Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Sweet Karma
Her Body Is A Weapon Of Mass Destruction. Meet The High Heels Of Death. She Has A Body For Sin And A Mind For Revenge. Half Lioness, Half Tigress, All Karma. Wie tuk is op het verzinnen van exploitation taglines kan zijn hobby voluit uitoefenen bij ‘Sweet Karma’, een titel die zich uitstekend leent om met spectaculaire reclamepraat te worden omfloerst. In de eerste plaats omdat het een exploiterend filmpje is natuurlijk. Bij ‘The Tree Of Life’ klinken taglines als Dinosaurs Roam The Earth, The Earth’s Core Explodes, And Two Boys And A Father Go On A Dangerous Mission To Solve The Secret Of Humanity al meteen minder passend.
Maar dit terzijde. Weet dus dat ‘Sweet Karma’ zich laat catalogiseren als een (s)exploitatieprent en zich gemakshalve laat omschrijven als een Canadese versie van ‘Matroesjka’s’. Zij het zonder de Antwerpse accenten. In Toronto hebben een paar Russische gangsters een netwerk van vrouwenhandel opgebouwd. Hun contactpersoon verscheept vanuit Rusland meisjes naar Toronto, die in de veronderstelling zijn dat ze daar als poetsvrouw aan een betere toekomst kunnen werken. Niets van waar uiteraard: de meisjes worden er uitgebuit, verkracht en mishandeld en verplicht om als stripteaseuse, animeermeisje of prostituee te werken. Een van de meisjes die naar Canada was gelokt was Anna. Na haar spoorloze verdwijning reist haar zus Karma (model en november 2010-Playmate Shera Bechard in haar acteerdebuut) haar achterna, vastbesloten om zich te wreken op iedereen die betrokken was bij de dood van haar zus. Karma, die sinds haar turbulente geboorte waarbij haar moeder het leven liet nooit heeft leren spreken, komt op het spoor van de bende van Tomas. En ze toont geen genade als ze begint aan het systematisch uitmoorden van de vrouwensmokkelaars en iedereen die haar voor de voeten loopt.
‘Sweet Karma’ is het geesteskind van de Canadees Andrew Thomas Hunt. Die is al meer dan vijftien actief als fotograaf en producent/regisseur van videoclips en reclamespots. In die hoedanigheid werkte hij al samen met Shera Bechard, en hij hoefde niet lang te twijfelen om de rol van wrekende amazone aan haar te geven. Aanvankelijk was Bechard niet van plan om ooit in een film te acteren, maar uiteindelijk ging ze toch voor de bijl en leerde ze paaldansen, martial arts en wapens gebruiken voor haar rol. Dat het er af en toe wat onwennig uitziet, past – al dan niet toevallig – goed bij het resultaat. Het feit dat Karma niet kan praten, verhoogt haar onzekerheid en onwennigheid, en in die optiek zit Bechards vertolking als gegoten. Weet wel dat de stomme Karma geen unieke vondst is van Hunt, maar eerder een hommage aan een genreklassieker: in de Zweedse exploitationprent ‘They Call Her One Eye’ uit 1974 kan het zich wrekend hoofdpersonage ook niet praten.
Het enthousiasme van Andrew Thomas Hunt zorgt er alvast voor dat ‘Sweet Karma’ niet zomaar op de mesthoop der instant vergetelheid belandt. Het is duidelijk dat hij met een klein budget moest werken (groezelige en donkere fotografie, meer suggestie dan open en bloot geweld – tijdens een scène volstaan een geluidseffect en een salontafel om brutaliteit te ensceneren), maar zijn drive en vastberadenheid om zijn publiek te entertainen houden zijn werkstuk overeind.
Of dat voldoende is voor wie echt op zoek is naar foute Z-cinema is maar de vraag. Ja, er is bloot, geweld, actie en veel gevloek, maar Hunt houdt het allemaal binnen de perken (al gebeurt er wel iets onfortuinlijks met het lid van één van de bad guys). Hij trekt niet voluit de sleaze kaart, maar mixt bovenstaande elementen eerder met een toon die de menselijke kant van het hoofdpersonage toont. Daarnaast komt Hunt aan het eind met een twist voor de dag die het een en ander op zijn kop zet, maar er toch niet met de haren bij gesleurd lijkt. Er zit dus meer plot en emotie in dit filmpje dan je op het eerste zicht zou denken, maar daardoor bespaart Hunt wel op de echte vunzigheid die het genre doorgaans typeert. Gezien de omgeving waar ‘Sweet Karma’ zich in afspeelt (seksclubs, onappetijtelijke motels) is het allemaal verrassend braaf. En voor veel fans van groezelige cinematografische bochten is de omschrijving ‘(te) brave exploitationfilm’ misschien niet waar ze zitten op te wachten. Waardoor ‘Sweet Karma’ als puntje bij paaltje komt iets teveel tussen twee stoelen blijft hangen om echt te scoren.