Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Non-Stop
Om het met de woorden van Dennis Hopper te zeggen: pop quiz, hotshot! Wat is de link tussen Harrison Ford en Jaume Collet-Serra? Op het eerste gezicht zou je denken dat beide helemaal niets met elkaar gemeen hebben, maar een blik op de plotdraden van Collet-Serra’s laatste twee films onthult het antwoord. Zo kan je ‘Unknown’ gerust omschrijven als ‘Frantic’ in Berlijn, terwijl ‘Non-Stop’ dan weer de terrorismeverhaallijn van ‘Air Force One’ in een whodunitjasje hijst. Collet-Serra is geen Polanski of Petersen, maar zijn neus voor viriele actiescènes en zinderende suspense maakt van hem wel meer dan een gun for hire.
Dat geldt overigens ook voor Liam Neeson, die in ‘Unknown’ en ‘Non-Stop’ tekende voor wat we gemakkelijkheidshalve de Harrison Ford-rol kunnen noemen. De Ierse karakteracteur (‘Schindler’s List’, ‘Michael Collins’) beleeft sinds de verrassingshit ‘Taken’ uit 2008 een tweede carrière als actieheld, maar zijn natuurlijke gravitas (en 62 lentes) maakt hem heel wat interessanter dan pakweg Mark Wahlberg, Gerard Butler of zelfs Bruce Willis. In ‘Non-Stop’ speelt Neeson een schijnbaar uitgebluste airmarshal, die tijdens een vlucht een sms’je ontvangt van een terrorist, die dreigt om elke twintig minuten een passagier te vermoorden. Het enige wat hem tot stoppen kan brengen? 150 miljoen dollar op een offshore bankrekening. Als blijkt dat het rekeningnummer overeenstemt met dat van Neesons personage duurt het niet lang vooraleer elke verdenking op zijn schouders rust. Maar dan zijn ze met de verkeerde voeten aan het rammelen.
‘Non-Stop’ is het soort cinema dat in de jaren ’90 schering en inslag was, maar vandaag de dag nog amper groen licht krijgt. Zonde eigenlijk, want dit soort strak opgebouwde straightforward actiethrillers heeft doorgaans voldoende apen in de mouw zitten om anderhalf uur te entertainen zonder voorts veel van de kijker te verwachten. Neeson is uitstekend als antiheld en zelfs de uitkomst stelt niet teleur. Dat je op het einde van de rit niet het gevoel krijgt dat de scenaristen de intelligentie van hun publiek onderschatten, is al eens fijn om vast te stellen.
Maar daarmee hebben we het scenario wel voldoende lof toebedeeld. Hoewel onderhoudend moet je vooral ook niet verschieten als het gros van de tijd alle clichés uit vliegtuigfilms (zie naast ‘Air Force One’ onder meer ook ‘Passenger 57’ of ‘Critical Decision’) de revue passeren. De echte ster is Jaume Collet-Serra, die zich andermaal opwerpt als een adequaat vakman en het maximum uit het bronmateriaal haalt. Vanaf het begin schiet hij met scherp en verder neemt hij rustig de tijd om een spannende set piece daadwerkelijk spannend te laten zijn. De film raast voorbij in een jachtig tempo, maar doet nergens gejaagd aan – ook dat is een kunst. Het betere popcornentertainment kortom, met voorts leuke bijrollen van Julianne Moore, Anson Mount (‘Hell On Wheels’) en Scoot McNairy (‘Argo’).
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.