Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Hollywood en remakes, episode elvendertig: ‘The Mechanic’ haalt zijn mosterd bij de gelijknamige prent uit 1972, waarin Charles Bronson gestalte gaf aan de kille huurdoder Arthur Bishop, die de zoon van zijn voormalige werkgever onder diens hoede neemt en traint tot hitman. Saignant detail: het was Bishop zelf die de vader van zijn nieuwe protegé uit de weg geruimd heeft. Aan de minimalistische intrige heeft gun for hire Simon West nauwelijks iets gewijzigd (zelfs de namen van de personages zijn dezelfde), maar de uitwerking kon haast onmogelijk meer contrasteren.

Opende ‘The Mechanic’ van Michael Winner met een zestien minuten durende sobere, dialoogloze weergave van een huurmoordenaar aan het werk, dan stelt West zich al tevreden met de helft van die tijd om zijn hoofdpersonage te introduceren. Van subtiel killerswerk kan overigens geen sprake zijn. ‘The Mechanic’ anno 2011 is amper tien minuten ver of hij heeft al een hogere body count dan de recentste ‘Saw’-aflevering. En Jason Statham is natuurlijk ook geen Charles Bronson. De ‘Death Wish’-acteur heeft zich naar het einde van zijn carrière toe dan wel uitsluitend toegelegd op dertien-in-een-dozijn-actiefilmpjes, zijn Arthur Bishop was een mens met meervoudige dimensies. En met een zekere tristesse eroverheen.

Bij Jason Statham-films is de verhouding emoties versus explosies echter omgekeerd evenredig, en dat is niet anders in deze ongeïnspireerde herkauwing van een Amerikaanse (b-)klassieker. Voor liefhebbers van de Britse actiehunk wordt het niettemin weer smullen geblazen. Als vanouds mag hij brutaal afrekenen met alle snoodaards die zijn pad kruisen (dat hij er overigens zelf eentje is, doet hier niets ter zake, hij blijft de held) en toont hij zijn biceps vaker dan zijn acteertalent. Hij is op zijn best wanneer hij tijdens dat stunt- en vliegwerk de tong stevig in de wang mag drukken, maar helaas wilde West het duidelijk allemaal wat ernstiger. De actiesequenties stralen immers niet direct realisme uit. Al kan je niet zeggen dat ze slecht gemaakt zijn. West slaagt erin blits te zijn zonder zijn publiek over de nek te laten gaan. Michael Bay kan er een voorbeeld aan nemen. Alleen ga je met die scènes niet echt meeleven als de karakters die er zich in bevinden al even lege hulzen zijn als die van de kogels die ze net afgevuurd hebben.

Misschien is het fout om deze prefab-actieprent (want meer is het niet) steeds opnieuw te willen vergelijken met de subversieve, wrange en tjokvol weerhaakjes zittende pulpclassic waarvan hij titel en plot jatte, maar dan hadden de makers maar niet zo dom hoeven zijn daar een remake van te maken en met weinig meer op de proppen te komen dan met een goedkoop schietvehikel. Weg zijn bijvoorbeeld de spannende verhoudingen tussen de hoofdpersonages. Al kan dat ook te maken hebben met het feit dat Ben Foster (die de trainee speelt) duidelijk met zijn gedachten elders vertoefde. En kan je het hem kwalijk nemen? Wie ‘m in ‘3:10 To Yuma’ of ‘The Messenger’ aan het werk zag, weet wat hij in zijn mars heeft.

Kortom, ‘The Mechanic’ is tegelijk Hollywood op zijn meest kopieergek én meest eendimensionaal. Waarbij dat laatste tot gevolg heeft dat ook het eerste niet anders dan fout kan aflopen. Men neme een klassieker, men schrappe alle scherpe randjes en men vulle al de rest op met ontploffingen. Het is een stelregel die opgaat voor wel meer remakes die in deze 21ste eeuw van de fabricageband gerold zijn, maar dat praat deze uiteraard niet goed. Statham is een toffe peer in het actiegenre, maar ook hij is op een punt gekomen dat verzadiging dreigt. Al ziet het er naar uit (zes gelijkaardige projecten in het komende anderhalf jaar) dat hij er weinig verandering in zal brengen. Faut le faire.

Peter Janssens