Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Borgias, seizoen 1
Dat een tv-serie meer ruimte laat voor karakterontwikkeling en opbouw dan een film (waarin de volledige klus doorgaans in anderhalf tot twee uur geklaard moet zijn), geldt in wezen voor elke plot, maar het gaat wellicht het meest op voor historische reeksen die zich inspireren op ware feiten. Logisch, want zoals iedereen nog wel weet uit de lessen geschiedenis, is een historische context dé basis om de geschiedenis ten volle te begrijpen. Maar om zo’n context te creëren, heb je wel de nodige tijd nodig. ‘The Tudors’ bijvoorbeeld dompelde ons vier seizoenen lang onder in de regeerperiode van Henry VIII – geen enkele film die de Engelse heerser beter wist te portretteren!
In diezelfde categorie hoort ‘The Borgias’ thuis, dat ons meeneemt naar het Italië van de vijftiende eeuw. Op het hoogtepunt van de Renaissance slaagt de corrupte patriarch Rodrigo Borgia (een glansrol voor Jeremy Irons) erin om via omkoping en chantage de pauselijke kroon weg te kapen wanneer Paus Innocentius VIII het tijdelijke voor het eeuwige verruilt. Als nieuwbakken leider van de katholieke kerk begaat hij prompt elke denkbare zonde om macht, invloed en onmeetbare rijkdom voor zichzelf en zijn familie te verzamelen. Welkom bij de Borgias.
Het idee voor deze reeks ontsproot aan het brein van regisseur Neil Jordan, bekend van onder andere ‘The Crying Game’ en ‘Interview With The Vampire’. Hij liep al een hele poos rond met het idee om een film te draaien rond de beruchte misdaadfamilie (noem ze gerust ‘The Sopranos’ van de Renaissance) en had op een gegeven moment zelfs Scarlett Johansson en Colin Farrell gecast, maar het project geraakte nooit uit de starters. Uiteindelijk was het Steven Spielberg die Jordan suggereerde zijn set-up te ontwikkelen tot tv-serie. Waarop Showtime meteen interesse bleek te tonen. Deels om de leemte na ‘The Tudors’ te vullen, maar waarschijnlijk ook omdat het project gewoon te interessant was om te laten passeren.
Het resultaat mag alleszins gezien worden. Jordan, die het scenario helemaal zelf schreef, blijft zo dicht mogelijk bij de feiten, maar slaagt er probleemloos in elke aflevering een zinderend tempo en strakke spanningsboog aan te meten. Dat de geschiedenis van de Italiaanse familie met Spaanse roots sowieso tjokvol zit met intriges, schimmig gekonkelfoes en verraad helpt daar natuurlijk bij. Ook visueel is ‘The Borgias’ om van te snoepen. Je merkt dat er op geen dollar gekeken is, en je mag zeker zijn dat Jordan elk biljet dubbelgeplooid heeft om er het maximum uit te halen. Dat maximum bleek op het einde van de rit negen afleveringen in plaats van de vooropgestelde tien te zijn: het budget was letterlijk op. Het verhaal was echter geschreven voor tien episodes, wat wellicht verklaart waarom de laatste afleveringen een beetje gerusht aandoet, er moest nog het één en ander verteld worden.
In een tv-tijd waarin reeksen als ‘The Tudors’, ‘Spartacus’ of ‘Rome’ (die zich vroeger op de tijdslijn afspelen, maar uiteindelijk ook politiek getouwtrek met seks en bloedvergieten afwisselen) al verkrijgbaar zijn, is ‘The Borgias’ natuurlijk niet écht vernieuwend te noemen, maar dat maakt dit relaas (dat we nog niet eerder zo uitgewerkt hebben weten verteld worden) er natuurlijk niet minder beklijvend op. Bovendien kan Jordan voor zijn droomproject rekenen op een topcast. Jeremy Irons zet een heerlijk vileine patriarch neer, en ook minder bekende namen/gezichten François Arnaud, Holliday Grainger en David Oakes en gevestigde waarden Colm Feore en Joanne Whalley zijn puik op dreef. Meer van dat.