Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Over een stijlverandering gesproken. Olijkerd Kevin Smith, wiens carrière (dat hij die nog heeft na de uitschuiver ‘Cop Out’ spreekt in zijn voordeel) dusver bijna exclusief bestond uit vuilbekkende komedies (zoals ‘Clerks’, ‘Chasing Amy’ en ‘Jay And Silent Bob Strike Back’), laat het moppentappen even voor wat het is en komt op de proppen met een brutale horrorthriller waarin het bloed overvloedig vloeit. Naar goede gewoonte zag Smith de release verzanden in een controversieel welles-nietes spelletje met publiek en distributeurs. Iets dat hij intussen wel gewend is na de hellepoortreacties op zijn ‘lachen met God’-komedie ‘Dogma’ of de polemiek met de filmkeuring die de initiële filmposter voor ‘Zack And Miri Make A Porno’ veroorzaakte.

Smith leverde zijn eerste draft van ‘Red State’ af in 2007, maar geldschieters en sponsors vinden bleek geen gemakkelijke taak. Zelfs de broertjes Weinstein hielden het ditmaal op een vriendelijk ‘neen, bedankt’. Uiteindelijk harkte Smith toch voldoende financiële middelen bij elkaar en eens het project in kannen en kruiken was kondigde hij aan dat hij de distributierechten wou verkopen aan de meest biedende tijdens een openbare veiling. Later kwam hij op dat plan terug en bracht hij ‘Red State’ in eigen beheer uit voor een ultrakorte biosrelease. Waarna de film vrij snel op dvd werd uitgebracht, zij het niet zonder laaiend enthousiaste reacties te hebben gekregen van cultfilmpromotors Richard Kelly (‘Donnie Darko’) en Quentin Tarantino.

‘Red State’ is een nauwelijks verholen aanval op katholiek fundamentalisme in de Amerikaanse bijbelgordel. Zelfs al is het scenario fictie, de beruchte haatgroep Westboro Baptist Church vond zich alvast persoonlijk genoeg aangesproken om te protesteren tijdens de release op het Sundance Festival. Gekkerds van dienst in ‘Red State’ zijn de leden van de Five Points Trinity Church, geleid door stamvader Abin Cooper (Michael Parks). Samen met zijn volgelingen (hoofdzakelijk allemaal familieleden) propageert hij een grote homohaat. Bij begrafenissen van overleden homo’s staan ze op de eerste rij om te juichen en homoseksualiteit te veroordelen, en daarnaast schrikken ze er niet voor terug om in hun ogen perverse geesten te mishandelen of simpelweg te vermoorden.

Zoals daar zijn Travis, Jarod en Billy Ray, drie experimenteel ondernemende tieners die met samen reageren op een online seksadvertentie. Hun natte droom verandert echter in een nachtmerrie: de dame die haar lichaam aanbood (Melissa Leo, Oscarwinnares voor ‘The Fighter) is immers lid van de Trinity Church en ze overhandigt het drietal aan Cooper, die hen tijdens een kerkdienst ritueel wil offeren. Maar dat loopt niet zoals gepland: niet alleen slagen Billy Ray en Travis erin te ontsnappen, tegelijkertijd komt het stevig beveiligde domein van de sekte onder vuur te liggen van federale agenten onder leiding van Keenan (John Goodman). Blijkt immers dat Cooper en de zijnen genoeg vuurwapens bezitten om als terroristische groepering geboekstaafd te staan. Wanneer Keenan van hogerhand orders krijgt om geen gevangenen te nemen, blijkt niemand nog zijn leven veilig.

Wat aanvankelijk begint als de zoveelste ‘tieners in een penibele situatie’-horrorthriller, verandert halverwege van toon. De autoriteiten blijken even brutaal te werk te gaan als de slechteriken, en schrikken er zelfs niet voor terug om ongewapende vrouwen en kinderen neer te knallen. Een duidelijke verwijzing naar de manier waarop de Amerikaanse regering reageerde op vermeende dreigingen na 9/11. Genoeg materiaal dus om voor verhitte polemieken te zorgen. Of niet, daar je de controverse ook gewoon kan negeren en ‘Red State’ (een verwijzing naar de Amerikaanse staten waar hoofdzakelijk republikeins wordt gestemd) gewoon kan bekijken als een spannende thriller met hypnotiserende centrale rollen voor klasbakken Michael Parks (een van Tarantino’s favoriete B-acteurs) en John Goodman. Eveneens een vermelding waard: de verrassende climax waarin Smith alsnog de humoristische kaart trekt. Oorspronkelijk opteerde hij voor een apocalyptische climax, maar dat plan werd gelukkig geaborteerd. De coda zal misschien niet ieders meug zijn (de film in zijn geheel waarschijnlijk ook niet), maar wie de bij vlagen brutale en gedurfde opgestoken middenvinger van Smith kan smaken, zit goed voor anderhalfuur entertainende en eigenzinnige genrecinema.

Simon Couwens