Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Downton Abbey, seizoen 2
‘Mad Men’ is al enkele jaren één van dé standaarden wat betreft beeldbuisdrama. En dan in het bijzonder omdat die reeks er nu al vijf seizoenen in slaagt om zijn ‘soapgehalte’ te overstijgen door de lotgevallen van de hoofdpersonages in een breder spectrum te kaderen, namelijk de – in het geval van ‘Mad Men’ vooral – Amerikaanse geschiedenis van de jaren ’50 en ’60. Die aanpak om geschiedenis met fictie te verwerken is niet nieuw, maar op televisieseriegebied blies ze een half decennium terug wel een frisse wind. Met als gevolg dat meer tv-reeksen een abonnement op die formule leken te nemen: o.a. ‘Boardwalk Empire’ (de opkomst van de bekende maffioso in de jaren ’30) en deze ‘Downton Abbey’, waarvan het tweede seizoen in onze contreien op dvd is geland.
In seizoen één zagen we nog hoe de crash van de Titanic zijn weerslag had op de Britse aristocratische familie Crawley, deze tweede jaargang plaatst hen voor nog hetere vuren. We pikken de draad namelijk op in 1916, wanneer de Eerste Wereldoorlog volop woedt. Het moge voor zich spreken dat een historische gebeurtenis van zulke omvang ook de nodige gevolgen heeft voor Crawley en zijn achterban (personeel incluis). Vooral wanneer het landhuis door het Britse leger geclaimd wordt als opvangplaats voor gewonden, doet dit de spanningen binnen het landhuis alleen maar stijgen.
‘Downton Abbey’ legt de sociale verschillen (een rijkeluisjongen die niet in het leger wil dienen, zorgt er gewoon voor dat hij wordt afgekeurd door de bevoegde medische instanties) én verschuivingen (vrouwen worden mondiger en dat laat zich geregeld voelen) andermaal accuraat bloot, maar uiteraard mag dat geen verrassing heten. ‘Gosford Park’-scribent Julian Fellowes (ook al verantwoordelijk voor de geweldige eerste reeks) weet nu eenmaal waarmee hij bezig is, en dit soort historische genre vol aristocratische intriges heeft hij dan ook prima in de vingers. Aan scherpe dialogen is er bovendien ook weer geen gebrek. En het is een plezier om die gedebiteerd te horen worden door gewaardeerd talent als Hugh Bonneville, Elizabeth McGovern en showsteelster Maggie Smith.
Maar ondanks alweer een waaier aan pluspunten haalt dit tweede seizoen het niet bij zijn nagenoeg perfecte voorloper. Vooral in de tweede helft waagt Fellowes zich aan enkele plottwisten, die waarschijnlijk eerder wenkbrauwen zullen doen fronsen dan dat ze uitnodigen om meteen verder te kijken. De liefdeshistories zijn ook niet allemaal even interessant uitgewerkt: de relatie tussen Matthew en Mary staat bol van de clichés en doet eerder denken aan Konsalik dan aan een reeks die met Emmy’s, Golden Globes en BAFTA’s overladen is. Ook het personage van Penelope Wilton (Isobel Crawley) komt er – als één van de interessantere karakters – tamelijk belabberd vanaf.
Maar laat ons ook weer niet te negatief klinken: die paar manco’s beletten immers niet dat ‘Downton Abbey’ nog altijd uitstekende televisie is op een niveau, waar heel wat genregenoten alleen maar van kunnen dromen. Het kost deze jaargang enkel een vierde waarderingsster. De fans zullen er echter niet om malen, getuige de hoge kijkcijfers internationaal en de algehele publieke waardering. Zender ITV bestelde prompt een derde seizoen, en ondanks een iets minder strak gespannen kwaliteitsboog is er nog steeds voldoende reden om daarnaar uit te kijken. Net zoals de fantastische cast en interessante historische enscenering net zoals bij het eerste seizoen dé voornaamste troefkaarten blijven, die de aanschaf van deze dvd-box zonder meer rechtvaardigen.