Zoeken

Cloclo

  • Cinevision.be/nl quoteert Cloclo met een 4/5
  • Regisseur: Florent-Emilio Siri
  • Cast: Jérémie Renier, Monica Scattini, Benoit Magimel
  • Genre: Drama
  • Duur: 148 minuten
  • Releasedatum DVD: 06-06-2012
  • Distributeur DVD: A-Film HE
Bekijk de cover van de film "Cloclo"

Als een biopic staat of valt met de gelijkenis van de hoofdrolspeler met het hoofdpersonage, dan zit ‘Cloclo’ meer dan gebeiteld. Jérémie Renier lijkt immers zo goed op Claude François, dat het bij tijd en wijlen wel lijkt alsof hij terug uit het dodenrijk is teruggekeerd om zichzelf te vertolken. Gelukkig doet Renier meer dan er als Claude François uitzien, want de verve en passie waarmee hij zich op de rol werpt zorgt er meteen voor dat hij naast het uiterlijk ook het innerlijk van Cloclo weet te kopiëren.

Claude François behoeft waarschijnlijk geen introductie. Voor degenen die het toch even kwijt zouden zijn: François is een van de bekendste Franse chansonniers wiens carrière zowel in de jaren zestig als zeventig piekte. Hij wist zo’n 70 miljoen platen te verkopen en schreef met ‘Comme D’Habitude’ wat misschien wel het bekendste en meest gecoverde lied aller tijden is. Het kreeg vooral eeuwigheidswaarde door de Engelstalige vertaling van Paul Anka, die het daarop als ‘My Way’ kon slijten aan wereldsterren als Frank Sinatra en Elvis Presley. Naar verluidt bestaan er zo’n 1500 coverversies van ‘Comme D’Habitude’. Helemaal onbesproken was Claude François niet: hij werd niet als ‘vol’ aanzien door tal van andere Franse zangers die nogal neerbuigend deden over zijn schlagers en discokitsch. Al kwam daar veel jaloezie bij kijken, daar François er als eerste Franse artiest in slaagde om zijn platen in eigen beheer uit te geven, en later nog eigenaar werd van een modeblad, modellenbureau en parfumlijn.

Een op zijn zachtst gezegd flamboyant figuur, en een die ironisch genoeg nog meer eeuwigheidswaarde kreeg door zijn noodlottige dood op amper 39-jarige leeftijd. Een bovenal knullige dood: geen onvoorziene tragiek als een vliegtuigongeval (een lot dat onder meer Ritchie Valens, Buddy Holly, The Big Bopper en Otis Redding trof) of een overdosis drank en pillen, maar elektrocutie nadat Claude op 11 maart 1978 een lamp probeerde vast te draaien terwijl hij nog met de voeten in het badwater stond.

Een biopic kon niet uitblijven en ruim 34 jaar na zijn overlijden is de tijd meer dan rijp. Regisseur Florent-Emilio Siri (die in 2005 nog Bruce Willis mocht regisseren in ‘Hostage’) en de producers kregen de steun van Claudes twee zonen. Je zou kunnen denken dat de film daardoor een overgesuikerd beeld van de chansonnier geeft, maar niets is minder waar. Zijn mindere kantjes (woedeuitbarstingen, de niet altijd fraaie manier waarop hij vrouwen behandelde, egocentrische ijdeltuiterij) krijgen evenveel aandacht als zijn podiumuitstraling en muzikale carrière. Het resultaat is een ritmische rollercoaster die ruim twee uur en een half entertaint: Siri giet de levensloop van Claude François in een meanderende beeldenstroom die de tijds- en oeuvregeest van de artiest uitstekend weet te vatten. En die – net als de muzikale nalatenschap van Cloclo – een mooie middenweg tussen kitsch en oprechte ontroering weet te vinden.

Het enige minpuntje aan ‘Cloclo’ is dat alles (zeker in het begin) nogal fragmentarisch is opgebouwd, maar dat is nu eenmaal een euvel waar veel biopics aan leiden. Je kan nu immers niet het leven van een persoon in twee uur samenvatten zonder hier en daar van de hak op de tak te moeten springen. Maar eens Renier het voorplan opeist met zijn hypnotiserende vertolking, zal je zelfs over dat gehakketak niet meer vallen. ‘Cloclo’ raast voorbij als een trein, en de kans dat je na de eindgeneriek ’s mans grootste hits als oorwormen meedraagt is heel groot. Een treffend eerbetoon aan een van dé stemmen die mee het geluid van het Franse chanson in de jaren zeventig bepaalde.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray