Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
RIPD (Blu-ray)
Jeff Bridges en Kevin Bacon zijn twee uitstekende acteurs. Met min of meer gelijklopende credentials. Beide kregen vooral hoofdrollen tijdens hun jonge jaren: hoe langer ze actief waren in Hollywood, hoe meer ze zich tevreden stelden of moesten stellen met solide bijrollen die in veel gevallen de film waarin ze te zien waren beter deden ogen dan die eigenlijk was. Klasbakken dus, die lange tijd onder de radar opereerden. Daar kwam voor Bridges verandering in toen hij een Oscar kreeg voor ‘Crazy Heart’. Bacon vindt momenteel een uitlaatklep op het kleine scherm met zijn hoofdrol in het FBI-drama ‘The Following’ en houdt zich naast bijrollen in recente kleppers als ‘X-Men: First Class’ en ‘Crazy Stupid Love’ iets teveel bezig met onbeduidende films.
Kortom, Bridges en Bacon zijn immer betrouwbare acteurs die eender welk project een intrinsieke (meer)waarde kunnen meegeven. Tenminste, dat dachten we. Toen was daar immers plots ‘R.I.P.D.’ en deze ongeïnspireerde comic book verfilming (een kruising tussen ‘Ghostbusters’ en ‘Men In Black’) blijkt zo warrig en focusloos dat zelfs Bridges en Bacon mee ten onder gaan. Een ware schande. Een voordeel hebben we alvast: de kans op een sequel is nihil nadat dit log monster financieel zwaar verlieslatend bleek.
‘R.I.P.D.’ is het geesteskind van Peter Lenkov, die de serie in 2001 mocht ontwikkelen voor Dark Horse Comics. Lenkov is geen onbekende in Hollywood: in 1993 schreef hij het scenario van het Stallone-Snipesvehikel ‘Demoliton Man’ en rond die tijd produceerde hij ook twee ondingen met de inmiddels gelukkig vergeten Pauly Shore. Een rentree langs de grote poort werd ‘R.I.P.D.’ niet. Waar het precies fout liep, is niet meteen geweten. Hollywood heeft immers tal van andere comicconcepten wel succesvol weten om te zetten, maar ditmaal slaan ze de bal gigantisch mis. We zullen het voor het gemak op een combinatie van factoren houden: een regisseur die niet wist van welk hout pijlen maken (de Robert Schwentke die we kennen van ‘Flightplan’ lijkt veraf), een warrig en slordig scenario (Phil Hay en Matt Manfredi schreven eerder ‘The Tuxedo’, ‘Aeon Flux’ en ‘Clash Of The Titans’) en acteurs die hun waardigheid proberen te behouden in een zee van lawaaierige CGI-wezens die vorm- en inhoudsloos over het canvas worden uitgesmeerd.
De synopsis opent – op het eerste zicht – nochtans mogelijkheden: politieagenten die tijdens het uitoefenen van hun beroep om het leven komen, blijven na hun dood actief in het ‘Rest In Peace Department’. Daar maken ze jacht op – jawel – ondode misdadigers met als bijnaam ‘deados’ die op aarde blijven rondzweven. Op aarde zijn de R.I.P.D.-agenten enkel zichtbaar onder hun avatarvorm. Agent Nick Walker (Ryan Reynolds) wordt lid van het R.I.P.D. nadat hij laf werd neergeknald door zijn dubbelspelspelende partner Hayes (Bacon). Hij krijgt Roy Pulsipher (Bridges) als partner, een voormalige marshal uit het wilde westen die als sinds de jaren 1800 deel uitmaakt van het R.I.P.D. Vanop aarde (en ge’avatard als een oude Chinese man) krijgt Nick de kans om zich te wreken op Roy die een verbond met de ‘deados’ heeft gesloten. Slagen Nick en Roy (die eruitziet als een Russische blondine) niet in hun taak, dan is de kans groot dat de aarde voor eens en altijd wordt ingepalmd door deado’s in alle soorten en maten.
Bacon gaat pijnlijk de mist in als een van de saaiste bad guys van de laatste jaren, Ryan Reynolds zoekt naar de juiste weg om leven te krijgen in een oninteressant personage en het is eigenlijk enkel Jeff Bridges die de meubelen nog wat kan redden. Wat natuurlijk komt omdat de man er quasi uitziet als een marshall uit lang vervlogen tijden en een bijna feilloos gevoel heeft voor goede komische timing. Oorspronkelijk zou Zach Galifianakis de rol van Roy vertolken: door overlappende opnameschema’s werd die (gelukkig) vervangen door Bridges. Wie wil zien hoe het als het fout loopt in het megalomane Hollywoodblockbusterlandschap meteen heel erg fout loopt doet er goed aan om – weliswaar op eigen risico – anderhalfuur van zijn leven op te offeren aan ‘R.I.P.D.’, zowat de ‘Howard The Duck’ van 2013. Een titel waarmee onderschatte prenten als ‘Jack, The Giant Slayer’, ‘The Lone Ranger’ en ‘Pacific Rim’ in vergelijking trouwens allemaal bona fide meesterwerken zijn.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.