Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Rover
Wat je vooraf beter niet doet als je je schrap zet om in de desolate wereld van ‘The Rover’ te duiken, is denken dat regisseur David Michôd (‘Animal Kingdom’) een nieuwe ‘Mad Max’ heeft afgeleverd. Goed, er zijn een paar gelijklopende krijtlijnen (niet in het minst omdat het allebei Australische postapocalyptische actiethrillers zijn), maar aan het eind van de rit blijken er meer verschillen dan gelijkenissen te zijn. En ‘The Rover’ komt bij dat wikken en wegen niet als overwinnaar uit de bus.
Tien jaar na de apocalyps (hier ‘the collapse’ genoemd) maken we kennis met de rondzwervende Eric (een drieste Guy Pearce). Schijnbaar zonder doel rijdt hij met zijn witte auto door de outback, op weg naar overal en nergens, zo lijkt het. Wat ‘the collapse’ heeft veroorzaakt, is nooit duidelijk: afgaand op de beelden die al bij al niet zo desolaat zijn, lijkt een implosie van de economie alvast logischer dan een oorlog of kernramp. Dat Eric een man is die je beter niet jent, ontdekken een paar criminelen die er met zijn auto vandoor gaan. Eric zet schuimend van woede de achtervolging in met een pick-uptruck, vastbesloten zijn eigendom te recupereren. Tijdens zijn queeste komt hij in contact met de verstandelijk niet zo snuggere Rey (Robert Pattinson), de broer van een van de autodieven, die voor dood werd achtergelaten bij een schietpartij. Eric en Rey zien zich genoodzaakt om samen te werken bij de verdere zoektocht naar Reys broer en zijn handlangers.
Het scenario van ‘The Rover’ is van de hand van Michôd en acteur Joel Edgerton, met wie Michôd samenwerkte in ‘Animal Kingdom’. Edgerton heeft sindsdien moeiteloos de weg naar Hollywood gevonden (‘Zero Dark Thirty’, ‘Dawn Of The Planet Of The Apes’), maar heeft zijn Australische thuishaven zeker nog niet definitief de rug toegekeerd. Het duo focust nogal nadrukkelijk op moreel verval in een ontmenselijkte samenleving, en levert een werkstuk af dat zich laat samenvatten als een soort postapocalyptische western. Zij het dan zonder enige vorm van entertainment. Heel wat westerns hadden het – vaak in nauwelijks toegedekte metaforische symboliek – ook over geweld en bandeloze maatschappijen, maar verpakten alles bijna steevast in een spannend jongens- en mannenverhaal voor een groot publiek. ‘The Rover’ lijkt wel bewust elke vorm van entertainment te schuwen: de combinatie van onaantrekkelijke personages en het uitvergrote geweld is vaak een harde noot om te kraken.
Nochtans is die combo te verdedigen. Mocht de zevende kunst enkel films met een suikerrandje afleveren, het medium zou niet half zo boeiend zijn. Wie zijn gat brandt, moet echter op de blaren zitten: door zijn universum te bevolken met apathische karakters weet Michôd nauwelijks te boeien. Het geweld voelt bovendien gratuit en uitdrukkelijk benadrukt aan: alsof Michôd en Edgerton alles op alles hebben gezet om de goegemeente te shockeren, maar daarbij geen echte substantie wisten te creëren. De teleurstelling is des te groter omdat het eerste halfuur van ‘The Rover’ wel degelijk perspectieven biedt. De eerste autoachtervolging – het enige element van de prent dat toch open en bloot knipoogt naar George Millers ‘Mad Max’-universum – doet het beste verhopen voor de prent, maar blijkt uiteindelijk een schaars hoogtepunt te zijn in een sputterende misser. Onvoorwaardelijke Robert Pattinson-fanmeisjes die deze film bekijken omdat ze alles met hun idool – die hier trouwens de helft van de tijd met een geconstipeerde blik rondholt – willen zien, zijn bij deze gewaarschuwd. Om het met de alwijze woorden van Yoda te zeggen: entertained you will be not.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.