Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Paul De Leeuw omschrijft ‘Alle Tijd’ als een Nederlandse variant op ‘Terms Of Endearment’, en je begrijpt heus wel waarom. In beide films gaat het om de lotgevallen van een zelfzekere jonge vrouw, die zich d’r ouderlijke huis uit laat leiden door de liefde, maar wel steevast met twee voeten op de grond blijft staan – zelfs wanneer ze met terminale kanker wordt gediagnosticeerd. Hou de tissues alvast gereed, want ook al beweert regiedebutant Jos Gosschalk (producent van ‘Alles Is Liefde’) dat hij een lichtvoetige prent voor ogen had, toch zit hij vooral in de slotact danig aan de traanklieren te snokken.

Maar voor het zover is, vertoont de film vooral de contouren van een komedie – een sitcom meer bepaald. Centraal staat het broer-zus-paar Maarten (Paul De Leeuw) en Molly (Karina Smulders), die sinds het overlijden van hun beider ouders een heel hechte band met elkaar hebben. Niet verwonderlijk: Maarten heeft zich immers verantwoordelijk gesteld voor de opvoeding van zijn jongere zusje. Iets waar hij met de hulp van zijn beste vriendin Reina (Lineke Rijxman) zeker in geslaagd is en met enige trots kan op terugkijken. De schok is dan ook groot wanneer zijn oogappel voor wie hij zich helemaal heeft weggecijferd op een dag aankondigt dat ze gaat samenwonen met haar vriend Teun (Teun Luijkx).

Het is nog maar het begin van een heleboel gebeurtenissen die de levens van de hoofdpersonages aardig op hun kop zetten. Molly ontdekt dat Teun haar bedriegt en begint een affaire met een sympathieke veterinaire, terwijl een met het lege nest-syndroom kampende Maarten in een dronken bui een aantrekkelijke knul (Alwin Pulinckx) mee huiswaarts neemt, aan wie hij in de kortste keren zijn hart verpandt. Maar de jongen moet echter zelf nog uit de kast komen. Al deze relationele trubbels vervallen echter in het niets wanneer het noodlot toeslaat en bij Molly de grote K wordt vastgesteld. Zullen de ietwat uit elkaar gegroeide Maarten en zijn zus Molly elkaar weer terugvinden voor er geen tijd meer overschiet?

‘Alle Tijd’ duurt nauwelijks 92 minuten (en heeft dus niet bepaald alle tijd, om het maar even met een flauwe woordspeling te zeggen), maar speelt het gedurende die tijd wel klaar om zowel de eigenschappen van een komedie, een soap én een clichézwanger kommer-en-kwel-drama zoals ‘Komt Een Vrouw Bij De Dokter’ en ‘De Gelukkige Huisvrouw’ te bevatten, netjes verdeeld in segmenten van plusminus een halfuur. Er gebeurt zoveel in zo weinig tijd, wat verklaart waarom de prent steevast aan de oppervlakte blijft dobberen. Maar voor een drama over een jonge vrouw die aankijkt tegen een pijnlijke doodstrijd (want in essentie gaat de film natuurlijk hierover) is gebrek aan uitdieping nefast. De basis is toch dat je met de protagonist meeleeft, en dat is hier niet altijd even eenvoudig. Zeker niet omdat Gosschalk, die ook het script schreef, geregeld de platgetreden paadjes van het genre bewandelt. En zijn ernstige onderwerp met iets te veel lichtvoetigheid benadert.

Dat ‘Alle Tijd’ alsnog een derde ster weet weg te kapen, dankt de prent aan zijn acteurs, met in het bijzonder opnieuw de De Leeuw-Smulders-tandem. Van Karina Smulders weten we reeds sinds ‘Bride Flight’ dat het een actrice met een groot dramatisch bereik is, bij Paul De Leeuw daarentegen is het altijd even afwachten of hij zich niet aan te veel platitudes zal wagen (zie maar naar ‘Spion Van Oranje’). Op papier zouden we een rol met zo’n breed scala aan emoties nooit aan Nederlands meest geliefde tv-figuur toevertrouwen, maar hij geeft ons lik op stuk met een prestatie, die misschien wel aanleunt bij het beste wat hij ooit als acteur ten berde heeft gebracht. Daar hebben we inderdaad nog wel een extra ster voor veil.

Peter Janssens