Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In het post-post-post-post door Quentin Tarantino geïnspireerde hippe misdaadgenre ging Joe Carnahan in 2006 zwaar op de bek met het infantiele en luidruchtige ‘Smokin’ Aces’. Acht jaar later een poging ondernemen om alsnog een titel aan dat genre toe te voegen, is niet meteen een warmmakend vooruitzicht. Dat vond blijkbaar ook de Amerikaanse distributeur: oorspronkelijk waren ze bij Universal van plan om ‘Stretch’ in maart 2014 in de bioscoop uit te brengen, maar uiteindelijk kozen ze er voor om de film zeven maand later gewoon online te droppen. En dat terwijl het door horrorproducent Jason Blum meegefinancierde ‘Stretch’ eigenlijk een meer entertainende film is dan ‘Smokin’ Aces’. 

De rol van titelfiguur ‘Stretch’ lijkt op maat geschreven voor Jason Statham, maar die is gelukkig in geen velden of wegen te bespeuren. Het moeten niet altijd dezelfde namen zijn die met de meest voor de hand liggende rollen gaan lopen. Patrick Wilson is een naam die je misschien niet meteen verwacht als held in een actiekomedie, maar kijk … het gaat hem zowaar goed af. Al hoeft dat niet te verwonderen, daar hij intussen bewezen heeft zowel in drama’s (‘Little Children’), komedies (‘Young Adult’), blockbusters (‘Watchmen’) als in horrorfilms (‘Insidious’, ‘The Conjuring’) te kunnen gedijen. 

Stretch is een limousinechauffeur (en aspirant-acteur) die in Los Angeles het leven van de rich and famous probeert te leiden. Makkelijk is dat niet: hij is zo goed als bankroet, heeft zesduizend dollar gokschulden en zijn ravissante vriendin (Brooklyn Decker uit ‘Battleship’) dumpt hem in ruil voor een of andere veelverdienende sportpersoonlijkheid. Wanneer Stretch op een kwade avond te horen krijgt dat hij het volledige bedrag van zijn gokschulden voor middernacht moet vereffenen, besluit hij dat het genoeg geweest is. No More Mr Nice Guy, besluit hij en hij maakt zich op voor een wilde nacht. Een waarin hij zijn gokschuld bij elkaar moet zien te krijgen, een concurrerend limobedrijf van zich moet zien af te schudden en waarin hij de chauffeur wordt van Karos (Chris Pine op losse groeven en met kluizenaarsbaard), een miljonair die op zijn wenken wil worden bediend. Door Karos’ toedoen raakt Stretch verzeilt in een heus wespennest waarin uiteindelijk zelfs de FBI het op hem voorzien heeft.   

Scenariomatig brengt Carnahan niets nieuws onder de zon met zijn misdaad in Tinseltown-insteek. Regiegewijs stopt hij er gelukkig genoeg schwung in om toch een kleine streep (een streepje dus) voor te hebben boven tal van gelijkaardige B-films. Zijn donkere zijde – zoals geëtaleerd in ‘Narc’ en ‘The Grey’ - zoekt hij ditmaal niet op. Hij gaat resoluut voor een luchtige insteek, en rekent daarvoor vooral op Chris Pine die heel hard zijn best doet om zijn imago van gepolijste Amerikaanse held – zie eveneens Horrible Bosses 2 – van zich af te schudden. Ook Wilson houdt met zijn amusante vertolking ‘Stretch’ toch minstens voor de helft van de tijd op het juiste spoor. Daarna begint de leeghoofdigheid iets teveel door te wegen en de déjà-vuvermoeidheid onherroepelijk toe te slaan. Fans van metapostmodernisme (lees: cameo’s) kunnen in elk geval hun hart ophalen aan de als zich zelf verschijnende David Hasselhoff en een hilarisch zichzelf in de zeik zettende Ray Liotta. Al bij al een niet onaardig filmpje dus deze ‘Stretch’, maar tegelijkertijd niet gevarieerd/origineel genoeg om – streepje voor of niet - echt een verschil te maken met het ruime middenveld van de hedendaagse actie(komedie)cinema. 

Simon Couwens