Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hemel Op Aarde (Blu-ray)
Het is niet altijd een overbodige luxe om Nederlandstalige ondertitels te selecteren bij een Nederlandstalig gesproken film. Zeker niet als de voertaal – zoals in grote delen van ‘Hemel Op Aarde’ – een Limburgs dialect is dat zich nog het best als beschaafd koeterwaals laat omschrijven. En dat in combinatie met algemeen beschaafd Nederlands en algemeen beschaafd Vlaams: taalofielen komen alvast niets te kort in dit retro-coming of age-verhaal.
Een dorp in Nederlands Limburg, ergens in 1978. De dertienjarige Bart (debutant Bram Van Schie) heeft twee obsessies in zijn leven: de katholieke geloofsleer – erin gestampt door zijn heel gelovige ouders en de tijdsgeest tout court – en de film ‘Grease’. Het ene houdt hij in stand door misdienaar te zijn onder toezicht van zijn oom Sef (Huub Stapel), het tweede door de filmaffiche op zijn kamer te liefkozen als betrof het een stuk van de lijkwade van Turijn. Barts leven wordt nogal dooreengeschud als een – uiteraard totaal niet-religieus - Vlaams gezin zich in het dorp komt vestigen om er – godbetert – een videotheek uit te baten. Wat ons – rekening houdend met het feit dat de meeste videotheken pas begin jaren tachtig uit de grond rezen – wel heel proactief en early adopterig lijkt, maar soit …
Belgen in Nederland dus (ma en pa worden vertokt door Veerle Dobbelaere en Filip Peeters), en de tienerdochter Moniek (Ella-June ‘Bo’ Henrard) doet meteen de hormonen van Bart op hol slaan. Moniek ziet er alvast geen graten in om Bart om haar vinger en lichaam te vinden, en Bart ziet bij haar zijn puberteit met liefde en seksuele ervaringen helemaal ontwaken. Jammer voor hem (en ook wel voor Moniek natuurlijk) is het meisje zwaar ziek. Wat van ‘Hemel Op Aarde’ zonder al teveel retoriek een broertje maakt van ‘Love Story’, ‘Turks Fruit’ en ‘The Fault Of Our Stars’.
Regisseur Pieter Kuijpers (bekend van ‘Van God Los’, ‘TBS’ en ‘Doodslag’) laat de rauwheid waarmee hij doorgaans aan de slag gaat achterwege, en opteert voor vertedering en melancholie. Het eerste lukt niet zo goed, vooral omdat er al heel wat verhalen zijn over twee geliefden die moeten omgaan met de dood – en iets substantieels of hartverwarmends toevoegen aan het genre doet Kuijpers niet. Op het vlak van melancholie en nostalgie doet hij het beter: de teletijdmachine doet mooie dingen en levert zelfs aardige segmenten op. Zoals die waarin Bart een televisietoestel op zijn kamer krijgt, bij het zappen over ‘Emmanuelle’ struikelt en uiteraard net op dat moment moet toekijken hoe eerst zijn vader en dan zijn moeder onverwacht in zijn kamer neerstrijken. Dergelijke details en andere op het eerste zicht wegwerpmomenten kleuren ‘Hemel Op Aarde’ meer dan de ingrediënten die de centrale verhaallijn sturen. Wat grotendeels komt omdat Kuijpers en scenarist Edward Stelder (bekend van de tv-reeks ‘Westenwind) beiden in Limburg opgroeiden en ongetwijfeld heel wat eigen herinneringen in het scenario verwerkten.
Op de keper beschouwd scoren ze echter te weinig doelpunten om van ‘Hemel Op Aarde’ een geslaagde film te maken. Hoe charmant de seventiesaankleding ook mag zijn, de onevenwichtige en vaak karikaturale vertolkingen helpen de dramatische spankracht niet vooruit en de personages zijn veel te vrijblijvend om onder de huid te kruipen. Telkens wanneer de film zich concentreert op de ziekte van Moniek en de katholieke vertwijfeling van Bart, steekt een ongezonde dosis voorspelbaarheid de kop op en is er geen God ter wereld die getij der middelmaat kan keren. En daar kunnen zelfs de sympathieke liedjes van Rowwen Hèze op de soundtrack weinig aan veranderen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.