Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Longest Ride
Zoetekoekauteur Nicholas Sparks ligt blijkbaar in de goede schuif bij Hollywoodproducenten. Van zijn in totaal achttien romans zijn er inmiddels tien verfilmd, en volgend jaar volgt de elfde. Voorwaar geen geringe prestatie. Ironisch genoeg is de eerste Sparks-adaptatie nog steeds de beste en recettegewijs wereldwijd ook de meest succesvolle. ‘Message In A Bottle’ dobberde in 1999 immers vrij ver op de merites van Kevin Costner, Paul Newman en Robin Wright. De titels die erna kwamen, zijn op zijn zachtst wisselend van kwaliteit: ‘A Walk To Remember’, ‘The Notebook’, ‘Nights In Rodanthe’, ‘Dear John’, ‘The Last Song’, ‘The Lucky One’, ‘Safe Haven’, ‘The Best Of Me’ en nu deze ‘The Longest Ride’. Volgend jaar is het de beurt aan ‘The Choice’.
Uit die verzameling is ‘The Longest Ride’ eigenlijk een van de betere – al mocht regisseur George Tillman Jr. (‘Men Of Honor’) best wel op de schmaltz hebben bespaard. Of niet, want anders raak je natuurlijk aan de essentie van Sparks’ oeuvre, en die essentie is waarschijnlijk net wat de Kleenexverpulverende doelgroep wil. Dat ‘The Longest Ride’ al bij al vlot bekijkbaar is, is volledig op het conto te schrijven van de twee centrale vertolkers: de guitige Britt Robertson (‘Tomorrowland’) en de ruige Scott Eastwood die als twee jonge waterdruppels op papa Clint lijkt.
Luke Collins (Eastwood) is een stoere rodeostierrijder die op een dag ei zo na in de schoot van toeschouwster Sophie Danko (Robertson) belandt. Niet dat de jongedame fan is van dat machocowboyvertier, ze liet zich echter meetronen door haar vriendinnen tijdens een avondje mannenvlees-uit. De vlam tussen de twee slaat in de pan, en wordt nog inniger wanneer ze getuige zijn van een auto-ongeval. Luke en Sophia redden de bejaarde Ira Levinson (Alan Alda) uit het wrak, samen met een doosje waar brieven inzitten. Die brieven zijn allemaal geschreven door een jonge Ira aan zijn geliefde Ruth. Sophie besluit om Ira die brieven voor te lezen, waarop we het liefdeslevenverhaal van Ira en Ruth (in jonge versie vertolkt door Jack Huston en Oona Chaplin) te zien krijgen. Een verhaal dat een diepe invloed zal hebben op de romance van Sophia en Luke.
Fans van Sparks zijn natuurlijk al vertrouwd met de dubbele narratie uit ‘The Notebook’ waarin eveneens twee liefdesverhalen in verschillende tijdvlakken centraal stonden. De insteek was niet helemaal gelijk aan die uit ‘The Longest Ride’, al zijn er wel degelijk raakvlakken. Net zoals over het gros van Sparks’ boekverfilmingen (en waarschijnlijk over zijn boeken zelf) is het makkelijk om meesmuilend te doen over de recyclagemolen. Want ja, er zit waarheid in de stelling dat als je een Sparksverfilming hebt gezien, je ze eigenlijk allemaal hebt gezien. Maar wie zijn wij om voor de hand liggende romantische pulpverhalen af te schieten? Het is een genre als een ander natuurlijk, en dat de smart in de eerste plaats prefabgefabriceerd lijkt in plaats van recht uit het hart te komen zullen we gemakshalve als de aard van het beestje beschouwen. Wie getuige wil zijn van de ontluikende sterrenstatusaureolen van Britt Robertson en Scott Eastwood heeft alvast geen enkele reden om dit suikerfeest te skippen, clichéovervloed of niet.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.