Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Met een titel als ‘Man Op De Richel’ is het voor een cinefiel moeilijk om niet terug te grijpen naar Harold Lloyds onsterfelijke klassieker ‘Safety Last’ uit 1923, waarin de gracieuze komiek zo’n half uur lang acrobatentoeren uithaalt op een torenhoog flatgebouw. Niet dat ‘Man On A Ledge’ iets met dat slapstickmeesterwerk te maken heeft. Gelukkig maar, want we zien Sam Worthington nog niet meteen gedijen in een slapstickkomedie. In een politiethriller kan het nog net.

Nick Cassidy (Worthington) boekt een kamer op de 21e verdieping van het Roosevelt Hotel in New York. A room with a view en een raam dat open kan, en het duurt niet lang vooraleer Cassidy (die als alias Mr. Walker gebruikt) op de richel staat en ermee dreigt naar beneden te springen. In een mum van tijd zijn de straten afgezet, staan de New Yorkse politie en brandweer klaar en is een onderhandelingsteam paraat. Cassidy maakt duidelijk dat hij enkel maar wil praten met negotiator Lydia Mercer (Elizabeth Banks), die net in een dip zit nadat haar vorige zaak eindigde met een dodensprong op Brooklyn Bridge.

Waarom Cassidy op de richel staat, waarom hij een valse naam gebruikt en waarom hij per se met Mercer wil onderhandelen, wordt gradueel duidelijk. Een groot mysterie is het niet (de flashbackscène met uitleg laat niet erg lang op zich wachten), maar vooruit … wie de film spoilervrij wil bekijken, springt best naar de volgende paragraaf. Blijkt dus dat Cassidy een ex-politieagent is die ervan beschuldigd wordt een joekel van een diamant te hebben gestolen van de malafide zakenman Englander (Ed Harris). Door die beschuldiging werd Cassidy veroordeeld tot 25 jaar cel. Nadat hij verlof kreeg om de begrafenis van zijn vader bij te wonen, kon Cassidy ontsnappen en een maand later staat hij op de richel. Niet echt om zelfmoord te plegen zo blijkt, maar vooral als pion in een gewaagd plan om zijn onschuld te bewijzen en Englander aan de schandpaal te nagelen.

‘Man On A Ledge’ is geregisseerd door de Deen Asger Leth, die hier meteen zijn speelfilmdebuut aflevert. Zijn vorige project was de documentaire ‘Ghosts Of Cite Soleil’, een kijk op de gelijknamige sloppenwijk in Haïti die door de VN ooit werd beschouwd als de meest gevaarlijke plek op aarde. Leth probeert zeker het beste maken van deze serpentinethriller met actieondertoon (er wordt zowaar een auto gegrepen door een trein), maar je voelt dat hij niet over de gracieuze klasse beschikt van pakweg Sidney Lumet, de New York-regisseur bij uitstek. Niemand verwacht dat Leth over dat talent beschikt natuurlijk, maar wat er nodig is om verhalen zoals dit echt te laten resoneren is een cineast die er echte nagelbijtende spanning kan aan toevoegen. En die spanning ontbreekt hier toch: nooit glijd je naar het randje van de zetel (laat staan van de richel), en dat zorgt voor nogal wat dode/voorspelbare momenten.

Niet dat Leth die schuld volledig op zich moet nemen. Zo is het scenario van Pablo Fenjves nogal hobbelig en ogen de revelaties op het einde vrij goedkoop. De acteerprestaties volgen die onevenwichtige piste: Worthington is flets en tekent voor een oninteressant hoofdpersonage, en ook Jamie Bell zoekt duidelijk naar de juiste toon om zijn personage in te kleuren. Nog erger is de manier waarop Ed Harris niets met zijn clichérol van materialistische smeerlap weet aan te vangen: jammer dat niemand op de set de klasbak de kans gaf om echt dreigend uit de hoek te komen of zijn karakter memorabel te maken. Zelfs Alan Alda doet het nu beter in het ietwat gelijkaardige (maar compleet van toonaard verschillende) ‘Tower Heist’. Of hoe ‘Man On A Ledge’ op papier intrigerend oogt, maar te banaal is ingeblikt om echt een verschil te maken in de grote cinefiele vijver.

Simon Couwens