Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Avant L'Hiver
Philippe Claudel is duidelijk niet voor een gat te vangen. Dankzij gerenommeerde bestsellers als ‘Les Ames Grises’ en ‘Le Raport De Brodeck’ staat hij geboekstaafd als een van de beste Franse auteurs van deze generatie. Ook van de zevende kunst toont hij zich een begenadigd adept: als regisseur is hij inmiddels aan zijn derde worp toe. En die derde is net als de vorige twee opnieuw een prent die verdient om door een groot publiek te worden omarmd. Een knuffelmodus die wij alvast niet zullen afremmen.
Claudel debuteerde in 2008 met het mokerslagdrama ‘Il Y A Longtemps Que Je T’Aime’ waarin Kristin Scott Thomas een van haar allerbeste vertolkingen ooit neerzette als een vrouw die na haar gevangenisstraf terug met zichzelf en haar omgeving in het reine moet zien te komen. Opvolger ‘Tous Les Soleils’ was heel wat luchtiger van toon maar zei – tussen de vele fratsen en humorvolle situaties door – toch weer heel wat rake dingen over leven, liefde en dood. Met ‘Avant L’Hiver’ stort Claudel zich op het thrillergenre. Of liever, het onderhuids thrillergenre. Au fond is dit immers opnieuw een menselijk drama, maar hij voegt een paar mysterieuze accenten toe die de kijker op zijn/haar qui-vive houden. En leunt daardoor bij momenten heel dicht tegen Michael Hanekes ‘Caché’ aan.
Paul (een sterke Daniel Auteuil) is een chirurg die de zestig nadert. Hij is gehuwd met Lucie (een even sterke Kristin Scott Thomas), een huisvrouw die haar tijd vooral stopt in het onderhoud van haar – op zijn zachtst gezegd – uit de kluiten gewassen tuin. Ogenschijnlijk is er geen vuiltje aan de lucht tussen de twee. Zij wacht nog steeds met het avondeten tot wanneer Paul thuis is van zijn zware dagtaak, ze hebben gemeenschappelijke interesses en vrienden, en praten en vrijen nog steeds even veel als vroeger. Tenminste, dat is de perceptie. Beide hebben immers geheimen en verlangens die makkelijk als ‘late mid life crisis’ kunnen worden afgedaan, maar die eigenlijk diepere wortels hebben. En die komen aan de oppervlakte wanneer Paul en Lucie plots boeketten rode rozen krijgen toegestuurd van een anonieme afzender.
Paul denkt te weten wie de bloemen stuurt. Hij wordt immers gestalkt door de jonge en mysterieuze Lou (Leïla Bekhti uit ‘Un Prophéte’) die hij in een bar ontmoet. Zij beweert vroeger als kind door Paul te zijn geopereerd, maar hij kan zich dat niet meer herinneren. Al dan niet toevallig begint Paul het meisje te pas en te onpas op te merken, en terwijl hij eigenlijk wil dat ze uit zijn leven verdwijnt, raakt hij eveneens door haar geïntegreerd. En hoe meer hij onder haar invloed raakt, hoe vervreemder hij dreigt te raken van Lucie.
Claudel gooit in ‘Avant L’Hiver’ niet al zijn kaarten op tafel. Hij laat de kijker lange tijd in het ongewisse over het hoe en waarom van de relatie tussen Paul en Lou. Uiteraard beseft Claudel dat hij het thrillermysterie (wie stuurt de rozen en is Lou wel wie ze pretendeert te zijn) moet oplossen wil hij het publiek niet met een kluitje in het riet sturen. Dus krijgt alles op het eind een verklaarbare oplossing. Weliswaar eentje die zich niet helemaal verzoent met de dramatische spankracht van het hoofdverhaal waarin een huwelijkscrisis annex huwelijksstilstand onder de schijnwerpers wordt gehouden. Of die ontknoping steek houdt, moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Vast staat echter dat Claudel opnieuw een mooie film heeft afgeleverd. Niet zo sterk als zijn debuut, maar sommige scènes komen toch aardig in de buurt. En de vierde ster blijft eigenlijk enkel buiten bereik omdat de thrillerelementen niet helemaal naadloos in de plooien vallen. Een kleine onvolmaaktheid in een prent die voor de rest anderhalf uur hypnotiserende cinema van de bovenste plank serveert.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.