Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Arne Dahl, Volume 1
Het gros van de boeren zoekt nog steeds een vrouw, de Scandinavische makers van misdaadfictie daarentegen hoeven al geruime tijd niet meer op zoek naar een afzetgebied. Zowat elke ‘krimi’ die er het levenslicht ziet, wordt massaal verspreid naar andere Europese landen en sommige titels krijgen zelfs een Amerikaanse remake. Je moet wel al heel standvastig teutoons zijn om nog heimwee te hebben naar de Duitse hegemonie van weleer toen ‘Derrick’, ‘Der Alte’, ‘Ein Fall Fur Zwei’ en ‘Tatort’ de detectivebuis inpalmden. En zo komt het dat – terwijl de andere vijfendertig titels amper koud zijn – we met het eerste volume van ‘Arne Dahl’ alweer een nieuwe Zweedse politiereeks in de aanbieding hebben.
Arne Dahl is trouwens niet de naam van de speurneus van dienst, maar van de auteur op wiens boeken de serie is gebaseerd. Al is Arne Dahl eigenlijk geen echte naam, maar het pseudoniem van Jan Arnald. Arnald is een romanschrijver en literair recensent, die onder de alias van Arne Dahl al sinds 1998 misdaadfictie schrijft en in die hoedanigheid inmiddels elf misdaadromans op zijn palmares heeft staan. Daarvan zijn de eerste twee (‘Misterioso’ en ‘Ont Blod’) nu verfilmd, en elk boek is goed voor een tweedelige miniserie van negentig minuten. Waardoor je met deze eerste Arne Dahl-box meteen goed bent voor zes uur kijkvoer.
Centraal in Dahls universum staat het zogenaamde ‘A-Team’. Die – voor alle duidelijkheid – niet bestaan uit een zwarte medemens met vliegangst, een geschift manusje van alles, een zelfingenomen playboy en een ex-militair. De leden van dit team (zes in totaal) zijn wel divers, maar gebruiken vooral hun hersencellen om hun prooi te strikken. De speciale divisie werd opgericht in opdracht van de nationale veiligheid om misdaden die verder gaan dan het alledaagse te onderzoeken. De nieuwste aanwinst van het team is Paul Hjelm, een doortastende agent die in het nieuws kwam nadat hij een Congolese asielzoekende gijzelnemer neerschoot.
‘Misterioso’ begint met dat incident, maar gaat al snel over naar de eigenlijke verhaalscharnier. Die draait om verschillende financiële experts die in snel tempo worden neergeschoten. De dader slaagt er in om steeds ongezien te handelen, en zijn identiteit blijft een raadsel. Het A-team stort zich op de zaak en onderzoekt verschillende pistes. Een gedupeerde spaarder blijkt een logische denkpiste, gezien ‘Misterioso’ zich afspeelt in 1999, toen Zweden door een financiële crisis werd getroffen. Ironisch genoeg is de setting tien jaar later welhaast wereldwijd relevant. Een ander spoor leidt naar de Russische maffia en ook de wraak van een meisje dat door de vier vadsigaards werd lastiggevallen/verkracht lijkt een mogelijkheid. In ‘Kentucky Killer’ (de internationale titel van ‘Ont Blod’/’Oud Bloed’) trekt het team naar Amerika om er een moordenaar op te sporen die in New York een Zweedse literatuurcriticus vermoordde. En die dader gebruikt het handelsmerk van een seriemoordenaar waarvan algemeen werd aangenomen dat die al lang was overleden.
De sterkte van de ‘Arne Dahl’-verfilmingen is ongetwijfeld de verhaaluitwerking. Waar bij series die rechtstreeks voor tv zijn geschreven de ongeloofwaardigheid nogal eens de bovenhand durft nemen, merk je hier dat de makers kunnen putten uit een gelaagde en rijke literaire serpentineplot. Drie uur biedt natuurlijk ruimschoots de tijd om alles zonder stress uit de doeken te doen. Tijd die door de makers wordt benut om de vele wendingen en dubbele bodems van Dahls universum interessant leven in te blazen. Niet dat de personages echt diep worden geportretteerd, maar ze komen allemaal genoeg aan bod om elk hun stempel op een aflevering te drukken. Op zich tonen de bewerkingen van Dahls boeken niets wat we nog niet eerder zagen (dit is bijlange na niet de eerste serie over een groep superspeurders), maar deze eerste worp etaleert alvast genoeg vakmanschap om alles behalve weigerachtig te staan tegenover de andere op stapel staande volumes. Of hoe de Scandinaviërs hun reputatie van krimimeesters eens te meer bevestigen met dit lekker wegkijkend tweeluik.