Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Gambit
Maar liefst zeven jaar duurde het om de misdaadkomedie ‘Gambit’ uit 1966 – met hoofdrollen voor Michael Caine, Shirley MacLaine en Herbert Lom – in een nieuw jasje te stoppen. Wat lang is voor wat niets meer blijkt dan een dertiende komedie uit het spreekwoordelijk dozijn die nogal nadrukkelijk knipoogt naar het oeuvre van Blake Edwards. Al is dat laatste misschien niet erg bewust, daar de originele ‘Gambit’ van Ronald Neame ook al in het vaarwater van de regisseur van onder andere de ‘Pink Panther’-cyclus zat.
In de remake van ‘Gambit’ draait alles rond een schilderij van Claude Monet. Kunstcurator Harry Deane (Colin Firth) is in dienst van de megalomane miljonair Shabandar (Alan Rickman), en besluit om zijn baas ettelijke miljoenen lichter te maken door hem met een valse Monet op te zadelen. Om het plan te laten slagen rekent hij op de hulp van de Texaanse babe PJ Puznowski (Cameron Diaz), een afstammelinge van een Amerikaans soldaat die tijdens de tweede wereldoorlog het originele schilderij van Monet uit de nazikluizen wist te recupereren. Puznowski moet Shabandar overtuigen van de echtheid van de door Deanes handlager geschilderde vervalsing, waarop Deane die authenticiteit enkel nog positief moet evalueren om Shabandars miljoenen op zijn rekening te zien komen. Tussen het plannen en het uitvoeren loopt uiteraard van alles mis, enerzijds omdat Shabandar niet zo lichtgelovig is als Deane vermoedde, anderzijds omdat PJ de hormonen van beide heren in sneltreinvaart de hoogte injaagt.
Initiatiefnemer van de remake is producent Mike Lobell die in 1997 groen licht kreeg van Universal om een nieuwe versie te draaien van een van zijn favoriete sixtieskomedies. Zijn eerste keus om het scenario te laten schrijven was Aaron Sorkin, maar die was toen aan de slag als huisscenarist bij ‘The West Wing’ en kon geen tijd vrijmaken om het script degelijk af te werken. Waarop het bij regisseur Anand Tucker en scenarist Frank Cottrell Boyce terechtkwam. Boyce (die bekend is van het kinderboek ‘Millions’ dat door Danny Boyle werd verfilmd en van heel wat scenario’s die hij voor Michael Winterbottom schreef) verkaste het verhaal naar Japan: helaas voor hem was Lobell was niet onder de indruk van het resultaat. Waarop hij het naar de Coen-broers toeschoof, die tussen hun eigen projecten door tijd hadden voor een ‘rewrite’. Vanaf dat moment zag het er goed uit voor ‘Gambit’, maar de prent bleef vastzitten in de gevreesde ‘development hell’.
Reese Witherspoon toonde interesse in het project, maar wilde enkel in de film aantreden indien Mike Nichols of Robert Altman de regie zouden voeren. Nichols was van meet af aan niet geïnteresseerd, Altman vond de materie niet echt passen bij zijn interesses. Wie wel wou regisseren was Bo Welch (op dat moment waren Colin Firth, Jennifer Aniston en Ben Kingsley de acteurs van dienst), maar na het floppen van diens ‘The Cat In The Hat’ kreeg hij niet eens een faire kans. Waarop ‘Gambit’ hopeloos vast bleef zitten: pogingen om alles te reanimeren met Hugh Grant en/of Sandra Bullock liepen eveneens op een sisser uit, en het zag er lange tijd naar uit dat de nieuwe ‘Gambit’ nooit zou worden gemaakt. Zelfs Universal was op dat moment geen betrokken partij meer. Tot Lobell in 2009 telefoon kreeg van een pas opgestarte productiefirma die op zoek was naar films die ze wilden financieren. ‘Gambit’ zat terug op het goede spoor en in mei 2011 gingen de opnames eindelijk van start.
‘Gambit’ werd uiteindelijk een weinig verrassende caper: wat regisseur Michael Hoffman (‘One Fine Day’, ‘The Last Station’) hier laat zien hebben we al ettelijke keren eerder – en beter – gezien. Of hoe de kopie het het niet haalt bij het origineel: best passend voor een film die over kunstvervalsing gaat. Toch is ‘Gambit’ niet de flop die het hobbelig parcours laat uitschijnen: Hoffman blijft trouw aan de textuur van de klassieke komedies uit de jaren zestig en ook Firth, Rickman en Diaz doen hun best om de teneur van het origineel te benaderen. Wat uiteindelijk best een aantal geslaagde scènes oplevert. En niet alleen voor dames die dromen van een in zijn onderbroek rondhossende Colin Firth.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.