Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie bij de titel ‘Kramer Vs. Kramer’ onmiddellijk denkt aan een klef en sentimenteel brouwsel, heeft waarschijnlijk niet volledig ongelijk. Maar is wel in de minderheid. Sinds zijn succesvolle release in december 1979 heeft dit relatief eenvoudig echtscheidingsdrama immers weinig aan kracht en populariteit ingeboet. Dat komt – toegegeven – niet zozeer in de eerste plaats door het scenario, maar vooral omdat de vertolkingen van Dustin Hoffman en Meryl Streep nog altijd overeind staan. Al is het los daarvan vooral interessant om meer dan dertig jaar na datum te kijken hoe Hollywood omsprong met wat toen – het lot van de kinderen na een echtscheiding – een heet hangijzer was.

‘Kramer Vs. Kramer’ is gebaseerd op gelijknamige roman van Avery Corman uit 1977. Het werd meteen de grootste hit uit de carrière van de ietwat onderschatte scenarist-regisseur Robert Benton. Die had van meet af aan door dat deze film niet gediend was van overbodige tierlantijntjes, maar dat het in de eerste plaats draaide rond de personages. Wat meteen verklaart waarom realisme van meet af aan de boventoon voert in deze in strakke beeldtaal gegoten weepie.

Ted Kramer (Hoffman) is een reclameman die langer werkt dan het 9 to 5-stelsel voorschrijft: een workaholic dus, en hij heeft niet altijd evenveel tijd en aandacht voor zijn gezin, bestaande uit echtgenote Joanna (Streep) en zoontje Billy (Justin Henry). Net op het moment dat hij een belangrijke nieuwe klant binnenrijft, krijgt hij van Joanna te horen dat ze hem wil verlaten. Ze trekt de deur dicht en laat Ted samen met Billy achter. Ted is niet voorbereid op de taak van alleenstaande vader en ook Billy ziet het niet zitten om zijn moeder te moeten missen. Toch groeien vader en zoon naar elkaar toe. En – uiteraard – laat Joanna terug van zich horen op het moment dat Ted en Billy hun draai hebben gevonden. Niet met goed nieuws trouwens, want vijftien maand nadat ze Ted verliet wil ze opnieuw voor de opvoeding van haar zoon instaan. Een venijnige rechtszaak om het hoederecht over Billy is het gevolg.

‘Kramer Vs. Kramer’ biedt weinig nieuws onder de scenariozon, maar daar gaat het in dit geval niet om. Waar het wel om draait is de vaststelling dat eind jaren zeventig dergelijke low profile films moeiteloos de grote massa naar de zalen kregen. Waar een evenementfilm vandaag de dag vooral uitpuilt van spectaculaire en digitale hocus pocus, volstonden destijds nog menselijke verhalen om de blockbustermarkt te kleuren. Nu houdt zo’n prent het waarschijnlijk amper vier weken uit op het witte doek vooraleer het tweede leven op dvd aan de deur komt kloppen. Het succes en de culturele impact van ‘Kramer Vs. Kramer’ is in elk geval verdiend: dit is en blijft een intelligent en uiterst secuur geregisseerd familiedrama dat van begin tot eind grote klasse uitstraalt.

Helemaal verwonderlijk was het dan ook niet dat ‘Kramer vs. Kramer’ de grote Oscarslokop werd tijdens de 52e Academy Awards-ceremonie op 14 april 1980 met beeldjes voor beste film, beste regie, beste geadapteerd scenario, beste mannelijke hoofdrol (Hoffman) en beste vrouwelijke bijrol (Streep). Voor Streep meteen haar eerste Oscar (later volgden nog ‘Sophie’s Choice’ en ‘The Iron Lady’), en haar enige in de bijrolcategorie. Uiteraard zijn deze prijzen voor discussie vatbaar – in de race om de beste film moest ‘Apocalypse Now’ de duimen leggen – maar dat is nu eenmaal eigen aan het jaarlijkse zelfbevlekkingsfeestje in Hollywood. Wat er ook van zij, deze Blu-rayrelease is een uitstekende gelegenheid om deze tranentrekkersklassieker te (her)ontdekken.

Simon Couwens