Zoeken

Passion

  • Cinevision.be/nl quoteert Passion met een 3/5
  • Regisseur: Brian De Palma
  • Cast: Rachel McAdams, Noomi Rapace, Karoline Herfurth
  • Genre: Thriller
  • Duur: 100 minuten
  • Releasedatum: 13-02-2013
  • Distributeur: tba
Bekijk de cover van de film "Passion"

Juich, vrienden en vijanden van de zevende kunst, want Brian De Palma heeft een nieuwe film klaar. En dat is goed nieuws, daar het inmiddels toch al een hele tijd geleden is dat de getalenteerde duivel een budget bij elkaar kreeg om nog eens zijn zin te mogen doen. En dan gaat het ditmaal zelfs om Franse en Duitse centen: in Amerika heb je al een vergrootglas nodig om nog een producer te vinden die misschien met De Palma in zee wil gaan. Maar kijk, tien jaar na ‘Femme Fatale’ grijpt De Palma met ‘Passion’ terug naar de thrillers waarmee hij destijds beroemd en berucht werd: vooral naar ‘Dressed To Kill’ wordt hier gretig en schalks geknipoogd.

Uiteraard moet je van ‘Passion’ niet verwachten dat hij op dezelfde hoogte staat van pakweg ‘Dressed To Kill’, ‘Blow Out’ of ‘Body Double’. Daarvoor is de tijdsgeest inmiddels iets teveel veranderd, en de Palma is nu uiteraard meer oude vos dan jonge wolf. Dus het heeft op zich weinig zin om ‘Passion’ met dezelfde egards te behandelen als zijn meesterwerken destijds. Net zomin als je Hitchcocks ‘Family Plot’ in dezelfde categorie moet plaatsen als ‘Rear Window’. Bovendien hoeft De Palma als regisseur niets meer te bewijzen: gewoon bestendigen of zich eens goed amuseren - zoals hij in ‘Passion’ overduidelijk doet – is al meer dan voldoende. Zeker voor de fans van het eerste uur, voor wie ‘Passion’ een weliswaar geen feilloze, maar toch amusante trip down memory lane is. Hoe De Palma-novices deze campthriller gaan beoordelen is natuurlijk een andere vraag.

‘Passion’ is gebaseerd op het amper twee jaar oude ‘Crime D’Amour’ van Alain Corneau. De Palma kreeg van producer Saïd Ben Saïd een dvd met het origineel toegestuurd, samen met de vraag of hij het eventueel zag zitten om er een Engelstalige remake van te draaien. De Palma hapte onmiddellijk toe en herschreef zelf het scenario, daarbij grotendeels trouw blijvend aan de versie van Corneau. Althans in het eerste deel: in het tweede ligt de nadruk meer op De Palma’s persoonlijke dada’s en voorkeuren. Waar Corneau ophield, gaat De Palma verder op zijn eigengereid elan van vroeger, zij het met de tong stevig in de kaak geklemd. ‘Passion’ moet je immers niet zien om sympathie op te vatten voor de personages of om het randje van de stoel te zitten, maar vooral om te nemen voor wat het is: cinema waarin gezondigd kan en mag worden tegen de regels van de logica en waarin de filmtaal belangrijker is dan wat er precies op het scherm gebeurt. Een welgekomen liefdesverklaring voor De Palma-fans, een welgemeende middelvinger naar iedereen die vindt dat De Palma met pensioen mag of dat al lange tijd moest geweest zijn.

Centraal in ‘Passion’ staan Christine (Rachel McAdams), een manager bij een multinational en haar rechterhand Isabelle (Noomi Rapace). Isabelle doet haar uiterste best om haar bazin te plezieren, is het niet uit adoratie dan toch uit de overtuiging dat ze op die manier zelf kan doorgroeien op de bedrijfsmaatschappelijke ladder. Christine blijkt echter verre van onschuldig: ze gebruikt haar assistente vooral als persoonlijke voetveeg en langzaamaan worden de barsten in de relatie tussen de twee zichtbaar. Wanneer Christine er niet blijkt voor terug te deinzen om Isabelle publiekelijk belachelijk te maken, escaleert de vete tussen beide vrouwen. Gevolg: moord, doodslag en heel wat zwaar in de verf gezette erotische fantasieën.

Een beetje jammer is dat het eerste uur maar weinig echte De Palma-stijlkenmerken bevat. De film valt zonder degelijke inleiding met de deur in huis, en de vaak fletse dialogen maken het moeilijk om ‘Passion’ van meet af aan te omarmen. Maar gaandeweg – een beetje zoals een krokus doorheen de winterkoude breekt – bewijst De Palma dat hij nog steeds weet hoe te entertainen. En hoe kunst en kitsch met elkaar te verenigen: de lesbisch lonkende scènes tussen McAdams en Rapace krijgen zowaar een pervers cultaroma mee. Volhouden is dus de boodschap: halverwege trekt De Palma alle registers open met een bravourestukje (een splitscreensegment waarin een balletopvoering van Debussy’s ‘Afternoon Of A Faun’ en een voyeuristisch vormgegeven moordscène netjes het scherm in tweeën hakken) en zijn we alsnog vertrokken voor een vileine trip boordevol surrealistische nachtmerries, dubbelgangsters en droomscènes waarin naar het eind toe alle logica bewust zoek is. En dat alles op de tonen van een soundtrack van Pino Donaggio, waarmee De Palma tijdens zijn rijkgevulde carrière nu voor de zevende keer samenwerkt. De laatste samenwerking dateerde zowaar al van 1992 (‘Raising Cain’). Of hoe De Palma met ‘Passion’ een treffend eerbetoon brengt aan zijn eigen vintage oeuvre. En de foutjes en oneffenheden zien we als fan uiteraard graag door de vingers.

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray