Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Intern (Blu-ray)
Voetje vrijen met de middelmaat, het is een kunst die Nancy Meyers als geen ander verstaat. Zes films heeft de inmiddels vijfenzestigjarige high class regisseuse dusver op haar conto, en geen enkele daarvan is echt goed of slecht te noemen. Dat ze allemaal geld in het laatje brengen, komt omdat Meyers er steeds in slaagt om gevestigde Hollywoodiconen op het voorplan te krijgen: Mel Gibson in ‘What Women Want’, Jack Nicholson in ‘Something’s Gotta Give’, Cameron Diaz en Kate Winslet in ‘The Holiday’, Meryl Streep in ‘It’s Complicated’ en nu Robert De Niro in ‘The Intern’.
‘The Intern’ trapt af als een eigentijdse corporate komedie, gesitueerd in een hippe e-commerceomgeving. Jules Ostin (Anne Hathaway) is de piepjonge zaakvoerster van de online kleren- en accessoireswinkel About The Fit in hartje New York. Een idee dat ze met veel lef en visie uitbroedde en dat een schot in de roos leek: About The Fit groeide in een mum van tijd uit tot een winstgevend bedrijf met meer dan tweehonderd werknemers. Een van haar medewerkers lanceert het idee om vijfenzestigplussers een kans te geven als stagiair. Goed als sociaal experiment, en misschien kunnen we wel wat leren van iemand met een loopbaan vol ervaring is de achterliggende gedachte. Jules stemt – al dan niet per ongeluk – toe en ziet zich zo geteamd met Ben Whitaker (De Niro, in een rol die oorspronkelijk aan Michael Caine was toebedeeld). Een man die tijdens zijn carrière de drukkerij van een telefoonboekenbedrijf leidde, en na de dood van zijn echtgenote wat op de eenzame dool is. Zich terug aanvaard voelen en weten wat te doen met zijn tijd is voor hem een opportuniteit die hij niet kan laten liggen.
Ben blijkt de juiste man op de juiste plaats te zijn. Niet alleen herkent hij Jules’ problemen, hij kan haar daadwerkelijk helpen bij het nemen van de juiste beslissingen of bij het focussen op haar echte taken. En hij slaagt er en passant zelfs in om haar privéleven terug op orde te krijgen. Daarnaast is hij de ‘populaire opa’ bij de jonge mannen op de werkvloer, wat zorgt voor een paar leuke generatieclashscènes. Niet dat die de bureaustoelen en andere meubels redden. Meyers grossiert immers in clichés zoals een hamster in wangzaksmeersel. Er is geen enkele plotnaad die niet na een halfuur zichtbaar is, en Meyers maakt er geen geheim van hoe ze alles aan elkaar wil hechten. Dat ze dat doet met extra veel stroop en aan het eind uitpakt met een weinig subtiel tranendal dat zich als tenenkrommende sentimentele masturbatie laat bekijken, spreekt niet in het voordeel van “The Intern”. Evenmin als de vaststelling dat het eigenlijk nergens over gaat. Tenzij over stereotiepe grand chique luxeproblemen met een torenhoog ‘so what’-gehalte.
Raar is dat – in een prent geschreven en geregisseerd door een vrouw – het uiteindelijk een (oudere en wijzere) man is die de protagoniste met raad en daad bijstaat. Opvallend in wat gemakkelijk een feministisch pamflet kon zijn. Al is Meyers er de persoon niet naar om boodschappen in haar films te stoppen. Herkenbare situaties voor een groot upperclasspubliek gebracht door grote sterren, daar heeft ze haar carrière op gebouwd. Ook voor ze aan het regisseren sloeg trouwens, getuige de scenario’s die ze schreef voor onder andere ‘Baby Boom’, ‘I Love Trouble’ en ‘Father Of The Bride 1 & 2’, films die allemaal door haar toenmalige echtgenoot Charles Shyer werden geregisseerd.
Originaliteitsprijzen vallen er niet te rapen in ‘The Intern’: het aantal manipulerende close-ups op Hathaways dochtertje is nauwelijks te tellen en de getelefoneerde plotwendingen waren zelfs in het bakeliettijdperk al geeuwinducerend. Bovendien krijgt Meyers bijna geen vaart in een geheel dat een speelduur van twee uur mag omarmen. Hathaway en een verrassend sobere De Niro doen hun best de vlam in de pan te krijgen, wat een schier onmogelijke opdracht is in een film die veel te mechanisch, hermetisch en verschraald is om impact te hebben. In die optiek is het veelzeggend dat ‘The Intern’ bijna openbloeit net wanneer Meyers het aandurft om de cocon te doorbreken met een uit de band springende inbraakscène. Meer van dergelijke horlepiepuitspattingen waren van harte welkom geweest.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.