Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Zullen bij de bank wellicht niet snel in het rood komen te staan: de nabestaanden van Alexandre Dumas. Met de regelmaat van de klok verschijnen er namelijk adaptaties van de bekendste werken van de Franse auteur, zoals daar zijn ‘The Count Of Monte Cristo’ en ‘The Three Musketeers’. Literaire klassiekers kan je ze bezwaarlijk noemen, maar dat ze doorheen de jaren menig lezer (en later ook kijker) geëntertaind hebben, staat buiten kijf. Ook ‘Resident Evil’-regisseur Paul W.S. Anderson zal met zijn nieuwe bewerking de fanbase opnieuw uitbreiden. Vooral met liefhebbers van popcornspektakel in het bijzonder.

Al vanaf de openingsscène – waarin we getuige zijn van de diefstal van schetsen van één of andere gevechtszeppelin (!) – is immers duidelijk dat Anderson de statische, doch klassieke versies die tot op heden van het verhaal bestonden (de Michael York-versie uit de jaren ’70, de Disney-variant uit de nineties) met heel wat hedendaagse actie plant te pimpen. Iets waar hij wonderwel mee wegraakt, omdat die startsequenties eveneens duidelijk maken dat Anderson ditmaal niet vergeten is om de tong stevig in de wang te drukken.

Al is hij natuurlijk niet de eerste die humor injecteert in het bekende musketiersverhaal. De avonturen van het driekoppige privéleger van de Franse koning hebben altijd al iets kwajongensachtig gehad en hun schelmenstreken zijn dan ook meestal suspenserijk en clownesk tegelijk. Een combinatie die Anderson met andere woorden in ere laat, al legt hij die twee genretegenpolen nog een beetje verder uiteen (‘The Three Musketeers’ anno 2011 is spannender én grappiger dan zijn precedenten) en voegt hij er een stevige scheut actie aan toe. Kletterende zwaardduels, wilde achtervolgingen ter land, ter zee én in de lucht of kanonschoten, het passeert allemaal in een rotvaart de revue in deze prent, die op de zijplot rond de oorlogszeppelin na de intrigecontouren van zijn vele voorgangers netjes overneemt. Zij het niet met dezelfde aandachtsverdeling voor de vele royale nevenkarakters.
 
Uiteraard staan de drie helden uit de titel (vertolkt door Matthew Macfadyen, Luke Evans en Ray Stevenson) én D’Artagnan (neergezet door ‘Percy Jackson’-nieuwkomer Logan Lerman) ook in deze versie centraal, maar wat de invulling van de nevenpersonages betreft, is de grootte van de rol vooral evenredig met de bekendheid van de acteur/actrice die ze mag vertolken. Christoph Waltz (‘Inglourious Basterds’) haal je niet voor niets binnen, dus is zijn Richelieu alomtegenwoordig. Wat weliswaar niet erg is, daar Waltz opnieuw masterclass geeft in subtiel acteerspel. Al zijn ook Milla Jovovich (haar Lady De Winter is haast een hoofdpersonage) en Orlando Bloom (als een sardonische Lord Buckingham) prima op dreef.
 
Een écht interessante toevoeging aan de Dumas-canon kan je deze nieuwe bewerking misschien niet noemen, maar een meevaller is het zeker wel. Vooral omdat Anderson visueel uitstekend maat weet te houden. ‘The Three Musketeers’ bevat dan een flinke brok spektakel, alles is met vaste hand én met voldoende inventiviteit in beeld gebracht, zodat je nooit een overdosisgevoel krijgt (dat is wel eens anders geweest – ‘Resident Evil 4’, iemand?). Bovendien is hij er ook prima in geslaagd om het Frankrijk van de 17de eeuw fraai te evoceren. Kortom: géén compleet déjà vu-avontuur voor wie de eerdere versies gezien heeft, maar toch met voldoende respect voor het bronmateriaal geadapteerd én tezelfdertijd hip en eigentijds genoeg om een heel pak nieuwe zieltjes te winnen.

Peter Janssens