Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Walking Dead, seizoen 5
Cliffhangers in televisiereeksen: soms zijn ze eerder een vloek dan een zegen. Vaak is een cliffhanger er vooral om het publiek nieuwsgierig te houden voor het volgende seizoen, ook al weet dat publiek tegelijkertijd heel goed dat de situatie hoogstwaarschijnlijk al in de eerste aflevering daarvan wordt rechtgezet. Helemaal te bar wordt het wanneer een reeks elke aflevering met een spannend moment wil eindigen, zoals ‘True Blood’ destijds.
‘The Walking Dead’ weet de doseringsklepel perfect hangen. Zelfs al volgt deze serie de geplogendheden van het format, goedkope hocuspocus is hier niet nodig om het publiek naar de volgende aflevering of het volgende seizoen te krijgen. Integendeel: met een gemiddelde van vijftien miljoen kijkers in Amerika alleen, blijft deze serie een gigantisch kijkcijferkanon. En terecht. Deze vijfde staffel mag dan niet het beste zijn, er zijn genoeg individuele afleveringen of momenten die bij veel fans en tv-critici in de top vijf van WD-hoogtepunten staan. En dat is ook terecht. Dit seizoen is trouwens het meest controversiële dusver. De impact van de gecontesteerde eerste aflevering was zelfs zo groot dat een aantal crew- en castleden vooraf een verwittiging de wijde wereld instuurden.
De vierde worp eindigde met de aankomst van Nick Grimes en de zijnen in Terminus. Geen oord van veiligheid, zoals gehoopt, maar een valkuil bevolkt door tot kannibalen gedenigreerde sadisten. En die blijken zowaar onmenselijker te zijn dan de ‘walkers’ die uiteindelijk enkel hun hongerige instincten volgen. De scène waarin de kannibalen hun menselijke slachtoffers afslachten doorbreekt op het vlak van grafisch televisiegeweld meer dan een barrière. En maakt van ‘The Walking Dead’ meer dan ooit een reeks voor kijkers die tegen een serieuze stoot kunnen.
Seizoen vijf valt in drie delen uit elkaar. Aftrappen gebeurt met de ontsnapping uit Terminus. Daarna leren we wat er met de ontvoerde Beth is gebeurt. Die blijkt ondergebracht in het Grady Memorial Hospital, dat wordt geleid door een politieagente die niet op een slachtoffer min of meer kijkt om haar gezag te behouden. Rick en co belegeren daarop het ziekenhuis om Beth te bevrijden. Het tweede deel van dit in de US in twee delen opgesplitste seizoen speelt zich af binnen de contouren van de Alexandria Safe Zone, een gesloten gemeenschap waar alles toch niet zo peis en vree lijkt als gedacht.
Dit ‘locatiespringen’ is de zwakke plek. Zeker omdat gevaar voor herhaling om het hoekje loert. Zo is de passage in het Grady Memorial Hospital minder interessant, omdat een door een autoritair figuur geleide gemeenschap reeds werd gebruikt. Al is ‘zwak’ een rekbaar begrip binnen een reeks die excelleert in regie, setting en acteerprestaties van een alweer bijzonder bij de pinken zijnde cast. De combinatie van die factoren leidde zelfs naar twee bloedstollend ontroerende afleveringen (‘Consumed’ en ‘What Happened And What’s Going On’) die zonder twijfel mijlpalen zijn in de geschiedenis van de reeks.
Ook niet te versmaden: de als vanouds bijzonder inventieve manier waarop de make-up en zombie-effecten worden aangewend. Je mag dan misschien wel denken al alles gezien te hebben als het op walkerbloedvergieten aankomt, elke aflevering opnieuw is er op zijn minst een vondst die zich in het collectieve gruwelgeheugen nestelt. Soms is dat een subtiel effect, soms een alle stoppen los ingewandenrollade. Goodies die natuurlijk manna zijn voor liefhebbers van gore goorheid. Dat de makers die koopwaar eens te meer weten af te wisselen met tedere momenten van introspectie en karakterontwikkeling is genoeg reden om ‘The Walking Dead’ andermaal te bewieroken.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.