Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Haven, seizoen 2
Sam Ernst en Jim Dunn hebben het zich gemakkelijk maakt. Waar andere scenaristen/producers/show runners er angstvallig moeten op toezien dat elke beslissing die ze nemen past in de flow van hun serie, koos dit tweetal ervoor om met ‘Haven’ een serie op poten te zetten waarin letterlijk alles kan. Wat het meteen moeilijk maakt om met een wending voor de dag te komen die als vergezocht of ongeloofwaardig geboekstaafd staat. Al komt deze anything goes-ratatouille het resultaat niet altijd ten goede. Maar daarover later meer.
Eerst nog even terug naar het begin. Naar het eerste seizoen van ‘Haven’ met andere woorden. Een serie die claimt de mosterd te halen bij Stephen King (meer bepaald bij zijn kortverhaal ‘The Colorado Kid’), maar die vooral zijn eigen ding doet en eerder trouw blijft aan de geest van de grootmeester dan aan de letter. En die zich laat bekijken als een ADHD-versie van ‘The X-Files’, zij het dat alles zich afspeelt op een locatie. Het kuststadje Haven dus, waar elke dag wel iets bovennatuurlijks te beleven valt. Wanneer in de eerste aflevering van dit tweede seizoen de plagen van Egypte hun opmars maken, schijnt niemand daar echt van op te kijken omdat, dixit de in Haven neergestreken FBI-agente Audrey Parker (Emily Rose), alles nu eenmaal mogelijk is in Haven.
Naast de tien plagen van Egypte wordt er in dit tweede seizoen nog plaats geruimd voor o.a. nachtmerries die zich levensecht manifesteren (let op de cameo van Pennywise uit ‘It’), levende doden, moordende machines, moorddadige planten, gemummificeerde lijken en kerstversiering die in het midden van de zomer overal opduikt. En ook nog een zich zelf steeds herhalende dag in een episode die het midden houdt tussen ‘Groundhog Day’ en ‘Triangle’. Zelfs al zijn de meeste gimmicks aardig gevonden thriller-/sf-voer, door de vaak nogal snelle en gemakkelijke uitleg/ontknoping valt ‘Haven’ geregeld zonder kwalitatieve stoom. Want uiteindelijk blijkt de reden van de vreemde verschijnselen altijd een inwoner van Haven te zijn die door zijn eigen problemen/angsten voor paranormale hocus pocus zorgt. Een herhalingsfactor die na een aantal afleveringen nefast blijkt voor de algehele feestvreugde.
Uiteraard zijn er rode draden die de losstaande verhalen verbinden. Die gaan in eerste instantie verder waar het eerste seizoen eindigde. Audrey Parker komt oog in oog te staan met een vrouw die beweert ook Audrey Parker en FBI-agente te zijn. Nathan (Lucas Bryant) moet na de dood van zijn vader beslissen of hij hem wil opvolgen als hoofd van de politie. Ex-smokkelaar/kruimeldief Duke (Eric Balfour) krijgt bezoek van zijn ex Evi (Vinessa Antoine), en maakt jacht op een man met een tattoo op zijn arm waarvan hij vermoedt dat die hem wil vermoorden. En ontdekt een geheim dat meer uitleg verschaft over de ‘troubles’ waar Haven onder gebukt gaat. Voor de ‘Beverly Hills 90210’-fans in dit of een ander universum is er ook goed nieuws daar Jason Priestley Hemzelve in vier afleveringen opduikt als potentieel lief voor Audrey.
Het tweede seizoen van ‘Haven’ kijkt voor het grootste deel lekker weg, maar is teveel afhankelijk van de keuze van ‘yeah right’-gimmick om dertien afleveringen lang consistent te zijn. Ook de vaak opzichtige digitale effecten zorgen ervoor dat de echte ‘wow’-factor ontbreekt. Wat niet wegneemt dat ‘Haven’ inmiddels een fanbase heeft die groot genoeg is om het groene licht voor een derde seizoen boordevol paranormal activity te rechtvaardigen.