Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wat is dat toch met al die haaienfilms tegenwoordig? Recentelijk kregen we met ‘Shark Night’ (een slasher met haaien) en ‘Dark Tide’ (een meer rechtlijnige survivalthriller met haaien) al twee ondermaatse titels op het bord, en met ‘Bait’ is het weer van dat. In vergelijking met de twee bovenstaande titels heeft deze Australische horrorprent het beste uitgangspunt. Helaas weet regisseur Kimble Rendall met het idee van haaien in een supermarkt (!) maar weinig spectaculairs aan te vangen, waardoor er eigenlijk maar weinig verschil is tussen deze ‘Bait’ en Z-titels als ‘Mega Shark vs. Mega Octopus’.

In een strandproloog maken we kennis met de redder Josh (Xavier Samuel). Die heeft Tina (Shami Vinson), de zus van zijn collega/vriend Rory ten huwelijk gevraagd, en het leven lacht hen zonnig toe. Niet lang echter, want er is een haai gesignaliseerd in de buurt en tijdens een reddingsactie van een argeloze zwemmer schiet Rory er het leven bij in. Klinkt spannend, ware het niet dat de aspirant-“Jaws” waarvan sprake overduidelijk uit een computerbaarmoeder is geboren en dat werkt eerder op de lach- dan rilspieren.

Een jaar later heeft Josh het trauma nog steeds niet verteerd. Hij werkt nu in een supermarkt en de relatie met Tina is afgesprongen. Niet dat hij nog veel tijd heeft om zich daar zorgen om te maken wanneer de stad en de supermarkt door een tsunami worden getroffen. Met het overvloedig wassende water dringen ook een paar hongerige witte haaien de supermarkt binnen. Zitten samen met Josh en de beesten opgesloten in de supermarkt: Tina en haar nieuwe vriend, twee overvallers die hun zinnen hadden gezet op de supermarktkluis, het jonge kibbelende koppel Kyle en Heather, supermarktbaas Jessup en een paar winkelbediendes en een politieagent die net zijn dochter kwam arresteren die was betrapt op winkeldiefstal. En die moeten allemaal letterlijk hun hoofd boven water en hun voeten uit de bek van de haaien zien te houden.

Voor Kimble Rendall is ‘Bait’ zijn tweede film nadat hij in 2000 debuteerde met de slasher ‘Cut’ (waarin Molly Ringwald de hoofdrol vertolkte). Daarnaast was hij vooral met reclamefilmpjes en muziekvideo’s in de weer. Als second unit of assistent regisseur werkte hij mee aan onder andere ‘The Matrix Reloaded’, ‘Matrix Revolutions’, ‘I Robot’, ‘Ghost Rider’ en ‘The Killer Elite’. Voor deze ‘Bait’ kon hij rekenen op de steun van Russell Mulcahy die met ‘Razorback’ in 1984 een B-filmklassieker rond een moordend everzwijn inblikte en een jaar later wereldwijd doorbrak met ‘Highlander’. Mulcahy stond lange tijd synoniem voor betrouwbaar B-voer, maar heeft inmiddels zijn beste tijd gehad waardoor Mulcahy’s inbreng (inclusief het scenario) nauwelijks vuurwerk oplevert.

‘Bait’ oogt van begin tot eind knullig: de CGI oogt ontzettend flauw, en – omdat de film in de bioscoop in 3D te zien was – bovendien opvallend fake op het kleine scherm. Wat ‘Bait’ eerder op een horrorpastiche doet lijken dan op een bona fide spanningsrollercoaster. Op zich is daar niets mis mee, maar Rendall levert geen valabele (ont)spanningselementen om van de foute fun goede fun te maken. Zo is ook het feit dat het merendeel van de personages dodelijk saai zijn nefast voor de kippenvelvreugde. Een gemiste kans dus om een fijne portie scherptandig vertier af te leveren. Of hoe ‘Bait’ in de eerste plaats vooral zichzelf naar de haaien helpt.

Simon Couwens