Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Liefde is een kaartspel. Met jokers en pokers. Et pour les francophones la même chose, zo blijkt. Benoit Poelvoorde – in een opvallend niet-komische rol – kan er van meespreken in dit soms teder, soms rauw driehoeksrelatiedrama. In een regie van oude genrerot Benoit Jacquot (‘A Toute De Suite’, ‘La Fille Seule’, ‘Les Adieux A La Reine’).

Boekhouder Marc (Poelvoorde) mist in Valence, een stadje in de Rhones-Alpes regio, de laatste trein naar Parijs. Hij gaat iets drinken in een plaatselijke pub waar hij Sylvie (Charlotte Gainsbourg) ontmoet. De twee raken aan de praat, en babbelen de nacht vol. Een afspraak om elkaar nog eens te ontmoeten in Parijs is het gevolg. Het lijkt ‘Before Sunrise’ wel. Er zijn al meteen complicaties: Sylvie heeft immers al een relatie, maar toch wil ze haar ‘coup de foudre’ een kans geven en reist ze af naar Parijs. De geplande ontmoeting gaat niet door: Marc is te laat – door hartproblemen zowaar - en kan haar niet terugvinden daar hij niet eens weet hoe ze heet. Waarop Sylvie alsnog besluit om haar huidige relatiedraad terug op te pikken en haar vriend naar Amerika volgt. Marc gaat verder met zijn leven, zelfs al kan hij Sylvie niet vergeten. Wat hij beter toch zou doen als hij een relatie begint met Sophie (Chiara Mastroianni). Zeker omdat zij de zus van Sylvie blijkt te zijn.

Jacquot en coscenarist Julien Boivent (‘Entre Les Mains’, ‘La Petite Lili’) lijken wel een stationsromandieet te hebben gevolgd vooraleer ze de plotpunten van ‘3 Coeurs’ uittekenden. Geloofwaardig is het allemaal niet, en het aantal ‘toevalligheden’ maakt het moeilijk om echt diep ontroerd te zijn door of mee te leven met het verhaal. Hoe ongeloofwaardiger een romantisch drama is, hoe het meer van zijn cupido-effect verliest. Dat is hier niet anders. Eerst moeten we al aanvaarden dat een man toevallig verliefd wordt op de zus van zijn ‘amour fou’ – later moeten we geloven dat hij bereid is om zijn nieuwe liefde op te offeren voor een relatie met de vrouw die eenmalig zijn nacht kleurde. Alles mag dan wel geoorloofd zijn in oorlog en liefde, er zijn grenzen.

Dat Jacquot de kijker bij de les houdt, komt grotendeels door de vertolkingen, en niet zozeer door de plotpunten. Poelvoorde doet het alvast goed zonder clowneske uitspattingen, en Gainsbourg en Mastroianni maken eveneens opmerkelijke verschijningen. Kers op de taart is een bijrol voor grande dame Catherine Deneuve, als de moeder van Gainsbourg en Mastroianni. Mastroianni is in het echte leven trouwens ook haar dochter, dus het is alvast mooie casting. ‘3 Coeurs’ zomaar met het in rozengeur gedrenkte badwater weggooien, hoef je dus zeker niet te doen.

Wat dan wel? De onwaarschijnlijkheden met de door maneschijn verlichte mantel der liefde bedekken is alvast een valabele optie. Zeker omdat Jacquot zijn scenario eigenlijk min of meer bewust buiten de comfortzone van ‘geloofwaardige romantische perikelen’ laat ronddraven. Liefde en logica gaan – naar het schijnt – niet samen, en de regisseur lijkt dit extra in de verf te zetten door zijn plot vol te stouwen met toevalligheden, impulsieve ingrepen en het welhaast niet te omzeilen suspension de disbelief. En dat allemaal om aan te tonen dat liefde zich toch niet zo makkelijk in het vakje van de rede laat vastketenen. 

Simon Couwens