Zoeken

The Reunion

  • Cinevision.be/nl quoteert The Reunion met een 3/5
  • Regisseur: Anna Odell
  • Cast: Anna Odell, Anders Berg, Niklas Engdahl
  • Genre: Drama
  • Duur: 85 minuten
  • Releasedatum DVD: 02-12-2014
  • Distributeur DVD: tba
Bekijk de cover van de film "The Reunion"

Dat de schooltijd geen fijne tijd is voor wie wordt gepest door een of meerdere medeleerlingen, hoeft geen betoog. De opgelopen mentale wonden kunnen zelfs zo scherp zijn dat ze je verdere leven beïnvloeden. Pesten is een pest dus, en dat kan niet genoeg worden benadrukt. Over pesten en gepest worden draaide de controversiële Zweedse artieste/mediafiguur Anna Odell met ‘The Reunion’ een combinatie van fictieve re-enactment en nagespeelde non-fictiedocumentaire. Alleen al door die opvallende combo is het resultaat uw tijd en aandacht meer dan waard.

Anna Odell is geen onbesproken blad, en kreeg nogal wat kritiek toen ze in januari 2009 deed alsof ze zelfmoord wou plegen door van de Liljeholsmbronbrug in Stockholm te springen. Na de nodige commotie leverde de politie haar netjes af in een ziekenhuis, waar ze een dag later opbiechtte dat de zelfmoordpoging en psychologische ineenstorting geveinsd waren als onderdeel van een kunstproject. En daar was niet iedereen mee opgezet: zo kreeg Odell nogal wat kritiek omdat ze materiaal en mensen in het ziekenhuis had opgeëist dat kon worden gebruikt voor mensen die echt hulp nodig hadden. Dit om aan te duiden dat Odell niet om een stunt verlegen zit.

Met ‘The Reunion’ (originele Zweedse titel: Afterträtten) gebruikt ze het filmmedium voor een alweer niet onbesproken studie. Het is meteen haar speelfilmdebuut. Odell deelt ons mee dat ze vroeger op school werd gepest. Twintig jaar later organiseren haar voormalige klasgenoten een reünie, dit evenwel zonder Odell uit te nodigen. Wanneer ze alsnog weet krijgt van de reünie besluit ze uit te zoeken waarom ze niet is uitgenodigd. Is het omdat het voor haar ex-klasgenoten waarmee ze negen jaar in de klas zat te raar is om iemand uit te nodigen die stelselmatig werd gepest, of is er meer aan de hand?

Odell laat pas in het tweede deel van de film in haar kaarten kijken. Het eerste deel – waarin Odell zichzelf speelt – laat zien wat er zou kunnen gebeurd zijn indien ze wel voor de reünie was uitgenodigd en indien ze daadwerkelijk zou zijn opgedaagd. Alle andere aanwezigen op het feest worden vertolkt door professionele acteurs, en de voornamen van haar plaaggeesten zijn fictief. De reüniescène heeft een groot ‘Festen’-gehalte: een op zich gezellig samenzijn ontaardt in een orgie van plaatsvervangende schaamte. Wanneer Odell na de openingsspeech van een van de organisatoren haar eigen speech houdt en haar voormalige klasgenoten met een pijnlijke waarheid confronteert, ontaardt alles in een pijnlijke farce.

Daarna gaat Odell resoluut de confrontatie aan met de voormalige pestkoppen. Ze belt naar haar vroegere klasgenoten met de vraag of ze haar film samen met haar willen bekijken. De meerderheid dankt al dan niet beleefd, een paar durven de confrontatie aan en worden vervolgens door Odell onder vuur genomen. Opvallend is dat de confrontaties tussen Odell en haar prooien opnieuw worden nagespeeld door professionele acteurs. Waarom is nooit echt duidelijk. Het zorgt er in elk geval voor dat de waarheid gekleurd en gestuurd wordt. Wat enigszins het filmisch experiment verhoogt, maar er anderzijds voor zorgt dat de urgentie wat van zijn pluimen verliest. Al moet worden gezegd dat het naspelen heel goed is geslaagd: als je niet weet dat er professionele acteurs bij betrokken zijn, zou je echt denken dat het wel degelijk de echte confrontaties zijn die Odell toont.

‘The Reunion’ noopt zeker tot nadenken. De gevolgen van pesten – zelfs door kinderen – mogen niet worden onderschat. Frappant is dat de pestkoppen van vroeger misschien wel wat toegeeflijker zijn geworden tijdens het volwassen worden, duidelijk is echter dat de meeste nog steeds kicken op macht en hun plaats bovenaan de pikorde niet hebben opgegeven. Jammer is dan weer dat Odell haar egocentrisme/narcisme niet volledig kon indijken: scènes waarin de camera uitsluitend focust op haar – terwijl ze aan het joggen is bijvoorbeeld – of filmische foefjes zoals de in slow motion gefilmde manier waarop ze haar voormalige school binnenstapt – zijn naast de kwestie. Bovendien gaat Odell in haar queeste zo ver dat ze na verloop van tijd irritant begint over te komen. Een gevolg is dat ze door haar op het eerste zicht weinig sympathieke karakter zelf ook niet ongeschonden uit de strijd komt, zeker als je op de hoogte bent van haar brugstunt. Al spreekt dat uiteraard geen pestgedrag goed. Geen zuiver zwart-witmateriaal dus deze ‘The Reunion’, maar eerder een grijs ingekleurde dissertatie over pesten en de invloed van het verleden op het heden. En – wars wat je van Odells aanpak vindt – een die genoeg stof tot nadenken en nakaarten biedt.  

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray