Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Los Amantes Pasajeros (Blu-ray)
We weten niet aan welke paddo’s Pedro Almodovar heeft gesnoven bij het maken van ‘Los Amantes Pasajeros’, de kans dat de walmen die hij opsnoof niet van een al te beste oogst waren is echter meer dan reëel. Toegegeven, eigenlijk zijn we best tevreden dat de Spaanse cultmeester nog eens terugkeert naar de onbezonnen camp van zijn begindagen. Helaas kunnen we geen volledig gat in de lucht springen: daarvoor scheert het resultaat te lage toppen en bovendien is het charmepotentieel al na een klein kwartier opgebruikt.
Almodovar noemt ‘Los Amantes Pasajeros’ zelf een heel luchtige komedie. Een stelling die zowel letterlijk als figuurlijk mag worden geïnterpreteerd, daar deze prent zich zo goed als volledig tussen de wolken afspeelt. In een vliegtuig met aan boord onder meer drie homoseksuele stewards en een stoet bonte personages. Almodovar gaat bewust voor de foute smaak en kitsch, maar de vonk slaat zelden over in deze prent waar een beginnend cineast kan mee uitpakken, maar waar een gevestigde waarde als Almodovar voor het grootste deel een modderfiguur mee slaat. Een eigentijdse versie van “Mujeres Al Borde De Un Ataque De Nervios” is deze “Nichten Op De Rand Van Een Zenuwinzinking” geenszins.
In Madrid stijgt een vliegtuig op met als bestemming Mexico City. Halverwege blijkt dat er problemen zijn met het landingsgestel na een foutje van twee leden van het grondpersoneel (Antonio Banderas en Penelope Cruz die de prent cameogewijs mogen ontkurken). Waardoor het vliegtuig geen koers kan zetten naar Mexico, en zich verplicht ziet om rondjes te vliegen boven Toledo. Wanneer het er naar uitziet dat het vliegtuig gaat neerstorten, begint iedereen aan boord over zijn eigen leven na te denken. Wat niet leidt tot emotionele introspectie, maar tot een overdaad aan kitsch, homowijsheden, camp en een geplaybackte versie van The Pointer Sisters’ ‘I’m So Excited’.
Toch mogen we ‘Los Amantes Pasajeros’ niet te snel als een akkefietje overboord gooien. Almodovar smokkelde immers op slinkse wijze heel wat verwijzingen binnen naar de belabberde (Spaanse) economie. Al is de kans groot dat die dubbele bodems waarschijnlijk volledig zullen voorbijgaan aan de niet-Spaanse kijker. Het is alvast niet toevallig dat de frauderende zakenman er wil vanonder muizen, dat de piloten de controle kwijt zijn en dat de stewards er moeten voor zorgen dat de passagiers niet ontdekken dat ze afstevenen op een crash. Al gaat Almodovar niet alleen voor de metaforen: personages als een zieneres die haar maagdelijkheid wil verliezen, een SM-meesteres, de übergay stewards en de biseksuele piloten zijn er enkel omdat Almodovar nu eenmaal graag kinky personages uit zijn koker schudt.
Indien Almodovar alle personages en verwikkelingen strakker in de hand had gehouden, dan had “Los Amantes Pasajeros” misschien alsnog zijn slag thuis gehaald. De angstwekkend conventionele ontknoping is echter eerder een teken dat Almodovar zelf ook niet helemaal wist hoe hij zijn vele ideeën tot een hecht geheel moest kneden. Of hoe de meester van de Spaanse kitsch ditmaal niet verder komt dan een voetnoot in zijn grotendeels imponerend oeuvre. Wachten tot wanneer zijn mojo nog eens volledig opgeladen is, dus. Of tot de juiste paddo’s zich aandienen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.