Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Paradise
Is het toeval of eerder een teken aan de wand dat Diablo Cody er zonder Jason Reitman nauwelijks in slaagt om een rimpeling te veroorzaken aan het grote Hollywoodoppervlak? Haar scripts voor ‘Juno’ (een debuut waar ze zelfs een Oscar voor kreeg) en ‘Young Adult’ leverden weliswaar twee fijne (zwarte) komedies op, daarnaast is het zoeken naar andere projecten waarmee de ex-stripster in de roos schiet. Misschien dat de door Steven Spielberg meegeproduceerde dramedyreeks ‘United States Of Tara’ (uitgezonden op Showtime tussen 2009 en 2011) nog het dichtst in de buurt komt.
Cody’s regiedebuut ‘Paradise’ is alvast geen hoogvlieger. Integendeel, deze losse flodder is misschien wel het slechtste dat Cody dusver heeft afgeleverd – en ja, we hebben de mislukte horrorpastiche ‘Jennifer’s Body’ gezien. Cody blijft trouw aan haar favoriet thema, dat van een jonge vrouw die met vallen en opstaan haar plaats in de wereld zoekt. In ‘Juno’ ging het om een zwangere tiener (Ellen Page) die haar verantwoordelijkheid moest nemen, in ‘Young Adult’ om een verbitterde schrijfster (Charlize Theron) die moest inzien dat het inpalmen van een inmiddels gelukkig getrouwde ex verre van koosjer is.
In ‘Paradise’ is Lamb Mannerheim (Julianne Hough, bekend van de ‘Footloose’-remake en ‘Rock Of Ages’ en daarnaast een gerespecteerde zangeres/danseres) ontdekkingsreizigster van dienst. Deze in een bijbelgordelgat in Montana opgegroeide meid hield nare brandwonden over aan een vliegtuigcrash. Na haar herstellingsperiode verwachten haar ouders (Holly Hunter vervult de moederrol) en de goegemeente dat ze openlijk God dankt dat ze terug genezen is, maar zo heeft Lamb het niet begrepen. Tijdens een kerkdienst laat ze optekenen niet langer te geloven in een God die haar voor het leven verminkte. Grote opschudding in haar thuisstad, maar dat zal Lamb worst wezen: om voor eens en altijd komaf te maken met haar godsdienstjeugd besluit ze naar Las Vegas te reizen waar ze zich kan overgeven aan alle mogelijke zondes, al dan niet inclusief het bijwonen van een concert van Celine Dion.
In Sin City komt Lamb in contact met bartainer William (Russell Brand). Die is duidelijk onder de indruk van het zoveelste dolende meisje in zijn bar en zijn stad, en hij besluit haar te helpen terwijl ze haar weg zoekt. Dit samen met de onsuccesvolle soulzangeres Loray (Octavia Spencer) die weerbarstig genoeg is om Radioheads ‘No Surprises’ te zingen in plaats van een Aretha Franklin-deun. Met de hulp van dit tweetal ontdekt Lamb – uiteraard – de echte waarde van het leven en ziet ze in dat ze haar leven onder moeders vleugels niet zomaar kan afzweren indien ze echt gelukkig wil zijn.
Het hoop en al tachtig minuten durende ‘Paradise’ slaagt er in om aan middelmatigheid ten onder te gaan. Frappant is bovendien dat Cody de vitriool en stoute humor ditmaal afzijdig houdt en op de proppen komt met een heel brave constructie. Wat – gezien de setting in Vegas – dubbel opvallend is. ‘Paradise’ doet het zonder relevantie in het uitstalraam, de personages zijn eendimensionaal en oninteressant en het scenario is reeds lang voor de eindgeneriek een vogel voor de kat. Hough, Brandt en Spencer mogen dan wel hun best doen om leven te krijgen in het geheel, en er mag al eens een gevatte one liner naar buiten glippen, animo biedt dit filmpje niet. Integendeel: deze portie doorspoelcinema is zo flets dat hij evengoed onzichtbaar kon zijn.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.