Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Kick-Ass 2 (Blu-ray)
Drie jaar terug zorgde Matthew Vaughns verfilming van ‘Kick-Ass’, de comic van Mark Millar en John Romita Jr., voor nogal wat verhitte discussies. Zo vond het inmiddels overleden filmjournalistieke icoon Roger Ebert het onverantwoord om zoveel geweld te etaleren in wat hoofdzakelijk een tieneromgeving was. In België was de film tijdens zijn biosrelease - zonder dat daar iemand aanstoot aan nam of gemachtigd was om er iets aan te veranderen – kinderen toegelaten zodat iedere niet goed ingelichte vader er zijn zevenjarig kind mee naar toe kon nemen in de waan dat hij een of andere onschuldige ‘Spider-Man’-prent ging te zien krijgen. In Nederland werd wel ingegrepen: daar kreeg ‘Kick-Ass’ oorspronkelijk het label ‘vanaf 12 jaar’ mee, onder druk van verontruste ouders werd dat gaandeweg opgetrokken naar 16.
De eerste ‘Kick-Ass’ was dus geen kattenpis, maar wel een adrenalinerush voor actiefreaks boven de zestien of – waarom niet - de iets jongere kijker die het een en ander al kon duiden. De sequel is helaas een ander paar mouwen: Matthew Vaughn is niet bij het project betrokken (tenzij als een van de producenten) en zowel het scenario als de regie werden toevertrouwd aan de illustere onbekende Jeff Wadlow wiens cv dusver werd gesierd met flauwe B-titels als ‘Cry_Wolf’ en ‘Never Back Down’. Voor Wadlow dus een gedroomde opstap naar grotere A-budgetten, ware het niet dat ‘Kick-Ass 2’ het op geen enkel vlak haalt bij de voorganger. Tenzij misschien als het om controverse gaat: Jim Carrey, die hier de rol vertolkt van bloeddorstige vigilante, liet zich enkele weken voor de Amerikaanse première ontvallen dat hij spijt had dat hij aan ‘Kick-Ass 2’ had meegewerkt en dat hij zich niet kon vinden in het propageren van geweld.
‘Kick-Ass 2’ is een van die sequels die op zijn zachtst gezegd teleurstellend is. Alles wat goed was in nummertje een is hier in geen velden of wegen te bespeuren of wordt inspiratieloos geïmiteerd. Waar Vaughn er – wars van alle controverse – nog in slaagde om het extreem geweld en de duidelijke ‘tongue in cheek’-aanpak in evenwicht te houden, weet Wadlow nauwelijks van welk hout pijlen te maken in dit vervolg. Na de dood van haar vader is Mindy MacReady (Hit-Girl voor de intimi en vijanden) ondergebracht bij haar pleegvader Marcus. Die verplicht haar om haar superheldenoutfit achter slot en grendel te laten en zich niet langer te profileren als piepjonge misdaadbestrijdster. Dave ‘Kick-Ass’ Lizewski (Aaron Taylor-Johnson, die er ditmaal vrij flets voorkomt) heeft niemand die hem op de vingers tikt, maar ziet het niet zitten om nog superschurken te bestrijden na zijn clash met gangsterbaas Frank D’Amico. Nochtans inspireerden zijn acties tal van andere wannabe-vigilantes die ’s nachts samentroepen op zoek naar misdadigers die ze beentje kunnen lichten.
Uiteindelijk besluit Dave om toch terug gemaskerd de straat op te trekken, en hij wordt lid van ‘Justice Forever’, een groepering vigilantes geleid door kolonel ‘Stars And Stripes’ (een onwennige Jim Carrey). Waarop hij terug onder de aandacht komt van Chris D’Amico (Christopher Mintz-Plasse) die de dood op zijn vader wil wreken, zij het niet langer onder de schuilnaam ‘Red Mist’: ‘The Motherfucker’ vindt hij een waardiger alternatief. De strijd tussen de criminelen die TM rond zich verzamelt en de brave burgerwrekers van ‘Justice Forever’ leidt uiteraard naar een waar bloedbad. Waardoor Hit-Girl besluit dat langs de kant blijven staan geen optie is, en zij op haar beurt eveneens terug het strijdgewoel opzoekt.
Het is opvallend hoe alles wat de vorige keer werkte, ditmaal grotendeels de dieperik ingaat. Karakters die we drie jaar terug sympathiek vonden zijn geëvolueerd naar eendimensionale karikaturen die met weinig begeestering worden vertolkt door een cast die er grotendeels ongeïnteresseerd lijkt bij te lopen. De enerverende Mintz-Plasse bombarderen tot superschurk was sowieso geen goed idee, net zomin als het integreren van zielloze tienerhumor en kots- en kakgrappen. Hier en daar zit ‘Kick-Ass 2’ toch op het juiste spoor (met dank aan onder meer een eenogige Russische krachtpatster), voor het merendeel is en blijft dit echter een pijnlijke affaire die het zonder het vernuft van het origineel moet stellen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.