Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

En hopla, alweer een regisseur die zich op de bioskaart zet door te debuteren met een monsterfilm. In 2009 liet Neil Blomkamp in ‘District 9’ aliens koloniseren in Zuid-Afrika, vorig jaar presenteerde Gareth Edwards in ‘Monsters’ een liefdesverhaal tussen de poten van buitenaardse wezens in Mexico, en nu laat de Brit Joe Cornish uit het heelal (waar het blijkbaar toch alle dagen geen carnaval is) monsters neerdalen die hun bijtgrage zinnen zetten op een groezelige Londense achterbuurt waar Ken Loach ook al eens zijn camera durft neer te poten.

Voormalig tv- en radiopresentator Cornish draaide ‘Attack The Block’ onder auspiciën van Big Talk Pictures, dat eerder mee aan de productiewieg stond van de Britse sitcom ‘Spaced’ en ook ‘Shaun Of The Dead’, ‘Hot Fuzz’, ‘Scott Pilgrim Vs. The World’ en ‘Paul’ mee produceerde. Cornish is trouwens al langer dikke maatjes met Edgar Wright, Nick Frost en Simon Pegg: zo regisseerde hij mee aan de extra’s voor de dvd-release van ‘Hot Fuzz’, en schreef hij samen met Wright mee aan het scenario van Spielbergs ‘Kuifje’-film. Weet u meteen waarom Edgar Wright als co-uitvoerend producent op de titelrol staat en waarom Nick Frost een cameo heeft als wiettelende slacker. Dit alles om te zeggen dat Cornish zich voor zijn debuut wist te omringen met populair volk, wat niet betekent dat Cornish zich beperkt tot het kopiëren van ‘Shaun Of The Dead’. ‘Attack The Block’ is weliswaar een mengelmoes van humor en horror, maar vindt moeiteloos een eigen stem. En leunt op zijn donkerste momenten zelfs aan bij het vroege werk van pakweg John Carpenter.

‘Attack The Block’ speelt zich af in een Londense buitenwijk in de schaduw van een groot appartementsblok. Ook de verpleegster Sam (Jodie Whittaker) woont daar, en op weg naar huis wordt ze overvallen door een handvol boyz in the hoodies die haar verplichten haar portefeuille, gsm en ring af te geven. Net op het moment dat een soort meteoriet inslaat in een geparkeerde auto vlakbij. Moses (John Boyega), de leider van de kutcrimineeltjes, hoopt wat dingen te kunnen stelen uit de auto, maar dat valt tegen. De meteoriet blijkt immers geen meteoriet te zijn, maar een buitenaardse kruising tussen een hond, wolf en orang-oetan. Moses kan het bijtgrage monster doden en neemt het als een relikwie mee naar het appartementsblok. Dat had hij beter niet kunnen doen, daar het er snel krioelt van gitzwarte creaturen met fluorescerende tanden (en er wat uitzien als de Moloch uit de 73e ‘Rode Ridder’-strip) die schijnbaar op wraak zinnen na de dood van hun soortgenoot.

Cornish probeert van meer dan een walletje mee te eten. In de eerste plaats is het uiteraard een potente brok sf-horror, met rudimentair getekende, maar al bij al efficiënt gebruikte monsters: zeker hun lichtgevende tanden zorgen voor geslaagde effecten. Langs de andere kant wil Cornish ook de grappige toer op, en dat lukt minder. Frost loopt er maar wat verloren bij in een rol die eigenlijk overbodig is, en de straatpraat tussen de tienerdiefjes maakt weinig blijvende indruk. ‘Attack The Block’ is daardoor op zijn best wanneer beide ingrediënten mooi samenvallen, en Cornish niet geforceerd de komische toer opgaat.

Lef heeft Cornish nochtans met hopen: zo maakt hij van tuig van de richel de helden van de dag, en hij gaat zelfs zo ver om begrip te tonen voor hun vaak uitzichtloze situatie doordat ze opgroeien zonder volwassen toezicht of ouderliefde. Zonder de sociale toer op te gaan, legt Cornish te midden van de aanvallende hellehonden toch een vinger op de wonde, en hij slaagt er zelfs in om Artsen Zonder Grenzen een veeg uit de pan te geven. Doordat het allemaal snel vooruit gaat (alles klokt compact af binnen het anderhalfuur), zijn de vingerwijzingen naar de alledaagse (sociale) problematiek eerder voetnoten dan goed uitgewerkte scenarionaden, maar toch zorgt het voor een opvallend cachet in een film die zonder de minste twijfel als een ‘trefzeker genredebuut’ kan worden gecatalogiseerd.

Simon Couwens