Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Egotripperij, het is een kunst. Een kunst die Thomas Cruise Mapother IV als geen ander beheerst. Bij het begin van zijn carrière was het al van dat toen zijn tandpastaglimlach ongegeneerd werd uitgespeeld in filmpjes als ‘Top Gun’ en ‘Cocktail’. De cruise-o-meter ging pas echt naar elf met de door hem meegeproduceerde ‘Mission: Impossible’-franchise, die met ‘Ghost Protocol’ aan zijn vierde aflevering toe is. In de eerste prent uit 1996 (met Brian De Palma aan het roer) viel dat nog niet zo op, maar sinds de door John Woo geregisseerde sequel uit 2000 valt er niet meer naast Cruises bicepsvererende fetisj te kijken. Schuif de rotsklimintro nog maar eens in de thuisbioscooplader om te weten wat we bedoelen.

Zo extreem als in ‘Mission: Impossible II’ wordt het hier gelukkig niet, maar in de openingsscène profileert Cruise zich toch als een opgefokte versie van Steve McQueen door in zijn cel een ronde steen tegen de muur te keilen in plaats van een baseball. Een scène die meteen duidelijk maakt dat er met Tom Cruise/Ethan Hunt niet te spotten valt, al is die McQueen-imitatie niet exemplarisch voor de rest van de film. Cruise krijgt zeker nog de nodige gloriemomenten, maar toch overheerst in ‘Ghost Protocol’ hoofdzakelijk het teamgevoel. Oorspronkelijk werd zelfs aangekondigd dat dit Tom Cruises laatste ‘MI’-film zou worden en dat hij de fakkel zou overdragen aan Jeremy Renner. Maar de kans dat die plannen worden bijgespijkerd nu deze prent de financieel succesvolste uit de reeks is met een wereldwijde opbrengst van bijna 700 miljoen dollar is waarschijnlijk meer dan reëel. Met dat cijfer is ‘Ghost Protocol’ trouwens ook goed voor een vermelding als (dusver) de meest lucratieve prent uit Cruises carrière.

‘Ghost Protocol’ begint in Boedapest, waar een IMF-agent het loodje legt terwijl hij probeerde om lanceringscodes voor kernraketten te onderscheppen. De plannen vallen daarna in handen van een Russische gek (Michael Nyqvist, die in de ‘Millennium’-trilogie Mikael Blomkvist vertolkte) die van plan is de hele wereld op te blazen en meteen begint met een aanslag op het Kremlin. Een aanslag waar het IMF van beschuldigd wordt, en het is aan Ethan Hunt en de zijnen om de onschuld van de organisatie te bewijzen, en meteen ook de dood van hun gevallen makker in Boedapest te wreken. Samen met Jane Carter (Paula Patton), Benji Dunn (Simon Pegg) en analist William Brandt (Jeremy Renner) zet Ethan Hunt koers naar Dubai, waar ze de verkoop van de kernplannen proberen te verijdelen.

Het scenario van ‘M:I – Ghost Protocol’ werd bijeengepend door het duo André Nemec en Josh Appelbaum. Zij werden uitgekozen door producer J.J. Abrams, die eerder met hen samenwerkte voor zijn tv-reeks ‘Alias’. Abrams (die zelf het vorige deel regisseerde en daarna heel aardige dingen deed met de ‘Star Trek’-reboot en ‘Super 8’) liet de regie ditmaal over aan Brad Bird, en dat is een toch wel verrassende keuze. Bird draaide hiervoor immers enkel maar animatiefilms (‘The Iron Giant’, ‘The Incredibles’, ‘Ratatouille’), maar bewijst wel degelijk kaas te hebben gegeten van live action. Getuige daarvan het lange middenstuk in Dubai, met als orgelpunt een klim op de Burj Kalifa, met zijn lengte van 829,84 momenteel het hoogste gebouw ter wereld. Voor velen is die scène trouwens de beste set piece uit de volledige reeks, een verdict dat wij alvast niet zullen tegenspreken, daar dat kunst- en vliegwerk inderdaad heerlijk manna is voor de liefhebbers van overgebudgetteerd Hollywoodtestosteron. Bovendien ligt de nadruk er grotendeels op gespierd écht kunstwerk, en niet zozeer op kunstjes uit de CGI-trukendoos.

Geen gebrek aan explosieve stunts en stoerdoenerij dus in deze vierde Ethan Hunt-film die tijdens zijn beste momenten de oubollige charme van een Bondprent met Roger Moore evenaart en overklast. Toch is ‘Ghost Protocol’ geen volledig schot in de roos: het scenario is minder hoogstaand dan dat waarmee David Koepp en Robert Towne destijds de brug sloegen tussen de originele tv-serie en de filmreeks. De slechterik is kleurloos, de finale in India stelt teleur in vergelijking met de episode in Dubai, en dat deel van de plot dat verwijst naar ‘Mission: Impossible III’ blijkt een maat voor niets. Muggenzifterige kanttekeningen die niet wegnemen dat ‘M:I – Ghost Protocol’ over de volledige lijn geslaagd big budget vermaak biedt. En daar is het bij deze reeks (net zoals bij de avonturen van 007) in de eerste plaats uiteraard om te doen.

Extra’s (Blu-ray): wie wil weten hoe de stunts tot stand komen, zit goed met de featurettes waarin we een ruime kijk achter de (gadget)schermen krijgen. Ook de zandstorm wordt tot op de korrel ontleed. En wie wil weten wat er allemaal sneuvelde op de montagetafel kan zijn oog werpen op een handvol verwijderde scènes, inclusief een alternatieve aftrap.

Simon Couwens