Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hansel And Gretel: Witch Hunters (Blu-ray)
Buckle up, kids: Hans en Grietje zijn niet enkel meer een middeleeuws zoethoudertje voor het slapengaan. Toch niet als het van Hollywood afhangt. Nadat ze er al gretig putten uit het repertorium van de broertjes Grimm en collega-sprookjesschrijvers (en daarbij onder meer Amanda Seyfried als Roodkapje en Kirsten Stewart als Sneeuwwitje opvoerden) is het ditmaal de beurt aan ‘Hänsel und Gretel’ om hun blockbusterpotentieel te bewijzen in een prent die nog wel raakpunten heeft met het originele sprookje uit 1812, maar er tegelijkertijd ettelijke zevenmijlslaarzen van verwijderd is.
De eerste vijf minuten vertellen het Grimm-verhaal: Hans en Grietje worden door hun ouders verstoten omdat ze geen geld meer hebben om eten voor hen te kopen. De twee kinderen vinden diep in het woud een peperkoeken huisje bewoond door een heks die de kinderen wil vetmesten om hen vervolgens op te eten. Of hoe sprookjes eigenlijk toch zowat de grindhouse van hun tijd waren, edoch dit terzijde. Broer en zus slagen erin de heks in de oven te duwen en te ontsnappen. Een tijdssprong van vijftien jaar later leert ons dat Hansel (Jeremy Renner) en Gretel (Gemma Arterton) het trauma hebben verteerd door een carrière uit te bouwen als professionele heksenjagers. Frappant detail: Hansel heeft aan zijn gedwongen vreetpartij bij de heks suikerziekte overgehouden en moet om de zo veel uur een insulineshot injecteren.
Op vraag van burgemeester Englemann reizen de beide heksenjagers naar het stadje Augsburg, waar heel wat kinderen door heksen zijn ontvoerd. En dat maakt de bewoners op zijn zachtst gezegd wat prikkelbaar, getuige machtsgeile sheriff Berringer (Peter Stormare) die op het punt stond om een onschuldige vrouw als heks te executeren. Hansel en Gretel ontdekken dat de in het woud wonende heksen de kinderen hebben ontvoerd voor het ritueel van de ‘Blood Moon’, waarbij zes meisjes en zes jongens (allemaal geboren in een verschillende maand) moeten worden geofferd. Een strijd tegen de hongerige heksen in het algemeen en opperheks Muriel (Famke Janssen) is het logisch gevolg.
‘Hansel & Gretel: Witch Hunters’ is het Hollywooddebuut van de Noorse regisseur Tommy Wirkola, in horrormiddens bekend door de nazizombieprent ‘Dead Snow’. Het was zijn idee om een film te maken over het volwassen leven van Hans en Grietje, en hij kreeg de pitch vrij snel verkocht aan Paramount, die zo’n 50 miljoen veil had om het idee uit te werken. Wirkola nam de film op in de befaamde Babelberg Studio’s in Duitsland, en mengde er CGI-effecten met meer traditioneel op grote schaal nagebouwde speciale en visuele effecten. Het moeilijkst bleek een balans vinden tussen de meer kindvriendelijke insteek en het cross-overpotentieel naar een meer volwassen publiek dat op zich niet te paaien is voor wat op het eerste zicht een ‘kinderfilm’ lijkt. Dat de balans oversloeg naar de volwassen kant is niet echt een verrassing: dit heksenjagersepos bevat uiteindelijk genoeg onthoofdingen, geweld en machtsgeile heksen om van deze prent eigenlijk verboden terrein maken voor het kleine, nog niet geconditioneerde grut.
Wat op zich geen slechte zaak is: Wirkola leeft zich mooi uit in zijn barokke sprookjeswereld en kan zijn in wezen eendimensionale script opsmukken met onpretentieuze horrortaferelen die moeilijk serieus te nemen zijn, maar tot op zekere hoogte wel werken. Wat voor een stuk eveneens door de cast komt: Renner is weliswaar wat onwennig om opnieuw een soort superheld te moeten vertolken na zijn meer robuustere personages in ‘Mission: Impossible – Ghost Protocol’, ‘The Avengers’ en ‘The Bourne Legacy’, maar Arterton heeft als bevallige deerne minder moeilijkheden om zich voluit op het project te gooien. En ook Famke Janssen en een alweer ongeleide Peter Stormare zorgen voor de juiste knibbel-knabbel-knuisje vonken op de juiste plaats. ‘Hans & Gretel: Witch Hunters’ een goede film noemen is meer dan een afgehakt trollenhoofd te ver, maar als donker huwelijk tussen grimmige fantasy en absurde komedie heeft deze prent binnen de relatief korte speelduur genoeg geslaagde momenten om het niet zomaar met het badwater weg te gooien. En ja, een sequel is in de maak.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.