot componist die “via z’n muziek de woorden van god ontving”, heeft deze film beslist z’n verdienste.