Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Life Of Crime
De geest van de Coenbroertjes’ ‘Fargo’ is niet veraf in deze halfserieuze, halfkomische kijk op een ontvoeringszaak die volledig uit de hand loopt. Niet zozeer in de setting – geen sneeuw en ijs te bespeuren hier, net zomin als traagarticulerende politierechercheurs –eerder in de toon en teneur. Niet dat regisseur Daniel Schechter die zelf naar voor schuift, hij haalt ze netjes uit het bronmateriaal waarvan hij vertrekt: Elmore Leonards roman ‘The Switch’ uit 1978.
In ‘The Switch’ voerde Leonard met Ordell Robbie en Louis Gara twee personages op die hij zo’n vijftien jaar later opnieuw opviste voor ‘Rum Punch’. Een roman die dan weer de basis vormde voor Tarantino’s ‘Jackie Brown’. Met als gevolg dat Mos Def en John Hawkes er bij Tarantino uitzien als Samuel L. Jackson en Robert De Niro. Geef toe, een fijn weetje. En een reden om ‘Life Of Crime’ toch te zien als meer dan zomaar een misdaadtussendoortje, zelfs al is het eigenlijk niets meer dan dat.
Schechter deed er alvast goed aan om de setting en het tijdskader van Leonards roman te bewaren. Geen update naar de hedendaagse tijd dus, maar alles geworteld in het jaar 1978, disconoten en olifantenpijpen inclusief. Ordell Robbie en Louis Gara zijn twee kleine criminelen die na hun tijd in de gevangenis op zoek zijn naar een manier om vlug rijk te worden. Robbie lanceert het idee om de vrouw van een tycoon te ontvoeren, en een miljoen dollar losgeld te eisen. Een idee waar Gara uiteindelijk in mee stapt. Doelwit is Mickey Dawson (Jennifer Aniston), de vrouw van Frank Dawson (Tim Robbins), een vastgoedspeculant die ettelijke miljoenen heeft achterovergedrukt met illegale activiteiten. Daar kan dus zeker een miljoentje af, denken Robbie en Gara. De ontvoering lukt, maar dan beginnen pas de moeilijkheden. Frank is immers helemaal niet van plan om losgeld te betalen. Meer zelfs, hij stond op het punt te scheiden van Mickey en haar in te ruilen voor zijn maîtresse Melanie (Isla Fisher). Dat zijn eega ontvoerd is, blijkt zowat de minste van zijn zorgen.
‘Life Of Crime’ trekt van bij het begin openlijk de komische kaart. Het spel van Mos Def – die op de credits staat als Yaslin Bey, naar het schijnt zijn nieuwe artiestennaam – en John Hawkes is eerder laconiek dan bedreigend en dat geldt zowat voor de hele film. Spannend wordt het nooit, ook niet als het openlijk om het misdaadaspect draait. Schechters regie is te onopvallend om te kunnen meespelen met de Tarantino’s of Coens van deze wereld, dus op dat niveau moet je de film niet vergelijken. Dankzij het stevige bronmateriaal van Leonard en de amusante cast blijft ‘Life Of Crime’ echter moeiteloos entertainen. Aniston is aardig op dreef als gegijzelde en uiteindelijk wraaknemende vrouw, Robbins is nagenoeg perfect als brute ‘could’nt care less’-macho. Def en Hawkes zijn geen Jackson en De Niro, maar dat hoeft niet, daar beide personages hier nog geen doorwinterde criminelen zijn.
Eerder een film om met de glimlach te bekijken, en niet zozeer met de AK 47 binnen handbereik met andere woorden. ’t Zijn verschillende categorieën, maar wie het kleine niet eert…
In ‘The Switch’ voerde Leonard met Ordell Robbie en Louis Gara twee personages op die hij zo’n vijftien jaar later opnieuw opviste voor ‘Rum Punch’. Een roman die dan weer de basis vormde voor Tarantino’s ‘Jackie Brown’. Met als gevolg dat Mos Def en John Hawkes er bij Tarantino uitzien als Samuel L. Jackson en Robert De Niro. Geef toe, een fijn weetje. En een reden om ‘Life Of Crime’ toch te zien als meer dan zomaar een misdaadtussendoortje, zelfs al is het eigenlijk niets meer dan dat.
Schechter deed er alvast goed aan om de setting en het tijdskader van Leonards roman te bewaren. Geen update naar de hedendaagse tijd dus, maar alles geworteld in het jaar 1978, disconoten en olifantenpijpen inclusief. Ordell Robbie en Louis Gara zijn twee kleine criminelen die na hun tijd in de gevangenis op zoek zijn naar een manier om vlug rijk te worden. Robbie lanceert het idee om de vrouw van een tycoon te ontvoeren, en een miljoen dollar losgeld te eisen. Een idee waar Gara uiteindelijk in mee stapt. Doelwit is Mickey Dawson (Jennifer Aniston), de vrouw van Frank Dawson (Tim Robbins), een vastgoedspeculant die ettelijke miljoenen heeft achterovergedrukt met illegale activiteiten. Daar kan dus zeker een miljoentje af, denken Robbie en Gara. De ontvoering lukt, maar dan beginnen pas de moeilijkheden. Frank is immers helemaal niet van plan om losgeld te betalen. Meer zelfs, hij stond op het punt te scheiden van Mickey en haar in te ruilen voor zijn maîtresse Melanie (Isla Fisher). Dat zijn eega ontvoerd is, blijkt zowat de minste van zijn zorgen.
‘Life Of Crime’ trekt van bij het begin openlijk de komische kaart. Het spel van Mos Def – die op de credits staat als Yaslin Bey, naar het schijnt zijn nieuwe artiestennaam – en John Hawkes is eerder laconiek dan bedreigend en dat geldt zowat voor de hele film. Spannend wordt het nooit, ook niet als het openlijk om het misdaadaspect draait. Schechters regie is te onopvallend om te kunnen meespelen met de Tarantino’s of Coens van deze wereld, dus op dat niveau moet je de film niet vergelijken. Dankzij het stevige bronmateriaal van Leonard en de amusante cast blijft ‘Life Of Crime’ echter moeiteloos entertainen. Aniston is aardig op dreef als gegijzelde en uiteindelijk wraaknemende vrouw, Robbins is nagenoeg perfect als brute ‘could’nt care less’-macho. Def en Hawkes zijn geen Jackson en De Niro, maar dat hoeft niet, daar beide personages hier nog geen doorwinterde criminelen zijn.
Eerder een film om met de glimlach te bekijken, en niet zozeer met de AK 47 binnen handbereik met andere woorden. ’t Zijn verschillende categorieën, maar wie het kleine niet eert…
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.