Zoeken

We Need To Talk About Kevin

  • Cinevision.be/nl quoteert We Need To Talk About Kevin met een 4/5
  • Regisseur: Lynne Ramsay
  • Cast: Tilda Swinton, Ezra Miller, John C. Reilly
  • Genre: Drama
  • Duur: 106 minuten
  • Releasedatum: 19-10-2011
  • Distributeur: Imagine Film Distribution
Bekijk de cover van de film "We Need To Talk About Kevin"

Wie had ooit durven/kunnen denken dat de Schotse cineaste Lynne Ramsay nog eens een film zou afleveren met genoeg ‘oempf’ in huis om schokgolven uit te sturen die zelfs de multiplexen bereiken? Veel films maakt ze niet (dit is haar derde op twaalf jaar tijd), maar het is haar eerste die er (aan de buitenkant althans) min of meer toegankelijk uitziet. Al sluit hij qua depressieve uitzichtloosheid perfect aan bij ‘Ratcatcher’ (1999) en ‘Morvern Callar’ (2002), haar twee vorige films.

‘We Need To Talk About Kevin’ is gebaseerd op de gelijknamige cultroman uit 2003 van (de als vrouw) geboren Lionel Shriver. Een niet direct filmisch geschreven boek, daar het volledig is opgebouwd uit brieven die een vrouw schrijft aan haar echtgenoot. Al is die structuur niet onoverkomelijk. Om maar twee voorbeelden te geven: ‘Dangerous Liaisons’ was oorspronkelijk ook een brievenroman, en zelfs Stephen Kings lange monoloog ‘Dolores Claiborne’ werd mooi scenariomatig geadapteerd. Ramsay en coscenarist Rory Stewart Kinnear omzeilen het briefprobleem door de gebeurtenissen niet-lineair te monteren. Waardoor de film zich uit als een caleidoscopisch lappendeken waarin het verleden en het heden door elkaar vloeien of elkaar zelfs overlappen. Je kan het een beetje vergelijken met een Atom Egoyan-structuur gelardeerd met de beeldenesthetiek van Terrence Malick. Maar dan zonder de natuurbeelden en met maar weinig innerlijke rust.

De Kevin waar een hartig woordje moet worden over gepraat is Kevin Katchadourian, de zoon van Eva (Tilda Swinton) en Franklin (John C. McReilly), een koppel dat met elkaar een relatie begon in een vakantieroes, snel met elkaar huwt, maar eerder naast dan met elkaar schijnt te leven. Een tegenstelling die duidelijk wordt als Eva zwanger wordt: ze heeft geen zin in het moederschap en weet niet echt wat ze met Kevin moet aanvangen. Zeker niet als de kleine uk laat merken dat hij ook niet opgezet is met zijn moeder. En dat terwijl hij wel goed opschiet met zijn vader. Een verstandhouding die zich doorzet als Kevin ouder wordt en uitgroeit tot een sociopathische tiener die drie dagen voor zijn zestiende verjaardag naar zijn school trekt en daar met pijl en boog een waar bloedbad aanricht.

‘We Need To Talk About Kevin’ draait niet zozeer om de aanslag zelf (die maar even suggestief wordt getoond), maar is eerder het verhaal van Eva (ook haar lot na de moordende raid van haar zoon komt aan bod). Moet zij zich schuldig voelen voor het karakter en de daden van haar zoon? Heeft zij gefaald in haar moederrol of kon er eigenlijk niemand met Kevin om? Is zij in de fout gegaan of is eerder haar echtgenoot die Kevin verwendde en steeds gelijk gaf de schuldige? Vragen die er zijn, maar die niet noodzakelijk door Ramsay worden beantwoord. Of toch zeker niet met ellenlange monologen of therapeutische sessies.

Ramsay hangt haar film volledig op rond een penetrerende beeldentaal. Het bloed van Kevins geboorte vloeit over in het bloed van de slachtpartij en de rode verf die buurtbewoners tegen Eva’s huis gooien na de onbegrijpelijke daad van haar zoon. Beelden van Kevin als baby gaan over in de zoektocht van Eva naar nieuw werk en een confrontatie toen hij al tiener was. Een beeldenstroom die ervoor zorgt dat ‘We Need To Talk About Kevin’ meer lijkt op een cinematografische roes dan op een kant-en-klare hapklare brok. Het is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd, maar wie er geen graten inziet om Buddy Holly’s ‘Everyday’ te horen terwijl Eva langzaamaan begint te flippen voelt zich ongetwijfeld twee uur lang in de zevende filmhemel. Ramsay levert met haar derde film een worp af waar zowel thematisch als cinematografisch nog lang kan worden over nagepraat. En waarbij het bijna onmogelijk is om niet stil te staan bij de alweer overweldigende prestatie van Tilda Swinton, die evenzeer bijdraagt tot de kracht van de film als Ramsays beeldenpalet. Al is het verstaanbaar dat je vooral kippenvel voelt telkens Ezra Miller (de zoon van Andy Garcia in ‘City Island) in beeld verschijnt.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray