Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
House At The End Of The Street (Blu-ray)
Drie jaar geleden was ze daar plots: Jennifer Lawrence, een jonge actrice die alle aandacht opeiste (en kreeg) met haar ijzersterke rol in de instant arthousefavoriet ‘Winter’s Bone’. Een rol die meteen haar ticket richting grote Hollywoodpoort verzilverde, waar ze werd gecast in ‘X-Men: First Class’ en met de hoofdrol in de gehypte ‘Hunger Games’-franchise aan de haal ging. En zo meteen eveneens scoorde bij Hollywoods demografisch meest interessante doelgroep: tienermeisjes en –jongens. Dat Lawrence haar acteertalenten daarmee niet aan de duivel verkocht, bleek uit de Oscar voor beste actrice die ze eerder dit jaar kreeg voor ‘Silver Linings Playbook’. De toekomst ziet er dus meer dan zonnig uit voor dit jonge acteerveulen van amper 23 dat van het toongaangevende tijdschrift Rolling Stone de stempel van ‘the most talented young actress in America’ kreeg.
Dat kwaliteitskeurmerk zal er alvast niet gekomen zijn op basis van ‘House At The End Of The Street, een horrorthriller die werd uitgebracht tussen ‘The Hunger Games’ en ‘Silver Linings Playbook’. Niet dat Lawrence hier ondermaats in acteert (integendeel, ze houdt op haar eentje de prent recht) maar het is toch niet echt materiaal waarmee je hoge ogen gooit. Lawrence draaide deze film trouwens toen ze nog grotendeels onbekend was: de opnames vonden plaats in september 2010, en toen begon ‘Winter’s Bone’ nog maar door te breken in het festivalcircuit. Uiteindelijk duurde het twee jaar vooraleer de prent in Amerika werd uitgebracht, en tegen die tijd was la Lawrence dus wel bekend. Wat de box office alvast geen kwaad zal hebben gedaan.
Met een titel als ‘House At The End Of The Street’ ben je als wakkere thrillerkijker geneigd te denken dat er een variante op sadistische exploitation vigilantes à la ‘Last House On The Left’ of ‘House On The Edge Of The Park’ op het programma staat. Wat niet zo blijkt te zijn (David Hess is trouwens ook in geen velden of wegen te bespeuren). Na de eerste tien minuten - waarin een alleenstaande moeder (Elisabeth Shue) en haar tienerdochter (Lawrence) vlak bij een huis komen wonen waar vier jaar daarvoor de dochter des huizes haar ouders ombracht - denk je dan weer vertrokken te zijn voor een variante op spookhuisthrillers genre ‘The Amityville Horror’. Wat ook niet het geval is. Wat het wel blijkt te zijn, is een helaas vrij tamme psychothriller die zijn pijlen eerder op de dertienjarige ‘Paranormal Activity/’Saw’-fan richt dan op de adoreerder van blu ray nasties.
In de intro zien we hoe een echtpaar tijdens een stormachtige nacht met een hamer wordt omgebracht in een point of view shot dat duidelijk maakt dat regisseur Mark Tonderai een boon heeft voor John Carpenters ‘Halloween’. Waarna het echte werk begint: vijf jaar later komen Sarah Cassidy (Shue) en dochter Elissa (Lawrence) vlak bij het moordhuis wonen om er een nieuwe start te nemen. Daar vernemen ze hoe Carrie-Ann Jacobson haar ouders vermoordde en vervolgens het omringende woud in vluchtte. Volgens de een is ze verdronken in de rivier, volgens de ander leeft ze nog steeds in de bossen, daar haar lichaam nooit werd gevonden. Wie wel nog in de buurt is, is Carrie-Anns broer Ryan (Max Thieriot, inmiddels gecast als vaste kracht in de ‘Psycho’ tv-spinoff ‘Bates Motel’). Die woont nog steeds in het ouderlijk huis en is niet echt graag gezien in de buurt. Uiteraard duurt het niet lang vooraleer er een band groeit tussen Ryan en Elissa, en daar is haar overbezorgde moeder dan weer radicaal tegen gekant. Niet ten onrechte, zo blijkt.
Als tieneropstapje voor het echte thrillerwerk, heeft ‘House At The End Of The Street’ zeker zijn charmes voor wie zijn verwachtingen niet al te hoog instelt. En het is gelukkig niet zo familiaal afgelikt als de remake van ‘The Stepfather’ die in 2009 het psychogenre een kwalijke naam bezorgde. Opmerkelijk is dat de film een betrekkelijk lang productieproces achter de rug heeft. Het originele verhaalidee komt van Jonathan Mostow (regisseur van o.a. ‘Terminator 3’) die het in 2003 aanbood aan Richard Kelly (‘Donnie Darko’, ‘The Box’), maar dat project is dus klaarblijkelijk nooit doorgegaan. Van uitstel kwam geen afstel, waardoor de fanclub van Jennifer Lawrence zich nu bijna tien jaar later kan laven aan dit onschuldige brokje prefabhorror.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.