Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Diary Of The Dead
George A. Romero mag dan nog zo’n goeie andere horrorfilms gemaakt hebben (en zelfs in niet-gruwelgenres heeft hij zich niet onbetuigd gelaten), toch zal zijn naam altijd verbonden blijven met één titel: ‘Night Of The Living Dead’, het eerste luik uit de inmiddels tot kwintetstatus verheven franchise. De vijfde en (voorlopig) laatste krijgt als titel ‘Diary Of The Dead’ mee, verwijzend naar het gefilmde dagboek, waarin we getuige zijn van het relaas van enkele studenten, die ervaren hoe de wereld rondom hen geïnfecteerd raakt door levende doden. Ze moeten trachten in leven te blijven, ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Romero blijft niet bij de pakken zitten en gaat cinematografisch maar wat graag met zijn tijd mee. Het is dan ook, films als ‘The Blair Witch Project’ en recentelijk ‘Cloverfield’ indachtig, niet verwonderlijk dat ook hij zich laat verleiden tot een film, die volledig met digitale camera opgenomen werd en geschoten is vanuit het oogpunt van één van de personages. Waar de twee eerder aangehaalde titels zich echter tegoed deden aan schokschouderend camerawerk, laat de oude horrorrot zich nooit verleiden tot wild heen-en-weer-geschud. Maar dat gaat zeker niet ten koste van de spankracht. Integendeel. Zonder te vervallen in clichés (het mag een wonder heten dat hij na vier geslaagde voorgangers nog een nieuwe insteek vond) creëert hij met weinig middelen een heuse portie suspense: een dreigende soundtrack en het sluimerende gevoel dat er iets te gebeuren staat, zijn immers meer dan voldoende om onze nekharen rechtop te doen komen.
Humor is Romero ook niet vreemd en dus valt er in ‘Diary Of The Dead’ ook weer heel wat af te lachen; een zombie die neergehaald wordt met een defibrillator, een ondood exemplaar dat met pijl en boog behandeld wordt en een doofstomme Amish (zijn bordjes zijn hilarisch!), die ten allen koste wil vermijden dat hij besmet raakt, zijn maar enkele van de ludieke intermezzo’s, die kleur geven aan deze vijfde aflevering. Een aflevering waarin we ook weer een sociaalkritische Romero aan het werk zien. In de vorige episodes uit de ‘Dead’-reeks schuwde hij zijn weinig subtiele maatschappijkritiek niet, maar hier doet hij er nog een ruim schepje bovenop. De vragen die hij oproept - hoe veranderen we als mens in zo’n situatie en verdienen we het wel om gered te worden - zijn beslist interessant, maar de drammerigheid waarmee hij ze erin tracht te pompen, werkt op de zenuwen en doet uiteindelijk afbreuk aan de boodschap zelf. Maar dat is slechts detailkritiek op een verder puike horrorfilm, waarin opvallend schaars, maar uiterst effectief wordt omgesprongen met bloeddorstige gruwel.