Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Er is vanuit cinefiel oogpunt nogal wat aan te merken op ‘The Way’, maar de kans dat veel filmliefhebbers zich ondanks de mindere punten toch zullen laten betoveren door dit drama is vrij groot. Sommige projecten zijn nu eenmaal zo sympathiek, dat de mantel der liefde groot genoeg blijkt om vooral het positieve aspect onder de aandacht te brengen. ‘The Way’ is zo’n film.
 
‘The Way’ is een liefdes-/eresaluut van Emilio Estevez aan zijn vader Martin Sheen. En alleen daarom al een dikke aanrader. Tegelijkertijd is het een samenwerking tussen Estevez en zijn zoon Taylor. ‘The Way’ vertelt het verhaal van een man die de befaamde pelgrimstocht naar Santiago de Compostela aflegt, net zoals heel wat andere pelgrims dit jaarlijks doen. Deze ‘camino’ of ‘weg’ bestaat al sinds de Middeleeuwen als pelgrimsroute, en waar het vroeger hoofdzakelijk devote christenen waren die de weg aflegden naar het graf van de apostel Jakobus, zijn het nu al bijna evenzeer atheïstische wandelaars of inspiratie zoekende zielen die de wandeltocht naar de bedevaartplaats in Noord-Spanje afleggen. Zo ook Taylor Sheen, die in 2003 op de route naar Santiago zijn toekomstige vrouw leerde kennen. Martin Sheen opperde het idee om een film over de beroemde weg te maken, en Emilio was ogenblikkelijk verkocht.

Estevez schreef zelf het scenario en baseerde zich gedeeltelijk over getuigenissen van pelgrims zoals die door Jack Hitt werden neergeschreven in het boek ‘Off The Road’. Sheen opperde aanvankelijk de namen van Michael Douglas of Mel Gibson als hoofdrolspeler, maar al snel werd duidelijk dat Estevez de prent enkel wou maken als zijn vader de hoofdrol zou vertolken. Een goede keuze, want Sheen lijkt inderdaad de juiste man op de juiste plaats. Hij kruipt in de huid van de oogarts Thomas Avery die op een dag een telefoontje krijgt van een Franse politieman (Tcheky Karyo) met het trieste nieuws dat zijn zoon (cameo van Estevez zelf) is omgekomen tijdens een storm terwijl hij de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela afwandelde. Thomas reist naar Frankrijk om het lichaam van zijn zoon te identificeren en het er te laten cremeren. Om zijn overleden zoon te eren besluit Avery uiteindelijk om zelf ook de tocht te wandelen. Tijdens zijn tocht ontmoet hij een internationaal gezelschap. Zoals de Nederlander Joost (Yorick Van Wageningen) die de tocht stapt om iets aan zijn lichaamsgewicht te doen, de Canadese Sarah (Deborah Kara Unger) wil met haar wandeling ontsnappen aan de losse handen van haar man en de Ier Jack (James Nesbitt), een schrijver die hoopt er inspiratie te vinden om zijn writer’s block weg te werken.

Al van meet af aan is duidelijk dat Estevez openlijk de sentimentele kaart trekt. Vrij ongenuanceerd mikt hij onmiddellijk op de traanklieren, en niet echt op de meest subtiele manier. Toch bloeit ‘The Way’ geleidelijk aan open als een lentebloem bij de eerste zonnestralen: dat komt hoofdzakelijk door Sheen, die een potentieel vlak personage uitrust met een hart en een ziel. Bovendien brengt Estevez het wandelpad geïnspireerd in beeld. Estevez en zijn cast en crew wandelden tussen de 300 en 350 kilometer, en Estevez zorgde voor een zo natuurlijk mogelijke aanpak door zo weinig mogelijk kunstlicht te gebruiken. Zo werd tijdens de nachtscènes enkel maar het licht van kaarsen of kampvuren gebruikt om de echte sfeer van de tocht te evoceren. Heel wat van de figuranten die langskomen zijn trouwens echte wandelaars die werden gefilmd tijdens hun tocht.

Met ‘The Way’ bewijst dat Emilio Estevez dat hij van al Martin Sheens kinderen misschien wel degene die is die het meest van zijn talent heeft geërfd. Voor Charlie Sheen komen de hoogdagen van ‘Platoon’ en ‘Wall Street’ hoogstwaarschijnlijk niet meer terug, terwijl Estevez zijn tweede adem gevonden lijkt te hebben als regisseur/scenarist van persoonlijke projecten (zie ook ‘Bobby’ een paar jaar terug). ‘The Way’ is in dat opzicht zijn meest doorleefde. Met dank aan pa Martin Sheen die hier een van de meest emotionele vertolkingen uit zijn lange en memorabele carrière neerzet. 

Simon Couwens