Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Weeds, seizoen 7
Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Zeker in een televisiereeks die vrij snel het geijkte pad links liet liggen, een deel van de cast op non-actief stelde – een paar van die verdwenen personages duiken in dit zevende seizoen trouwens terug op – en er een erezaak van maakt om steeds meer waanzinnige plots en geschifte personages te bedenken. Wat ergens anders als gewaagd wordt ervaren, is in ‘Weeds’ vaak de gewoonste zaak van de wereld. Het scrupuleloos en met fikse dosissen seks en drugs omfloerst inhakken op heilige huisjes als religie, politieke correctheid en de status van het gezin als pijler van de maatschappij zorgt er meteen voor dat deze nauwelijks rustpunten kennende reeks evenveel voor- als tegenstanders kent.
Wat begon als een fijne satire op Amerikaanse zeden en gewoontes in de voorstedelijke agglomeratie, groeide gaandeweg uit tot een larger than life-sitcom zonder taboes. Het leek wel alsof bedenkster Jenji Kohan (die inmiddels met het op Netflix uitgezonden ‘Orange Is The New Black’ een nieuwe hit te pakken heeft) en haar team van scenaristen en producers bewust steeds verder gingen in het verleggen van grenzen. Voordeel is dat je vooraf nooit weet in welke richting de reeks (of zelfs een aflevering) gaat evolueren, nadeel is dat Kohan en co al dan niet bewust aan zelfparodie beginnen doen. Zo krijgt Andy Botwin alweer een op bizarre seks en polyrelaties mikkende minnares. Dit levert weliswaar grappige scènes op, vernieuwend is het echter niet meer, getuige zijn eerdere escapades met onder meer Zoeey Deschanel en Alanis Morrisette.
Het zesde seizoen – waarin Nancy (Mary-Louise Parker) en de haren als Newman in plaats van Botwin door het leven gingen om uit de klauwen te blijven van haar wraakzuchtige kartelechtgenoot Esteban – eindigde met de arrestatie van Nancy en Esteban door het FBI. De rest van de Botwinclan zat toen reeds veilig op een vliegtuig naar Denemarken (!). Jaargang zeven maakt een sprong van drie jaar in de tijd: de Nancyloze Botwins zijn zo kwaad en goed als het gaat ingeburgerd in Kopenhagen, wanneer Nancy vervroegd wordt vrijgelaten nadat Esteban in de gevangenis is vermoord. Ze is wel verplicht om onder toezicht in een opvangtehuis een job te vinden. Slaagt ze daar niet in, dan moet ze terug naar de cel. Andy, Shane en Silas reizen op hun beurt naar New York om haar bij te staan, waardoor meteen alle bouwstenen op hun plaats liggen voor dertien nieuwe afleveringen boordevol geraffineerd-foute humor.
Deze nieuwe worp van dertien afleveringen is niet de beste uit het achtjarige bestaan van ‘Weeds’. Slecht is het voorlaatste seizoen geenszins (de bulderlach maakt per aflevering meermaals zijn opwachting), maar de eerder aangehaalde herhalingsfactor zorgt ervoor dat het echte vet toch wat van de soep is. Blijft de vraag of verandering (buiten de locatie om) nodig is: de USP van ‘Weeds’ is nu eenmaal de geschifte insteek – de kans dat er een fan plots naar gezapige salonhumor begint te snakken is zo goed als onbestaand.
‘Weeds’ zoekt op weg naar de eindmeet dus eerder zijn heil in bestendiging dan in vernieuwing, en daar is op zich weinig mis mee – zelfs al is de frisheid er wat af. Gewoontegetrouw maken opnieuw een paar bekende gezichten hun opwachting als ‘guest star’. Ditmaal mogen Martin Short en Aidan Quinn zich in de komische kijker acteren: respectievelijk als advocaat die Nancy moet helpen om het voogdijschap van haar jongste zoon terug te winnen van haar zus (Jennifer Jason Leigh) en als CEO van het bedrijf waar ze een job kon versieren. Zoals gezegd maken ook een paar personages uit de begindagen hun comeback, waardoor ‘Weeds’ toch voor een stukje terugkeert naar de eigen roots. Verschijnt eveneens terug op het appel: de traditionele cliffhanger – en opnieuw is het er eentje die je eerder in een volbloed actie- of thrillerreeks zou verwachten dan in een sitcom. Alvast benieuwd hoe alles – al dan niet netjes – wordt afgerond in het achtste en laatste seizoen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.