Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
A Haunted House
Om kolonel Walter E. Kurtz te parafraseren: the horror, the horror … Vrij vertaald: hoe lang moeten we al die flauwe griezelfilmspoofs nog tolereren? Zolang ze economisch rendabel blijven uiteraard, en dat zal – gezien het lage budget waarmee die prenten in elkaar worden gebokst – nog wel een tijd duren. Tot daar aan toe. Maar waarom moeten die dingen toch altijd zo hemelstergend flauw en inspiratieloos zijn?
Ooit was het anders. Toen Jerry Zucker, David Zucker en Jim Abrahams begin jaren tachtig het genre populair maakten met ‘Airplane/Flying High’ en ‘Top Secret’ en later met de ‘The Naked Gun’-franchise. Ook die films waren eigenlijk ontzettend flauw, maar werden ten minste nog gemaakt door mensen met een visie en talent zodat er uiteindelijk nog fiks wat te lachen viel. Totdat het vet van de soep was tenminste: Abrahams scoorde nog met het ‘Hot Shots’-tweeluik, en David Zucker moest zich verlagen tot ondingen als ‘Scary Movie 3’, ‘Scary Movie 4’ en ‘An American Carol’.
Je zou denken dat er in deze wereld maar plaats is voor één flauwe spooffranchise, maar blijkbaar ziet Hollywood nog ruimte voor een nieuwe na de momenteel al vijf titels tellende ‘Scary Movie’-reeks. Die serie werd opgestart in 2000 en was in de eerste plaats een parodie op Wes Craven’s ‘Scream’, al werden onder meer ook ‘I Know What You Did Last Summer’, ‘The Blair Witch Project’ en ‘The Shining’ door de mangel gehaald. Tieners en vettepretgeile fans zorgden er voor dat die prent wereldwijd 278 miljoen dollar opbracht, dus het hoeft niet te verwonderen dat de boekhouders van de uitvoerende producenten/rechtenhouders Weinsteinbroers adviseerdeb om de koe met de gouden uiers nog een tijdje verder te melken. In de andere afleveringen was het telkens de beurt aan de meest recente horror- en popcultuurprenten van het moment. Bij wijze van extra impuls werd het eerder dit jaar uitgebrachte ‘Scary Movie 5’ vooral gepromoot met een focus op de gastrollen van Charlie Sheen en Lindsay Lohan.
‘A Haunted House’ is kwalitatief onderling verwisselbaar met de ‘Scary Movie’-reeks, al ‘beperkt’ deze prent zich tot het in de zeik nemen van found footage-titels als ‘Paranormal Activity’. Co-regisseur/acteur Marlon Wayans ziet ‘A Haunted House’ niet als een parodie daarop, maar eerder als een komische benadering waarin de personages net het tegenovergestelde doen dan wat ze doen in de serieuze tegenvoeter. Als het kind maar een naam heeft. Het scenario is alvast een blauwdruk van de doorsnee camcorderspookhuistitels. Met koppel Malcolm en Kisha (Wayans en Essence Atkins) dat in een nieuw huis trekt waar best wel eens een geest zou kunnen huizen. Meer kapstok is niet nodig om een halfgare cameraploeg, een homoseksueel medium en andere door het koekoeksnest gedraaide genre-ingrediënten voor te schotelen. Afgewisseld met heel veel scheet- en seksgrappen van een – op zijn zachtst en vriendelijkst gezegd – heel wisselvallig niveau.
Uiteraard valt er hier en daar wat te lachen, maar wij voelden ons toch vooral Danny Glover toen we ‘A Haunted House’ in de dvd-speler lieten ronddraaien. Too old for this shit dus. Blijkbaar zijn er velen die daar niet zo over denken, daar de prent tijdens zijn bioscooprelease genoeg opbracht om het sequellicht op groen te laten springen. Waardoor wie dat wil volgend jaar negentig minuten van zijn leven kan verspillen aan ‘A Haunted House 2’. Regisseur wordt alweer Michael Tiddes, die al een tijdje deel uitmaakt van Wayans vaste productiecrew, net als co-scenarist/producer Rick Alvarez met wie Wayans eerder al ‘White Chicks’, ‘LITTLEMAN’ en de tv-sitcom ‘Second Generation Wayans’ draaide. Om een kort verhaal niet nodeloos te moeten rekken: wie fan is van Wayans, ‘Scary Movie’ of andere spoofs heeft geen enkele reden om ‘A Haunted House’ op zijn minst niet het voordeel van de twijfel te gunnen. Wie door bovenstaande titels jeuk en schimmel krijgt op onbereikbare plaatsen doet er goed aan deze moppenparade snel en stil zijn huisje voorbij te laten rijden.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.