Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Mogen wij even iets bekennen? Toen Arnold Schwarzenegger tien jaar geleden zijn afscheid als acteur aankondigde om zich op een politieke carrière te richten, brak er iets bij ons. Onze favoriete actieheld was niet meer. Acht jaar en twee gouverneursambten later liet de acteur echter weten klaar te zijn om de draad weer op te nemen. Het aftellen kon beginnen. Maar hoe dichter de release van ‘The Last Stand’, zijn eerste actiehoofdrol sinds ‘Terminator 3: Rise Of The Machines’ (2003), dichterbij kwam, hoe meer ons enthousiasme plaats ruimde voor angst. Zou hij ‘het’ nog hebben?

Het duurt even voor ‘The Last Stand’ ons toestaat die vraag te beantwoorden. Arnie mag dan in vol ornaat op de poster prijken, in het eerste uur lijkt zijn personage een schakel in een groter geheel, waar het moeilijk is een echte hoofdrolspeler aan te duiden. Zijn rol is die van de sheriff van Sommerton Junction, een rustig stadje aan de grens met Mexico, waar criminaliteit even zeldzaam is als een Fyra zonder vertraging. Wanneer hij op zijn vrije dag in het lokale eetcafé twee verdachte mannen spot, besluit hij op onderzoek te gaan. Zijn neus heeft hem niet in de steek gelaten, want de twee blijken handlangers van een aartsgevaarlijke drugsbaron.

De kartelkoning in kwestie luistert naar de naam Gabriel Cortez (Eduardo Noriega) en staat op het punt om onder zwaar gewapend politie-escort overgebracht te worden van Las Vegas naar zijn cel op death row. Met hulp van zijn handlangers weet Cortez echter op spectaculaire wijze te ontsnappen en nog voor de FBI-chef (Forest Whitaker) alle touwtjes aan elkaar kan knopen, heeft Cortez met een ultrasnelle sportbolide al koers gezet naar dat ene slaapstadje vlakbij de Mexicaanse grens, waar hij zonder problemen hoopt de oversteek te maken. Maar dat is buiten de sheriff en zijn achterban – een zootje ongeregeld, waaronder de schietgrage dorpsgek (Johnny Knoxville) – gerekend.

De Zuid-Koreaanse regisseur Jee-woon Kim (‘A Tale Of Two Sisters’, ‘I Saw The Devil’) doet met deze vinnig ingeblikte en bijwijlen bloederige actiethriller een aardige gooi om de nieuwe John Woo te worden, die ook in Hollywood debuteerde met een spierbundelactieprent (het Van Damme-vehikel ‘Hard Target’). Net als Woo heeft Kim een typerende harde stijl, die hij ondanks het feit dat hij ditmaal met Amerikaans geld in de weer is niet moet verloochenen. Bovendien verkent ook hij nieuwe horizonten met een aantal strakke racescènes en een spannende achtervolging in een korenveld. Het gaat hem allemaal uitstekend af. Toch is dit niet volledig zijn film. In het finale halfuur evolueert ‘The Last Stand’ namelijk alsnog – zoals verwacht – van een actiefilm naar een Schwarzenegger-film.

Wat ons dan uiteindelijk toch een antwoord op onze vraag uit de inleiding geeft: ja, Arnie kickt, ondanks zijn 65 lentes, nog steeds ass. De film mag dan geregeld stilstaan bij zijn ouderdom (“How are you, sheriff?”, klinkt het nadat Schwarz letterlijk met de deur in hui valt - “Old”, luidt het antwoord) en tijdens de ultieme confrontatie hoor je als het ware zijn oude knoken kraken, toch kan hij nog altijd uitstekend uit de voeten met een machinegeweer of shotgun. Tevens is hij niet verleerd de tong stevig in de wang te drukken, al is het zonder meer jammer dat het script niet direct onsterfelijke oneliners herbergt. Een gemiste kans na al die jaren.

Dat script is overigens het zwakste punt van de film. In de aanloop herbergt het nog een paar geinige ideetjes (de mannen in het oranje), maar na verloop van tijd stapelt het louter nog cliché op cliché. Kenners van dit soort actiefilms zullen bijvoorbeeld niet vreemd opkijken wanneer het jonge groentje in Arnie’s team dat snakt naar een beetje spanning als eerst ten prooi zal vallen aan het onvermijdelijke kogelgeschal. De mix van neo-western, raceprent en actiefilm geeft het geheel echter wel iets speciaals. De magie van de grote Schwarzenegger-klassiekers blijft misschien uit, maar ‘The Last Stand’ levert wel een meer dan hartelijk weerzien op. Welkom terug, ouwe jongen.

Peter Janssens