Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Blood Ties
Duivel-doet-al Guillaume Canet is ontegensprekelijk sant in eigen land. Zijn populariteit als acteur bewees hij onlangs nog in het in Frankrijk populaire ‘Jappeloup’ en op regievlak staan zowel ‘Ne Le Dis A Personne’ (2006) als ‘Les Petits Mouchoirs’ (2010) hoog aangeschreven. Het hoeft niet te verwonderen dat Canet al een tijdje in de running was om ook in Hollywood een film te draaien, en met ‘Blood Ties’ is zijn (eerste) Amerikaans avontuur een feit.
Canet koos voor een herwerking van de Franse thriller ‘Les Liens Du Sang’ uit 2008 waarin hij zelf acteerde. Canet vond de materie sterk genoeg om het van Frankrijk te verkassen naar het New York van de jaren zeventig. Hij schreef de scenario-adaptatie samen met James Gray, die met ‘We Own The Night’ een min of meer gelijkaardig politiedrama schreef en regisseerde. Leuk is dat Gray en Canet elkaar ontmoetten in het kader van Grays ‘The Immigrant’ waarvoor de Amerikaan Marion Cotillard (Canets partner sinds zijn relatie met Diane Kruger spaak liep) castte. Kleine wereld, zo blijkt.
Misschien zelfs iets te klein. Het scenario van ‘Blood Ties’ is immers niet erg origineel. Het gegeven van twee broers (de een een politieman, de ander een misdadiger) die lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, was zelfs al tijdens de hoogdagen van het westerngenre een cliché dat herhaaldelijke malen werd opgediept. Hoe hard Canet ook zijn best doet, hij slaagt er niet in om iets nieuws aan te vangen met het gegeven. Wat we zien in ‘Blood Ties’ hebben we al ettelijke keren eerder en beter gezien. Een valse start die Canet twee uur lang parten blijft spelen, zelfs al kan hij rekenen op een cast die namen bevat als Clive Owen, Billy Cudrup, Marion Cotillard, Zoe Saldana, Mila Kunis en James Caan.
Centraal in ‘Blood Ties’ staan de broers Chris en Frank. Chris (Owen) verzeilde op jonge leeftijd in de misdaad en is niet vies van bruut geweld. Bij het begin van de prent komt hij vrij na een gevangenisstraf van twaalf jaar wegens moord. Hij wordt opgewacht door zijn zus (Lili Taylor) en broer Frank (Cudrup) die hem naar het ziekenhuis brengen waar hun vader (Caan) herstelt van een longoperatie. Frank is niet echt opgezet met Chris’ vrijlating: als lid van het Newyorkse politiedepartement vreest hij dat zijn broer voor problemen kan zorgen, maar hij staat toch toe dat Chris bij hem logeert – broederliefde kruipt nu eenmaal waar die niet gaan kan. Chris belooft om de misdaad achter zich te laten en vindt een baan in een garage. Hij begint een relatie met zijn collega Natalie (Mila Kunis) en hoopt zo echt een nieuwe start te kunnen nemen. Wanneer hij een ex-gevangene (Domenick Lombardozzi uit ‘The Wire’) tegen het lijf loopt raakt hij toch terug op het slechte pad en komt hij regelrecht tegenover Frank te staan.
Canet heeft duidelijk goed gekeken naar het oeuvre van Martin Scorsese en probeert dat nogal opvallend te kopiëren: brutale actie gecombineerd met familie-issues en heel wat seventiesmuziek op de soundtrack … het komt allemaal vertrouwd over. En dan zwijgen we nog over de weinig geslaagde imitatie van De Palma’s meesterlijke ‘Carlito’s Way’-climax waarmee hij de kers op de taart probeert te krijgen. Af en toe schiet Canet toch raak: tijdens een brutale moordpartij in een bar en een strak geregisseerde overval op een geldtransport lijkt het zelfs alsof we elk moment Gene Hackmans gleufhoed uit ‘The French Connection’ of Al Pacino’s hippiebaard uit ‘Serpico’ kunnen ontwaren. Maar die momenten zijn te schaars om de film van de middelmaat te redden. Wie dat ook niet kan is Matthias Schoenaerts in wat zijn eerste officiële Engelstalige rol is aan de vooravond van wat het echte internationale doorbraakjaar moet worden. Als misdadiger die het grootste deel van de prent in de gevangenis zit komt hij hoop en al tien minuten in beeld. Dat hij in zijn bijrol niet moet onderdoen voor de rest van de prestigieuze cast spreekt alvast in zijn voordeel.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.