Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Best Offer
Sommige cineasten hebben in hun oeuvre een film zitten die alle andere in de schaduw plaatst. Niet dat die andere daarom slecht zijn, ze kunnen echter niet opboksen tegen die ene uitschieter die alle voorgangers en nakomelingen overklast. Giuseppe Tornatore is zo’n regisseur, en ‘Nuovo Cinema Paradiso’ zo’n film. Die uit 1988 stammende coming of age-fabel geschetst tegen de achtergrond van de liefde voor dorpscinema’s en voor film tout court, blijft een meesterwerk van het zuiverste water.
In die optiek is elke nieuwe Tornatore een kroniek van een aangekondigde teleurstelling. Wat want de brave man ook laat zien, een nieuwe ‘Nuovo Cinema Paradiso’ wordt het niet. Daarvoor regisseert Tornatore trouwens te onevenwichtig: individuele scènes zijn best mooi, de narratieve flow loopt nogal eens spaak. Dat is eveneens het geval bij ‘La Migliore Offerta/The Best Offer’: het ene moment zien we Geoffrey Rush tegen iemand praten, in een volgende scène doet hij iets anders, in de daaropvolgende scène is hij terug samen met het personage van twee scènes daarvoor … een ietwat slordige aanpak die er waarschijnlijk ook was in ‘Nuovo Cinema Paradiso’, maar daar werd elke slordigheid bedolven onder de majestueuze mantel der liefde.
‘The Best Offer’ moet je dus niet bekijken om een meesterlijke regisseur aan het werk te zien. Toch is deze mooi ogende prent zeker je aandacht waard: Tornatore pende immers een intrigerende hybride tussen drama, komedie en mysterie bij elkaar die twee uur lang boeiend blijft, zelfs als de verhaalboog her en der niet gespannen staat. Veel heeft Tornatore te danken aan de gedreven vertolking van Geoffrey Rush, die zich als een vis in het water voelt bij het portretteren van de ietwat bizarre veilingmeester Virgil Oldman.
Oldman is het schoolvoorbeeld van een excentrieke man: kunst is zijn leven, en als veilingmeester heeft hij oog voor wat echt en vals is. Als er een stuk is dat hij zelf wil, heeft hij zelfs een medeplichtige (Donald Sutherland) in het publiek zitten die in zijn plaats biedt. Met als resultaat een huis dat uitpuilt van schilderijen waarop vrouwen staan afgebeeld, waar hij urenlang in stilte kan naar zitten kijken. Oldman draagt altijd en overal handschoenen, is steeds exquisiet gekleed en laat zich door niets en niemand de les spellen. Tot wanneer hij telefonisch gecontacteerd wordt door ene Claire Ibbetson (Sylvia Hoeks), die na de dood van haar ouders de volledige inboedel door Oldman wil laten schatten. Wanneer ze systematisch weigert om Oldman te ontmoeten en ze bijna al haar gemaakte afspraken niet nakomt, raakt hij steeds meer in haar ban. Zeker als hij ontdekt dat Claire zichzelf in haar eigen huis heeft opgesloten omdat ze aan pleinvrees lijdt. Hij begint haar te bespieden en wordt langzaamaan verliefd op de mysterieuze dame, hetgeen zowaar een invloed heeft op zijn professionele activiteiten.
De plot volledig uit de doeken doen zou zonde zijn – er is nog een subplot rond de wederopbouw van een robot uit de achttiende eeuw – net omdat ‘The Best Offer’ een prent is die zijn geheimen pas met mondjesmaat prijsgeeft. Waardoor Tornatores halfslachtig-mysterieuze regie hier eerder een zegen is dan een vloek. Voeg daar een interessante cast, een literair aandoende plot en een kunstzinnige omkadering bij en je krijgt een hoogst originele prent waarin je met plezier twee uur ronddwaalt.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.