Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het leek op een simpele ontvoering. Het was ook niet meer dan dat, tot de broers David (Andy Serkis) en Peter (Reece Shearsmith) hun intrek nemen in een verlaten cottage, waar ze de jonge Tracey (Jennifer Ellison) gegijzeld houden. Als dochter van een rijke gangster is zij wel een fikse brok cash waard, redeneert het niet zo snuggere tweetal, en bijgevolg eisen ze honderd duizend pond losgeld, dat moet worden afgelegd door Tracey’s broer Andrew (Steve O’Donnell). Die blijkt echter mee in het complot te zitten.

Ziehier de ideale opzet voor een spannende misdaadthriller, maar Paul Andrew Williams is met ‘The Cottage’ - zijn tweede film na het ijzersterke debuut ‘London To Brighton’ - iets heel anders van plan. Wat start als een ultragrappige crimekomedie, waarin straffe oneliners en clowneske sitcomsituaties schering en inslag zijn, ontaardt na een klein uurtje in een uitzinnig bloederige horrorslasher, waarin we kennismaken met een tot de tanden toe bewapende killer, die met een mes, spade of zeis probleemloos argeloze slachtoffers van voeten, hoofden of andere ledematen ontdoet. Je zou deze non-Engelse klanken voortbrengende op bloed en moorden beluste boer - het speelt zich tenslotte af in een ruraal Brits dorpje - dan ook het best kunnen omschrijven als het bastaardbroertje van Jason, Leatherface en Marilyn Manson.

Maar hoewel Williams in de finale alle gruwelregisters opentrekt, verliest hij nergens z’n zin voor humor. Het toontje blijft luchtig en de grappen die van het eerste deel zo’n smakelijke billenkletser maakten, zijn nooit veraf. Andy Serkis is het bekendst in rollen waar het publiek hem niet ziet zoals hij er in werkelijkheid uitziet (cfr. Gollum uit ‘LotR’ of King Kong in de gelijknamige remake), maar toch hebben wij ‘m het liefst zoals hier: een grimmige gangsterfaçade, uitgedost met het obligate stoppelbaardje. De Britse acteur heeft charisma te over en die blijft hij anderhalf uur lang tentoonspreiden; of hij het nu moet opnemen tegen een ontvoerde bimbo met een ranke boezem of tegen een geoefende moordmachine (check diens persoonlijke hoofdenverzameling), het maakt hem allemaal niets uit en hij speelt er ook z’n scherpe tong niet voor kwijt. ‘The Cottage’ had makkelijk tussen twee stoelen kunnen vallen, maar in plaats daarvan combineert hij the best of both worlds en serveert hij ons de beste genre mix-up sinds ‘From Dusk Till Dawn’. Een aanrader.

Peter Janssens