Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
John Wick
Actiefans, opgelet. Hou een kamer vrij in je adrenalineadorerend filmbrein voor de heren Chad Tahelski en David Leitch. Hun regiedebuut ‘John Wick’ is immers een van de meest onderhoudende vigilanteprenten van de laatste jaren. Niet hun echte proefstuk, want eerder verdienden ze al hun sporen in gevechtschoreografie in tal van ronkende titels en waren ze stunt doubles voor onder meer Brad Pitt en Keanu Reeves. Met Reeves werkten ze samen tijdens ‘The Matrix’-trilogie en het is die samenwerking die uiteindelijk naar deze ‘John Wick’ zou leiden.
Voor Reeves alvast een goede zaak, want de man kon dringend een hit gebruiken nu zijn carrière in het drijfzand zat met straight to dvd-titels en grootschalige flops als ’47 Ronin’. Met ‘John Wick’ schiet hij dus wel nog eens in de roos, en hoe. De productiefirma liet alvast weten dat het licht op groen staat voor een sequel. Gedaan met lachen dus met Keanu. Toch zeker voor nu, want ‘John Wick’ is een dijk van een actiefilm. Dat is hoofdzakelijk te danken aan de splinterregie van beide stuntmannen, maar ook voor een groot deel aan Reeves die met de nodige bravoure het Charles Bronson-pad opgaat.
John Wick was ooit een zeer gevreesd misdadiger. Geen onderwereldjob was hem te vilein of smerig. Tot hij stapelverliefd werd op Helen, voor wie hij zijn gewelddadig verleden met graagte over de haag gooide. Vrede die hem niet lang was gegund, daar Helen sterft aan kanker. Vlak voor haar overlijden koopt ze hem nog een pup, zodat hij alsnog een levensgezel krijgt en een levend aandenken aan haar. Vertederend. Ook niet voor lang: na een rit met zijn ’69 Mustang Mach 1 wordt Wick aan een pompstation benaderd door een Russische gangster (Alfie Allen, Theon Greyjoy in ‘Game Of Thrones’) die zijn auto wil kopen. Wick weigert, en daar neemt het Russische opdondertje geen vrede mee. Hij zoekt uit waar Wick leeft, overvalt hem, doodt de hond en gaat er alsnog met de wagen vandoor. Zijn grootste fout: Wick laten leven. Eens die herstelt is van zijn kwetsuren, opent hij een frontale oorlog op zoek naar de dader. Dat die de zoon is van gangsterbaas Viggo Tasorov (Michael Nyqvist), vormt daarbij geen belemmering.
Toegegeven, vernieuwend is de plot niet. Hij is zelfs inwisselbaar met tachtig procent van alle westerns en actiefilms die ooit zijn gemaakt. Scenarist Derek Kolstad ziet het zelf als een mengeling tussen Stephen King en Alistair MacLean. Coregisseur Stahelski goochelt met titels als ‘The Good, The Bad & The Ugly’, ‘Point Blank’, ‘Le Cercle Rouge’ en ‘The Killer’ als inspiratiebronnen. Wat van ‘John Wick’ eerder een hommage maakt dan een kopie. En dat zie je er aan: de wereld die Kolstad en de twee regisseurs creëren is eigenlijk best uniek. Alles speelt zich af in een soort mythische comicstad met een eigen hotel waar misdadigers volgens hun eigen erecode leven. En dat levert meer dan een fijne vondst op in deze platgetredenpadenplot.
De echte koopwaar van ‘John Wick’ is ontegensprekelijk de actiechoreografie van Stahelski en Leitch. Het zicht van Reeves die met gigantische vuurwapens in zijn hand als een volleerd samoerai zijn tegenstanders te lijf gaat, is manna voor elke zichzelf respecterende fan van larger than life cinema. Op een dode meer of minder – 109 in totaal – wordt daarbij niet gekeken. Als je over de top gaat, doe je het beter meteen goed, lijkt het regisseursduo te denken. Smullen is het eveneens van een potente bijrollencast met onder meer Willem Dafoe, Ian McShane, John Leguizamo en David Patrick Kelly. Die laatste excelleerde in de jaren tachtig in tal van bad guy rollen - Schwarzenegger let him go in ‘Commando’ – en is hier uitstekend gecast als mysterieuze cleaner. Pulserende actie met een grote P en grote A, dat is ‘John Wick’. Eat your heart out, Jason Statham.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.