Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Dansen en koken. De kans dat je zapduim tijdens het kanaalsurfen over een van deze activiteiten struikelt op het steeds groter wordende kleine scherm is vandaag de dag meer dan reëel. In hoofdzaak komt dat natuurlijk door het alsmaar stijgende aantal zenders die elkaar kopiëren of bestaande formules overnemen. In de jaren stillekes werd er op de nationale omroep ook al gekookt en gedanst en er waren zelfs tijden dat de boerinnekes hun rokjes serieus overuren draaiden. Dit enkel maar om te zeggen dat de hedendaagse hausse in dansgerelateerd tijdverdrijf zeker geen uitzondering is.

Ook niet in filmland, waar naar goede gewoonte duchtig wordt ingepikt op populaire rages. In de jaren zeventig regende het discofilms (‘Saturday Night Fever’ is zelfs een bona fide meesterwerk), in de jaren tachtig investeerden slimme producenten massaal in breakdancepellicule en er kwam toen zelfs een Salsa-film in de bioscopen. Momenteel lopen er twee populaire dansfranchises in de bioscoop (of thuis op de buis – het hangt er natuurlijk van af waar je naar de films kijkt): het Amerikaanse ‘Step Up’ en het Britse ‘StreetDance’. ‘Step Up’ (in het eerste deel is Channing Tatum te zien) klokt momenteel af op vier delen, ‘StreetDance’ op twee. Net als het eerste deel is de sequel ook in 3D gedraaid, en in deze Benelux-dvd-uitgave kan je de film in beide versies bekijken.

De eerste ‘StreetDance’ kwam uit in 2010 en bood onderdak aan een paar deelnemers van de talentenshow ‘Britain’s Got Talent’. Het verhaaltje was – zoals wel meer het geval in dansfilms – flinterdun en weinig origineel. Samengevat op een postzegel: een straatdansgroep komt na het vertrek van hun bezieler en leider in nauwe papieren te zitten en verliest zelfs hun oefenruimte. Tot wanneer ze onderdak vinden in een balletschool en samen met de ballettalenten een nog betere show op poten zetten. Om ook de nieuwsgierige cinefiel te lokken, slaagden de producers er zowaar in om Charlotte Rampling te casten als een van de leerkrachten aan de balletschool.

Twee jaar later is ‘StreetDance 2’ een feit. Gedraaid door dezelfde regisseurs en met een deel van de cast die terugkeert. Al zijn alle ogen ditmaal gericht op de aanwezigheid van de Frans-Algerijnse hip-hop-danseres Sofia Boutella, die hiervoor haar opwachting maakte in heel wat Nike-campagnes en opviel als achtergronddanseres bij onder meer Madonna. Gezien het succes van de eerste ‘StreetDance’ mag het in de sequel allemaal wat meer zijn, wat meteen het internationale karakter verklaart van het scenario dat – uiteraard – nog steeds op een postzegel past. Eddie (George Sampson) wil met zijn dansmanschappen deelnemen aan een gerenommeerde danswedstrijd in Parijs en rekent daarvoor op de medewerking van salsadanseres Eva (Boutella). Boutella is trouwens de ster van de film, en dat was niet naar ieders zin. Zo oogstte ‘StreetDance 2’ nogal wat kritiek van Algerijnse instanties, omdat sommige van Boutella’s dansbewegingen niet echt stroken met de Algerijnse tradities. Een storm in een glas water waar de modale (Westerse) dansfan uiteraard niet wakker zal van leggen.

‘StreetDance 2 3D’ laat zich net als zijn voorganger en de ‘Step Up’s nauwelijks beoordelen op zijn cinematografische waarde. Negentig procent van de cast bestaat uit dansers (de cinefiele upgrade komt er ditmaal door Tom Conti), de twee regisseurs komen ook uit het dansmilieu en er wordt meer tijd gespendeerd aan de danschoreografie dan aan de ontwikkeling van het verhaal. Die verloopt trouwens nogal krakkemikkig en hangt als los zand aan elkaar in wat een standaard underdogs die zichzelf overstijgen-vehikel is. Blijven over: de vele en ongetwijfeld spectaculaire dansbewegingen waarin ook plaats is voor martial arts-moves en andere vervaarlijk uitziende lichaamssplijtende bewegingen. Best mogelijk dat dit allemaal viersterrenwerk is voor dansliefhebbers en fans van videoclips, puur uit filmtechnische hoek bekeken stelt het allemaal weinig voor. Kleine kans dat de modale filmfan hippy hippy shake vibes zal krijgen van dit straatdansgedoe. 

Simon Couwens