Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Wolf Of Wall Street
Indien Jordan Belfort een wapenschild zou hebben gewild, dan was ‘In Excessis Deo’ een meer dan toepasselijke wapenspreuk geweest. Alles in zijn leven stond (en staat misschien nog steeds) in het teken van meer, meer en nog eens meer. Seks, drugs & rock ’n roll (of hip hop), maar dan met enkele kwadraten geëxtrapoleerd. De middelmaat kende deze zelfverklaarde ‘Wolf Of Wall Street’ niet. Zijn levensloop bleek meteen uitermate geschikt voor een eveneens met excessen flirtende en grensdoorbrekende ‘komedie’ waarin gevestigde waarden als Martin Scorsese en Leonardo DiCaprio met verve het onderste uit de kan halen.
Jordan Belfort is een Wall Street Stockbroker wiens carrière aanvankelijk beëindigd leek vooraleer ze was begonnen. Onder voogdijschap van een andere Wall Street haai – Mark Hanna, schitterend neergezet door een scènestelende Matthew McConaughey – was Jordan helemaal klaargestoomd om het geld uit de zakken van speculanten en onwetende burgers te slaan. Tot plots de beurskrach van oktober 1987 de kop opstak en op zwarte maandag 19 oktober de beurzen in elkaar stortten. Een gebeurtenis die achteraf gezien wel een zegen was voor Belfort: hij ging met vernieuwde intensiteit aan de slag, koos ditmaal niet voor loondienst en stampte met Stratton Oakmont een eigen bedrijf uit de grond. Zo verdween er meer commissie in eigen zak, en gaf hij zich samen met zijn vertrouwelingen over aan een mantra dat draaide rond heel veel seks, drugs en geld. Alles zonder grenzen: op bedrijfsfeestjes kon je over de hoofden van prostituees lopen, bij wijze van ontspanning werd er met dwergen geworpen en de cocaïne stroomde als water uit de kraan. Geen wonder dat Stratton Oakmont de nieuwsgierigheid opwekte van de FBI, die besloot om Belfort aan een extra secuur onderzoek te onderwerpen.
Tijdens zijn (korte) verblijf in de gevangenis – boontje kwam even om zijn loontje – schreef Belfort zijn memoires. De filmrechten daarvan werden in 2007 gekocht door DiCaprio en die zag een nieuwe samenwerking met Scorsese wel zitten nadat ze elkaar reeds hadden gevonden in ‘Gangs Of New York’, ‘The Aviator’ en ‘The Departed’. Na een paar maanden preproductie gaf Scorsese er echter de brui aan omdat hij voelde dat de oorspronkelijke distributeur hem te weinig zijn zin liet doen. Scorsese en DiCaprio maakten daarop samen ‘Shutter Island’, maar Jordan Belforts waanzinnige levensverhaal bleef hen achtervolgen. Scorsese kwam terug aan boord toen een nieuwe productiefirma/distributeur de rechten overnam, en het resultaat is overweldigende, uppercutverkopende cinema waar het laatste woord nog niet over geschreven is.
De meest gehoorde kritiek is dat Scorsese en DiCaprio een vileine levensstijl verheerlijken. Iets waar Brian De Palma en Al Pacino in 1983 al voor werden afgestraft voor ‘Scarface’. En vele anderen voor hen, getuige de Hayscode die al in de jaren dertig de bandeloosheid van Hollywood aan banden wou leggen. Weinig nieuws onder de zon dus. De kritiek houdt trouwens weinig steek: wie slim genoeg is om niet over de zwaar in de verf gezette excessen te vallen, ziet immers dat Scorsese helemaal niets verheerlijkt maar de dingen toont zoals die waren. Gelukkig veroordeelt hij ook niet: als er iets is dat ‘The Wolf Of Wall Street’ kan missen als kiespijn zijn het wel een paar tikken van de moraliserende hamer. Scorsese en DiCaprio laten het aan de kijker zelf over om te beslissen hoe ze Belforts levensstijl ver- of beoordelen. Een insteek waar helemaal niets mis mee is.
Cinematografisch valt er bijna niets aan te merken: ‘The Wolf Of Wall Street’ is een drie uur durende marathon die voorbijraast als een hogesnelheidstrein die geen enkel intentie vertoont om aan eender welke halte te stoppen. Scorsese filmt in de stijl van ‘GoodFellas’ en ‘Casino’ en mixt vibrerende beelden met een geïnspireerde soundtrack. DiCaprio is ronduit sensationeel als the man you’d hate to love: de kracht waarmee hij zonder scrupules het hoofdpersonage neerzet bewijst eens te meer dat hij een van de beste acteurs van zijn generatie is – en alleszins een neus heeft voor het uitpikken van de beste projecten. En dan zijn DiCaprio en Scorsese nog niet eens de volledige koopwaar: de technische omlijsting van Scorseses vaste medewerkers (de montage van Thelma Schoonmaker op kop) zorgt voor een cinema-uppercut van jewelste. Woorden van lof gaan evenzeer nog naar de rest van de cast die tot in de details fijn en verrassend is uitgewerkt. Met een speciale vermelding voor Rob Reiner die toont dat hij het acteren nog niet is verleerd en hier op een magistrale wijze de rol van Jordans vader inkleurt.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.