Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Kristy
In hete olie gedrenkte karwatsen – een stuk of drie – voor de onverlaat die ervoor koos om ‘Kristy’ op een hoogst desoriënterende manier te laten beginnen. Uiteindelijk hebben die eerste minuten later wel hun nut in het verhaal, maar toch … een geluk dat we tijdens die eerste minuut niet naar de ejectknop grepen. Zeker omdat hetgeen wat volgt al bij al een respectabele home invasion thriller blijkt te zijn.
Na die eerste te verwaarlozen minuut maken we kennis met Justine (Haley Bennett), een studente die zich opmaakt voor een Thanksgivingavond met haar kamergenote op de schoolcampus. Een plan met een kabel en een kink, wanneer die op de valreep toch de kans krijgt om Thanksgiving met haar familie te vieren. Omdat Justine geen vijfde wiel aan de wagen wil zijn, besluit ze alleen op de campus te blijven. Wanneer ze toch nog even naar buiten gaat om wat spullen te kopen in de supermarkt bij een tankstation, wordt ze benaderd door een in een hoodie geklede vrouw (Ashley Greene) die haar de stuipen op het lijf jaagt. Die stuipen worden nog groter als de vrouw haar tot op de campus volgt. Waar zich vervolgens een kat-en-muisspel ontspint tussen Justine en vier hood-snoodaards die van plan zijn om haar ritueel om het leven te brengen.
Typische huisinvasiestuff dus, te vergelijken met ‘The Strangers’ en eender welke voorganger en nakomer daarvan. Minpunt: de reden van het geterroriseer. De snoodaards die het op Justine hebben voorzien – en voor haar al heel wat andere meisjes hebben omgebracht – maken deel uit van een sekte die jacht maakt op knappe, reine en gezegende meisjes. Zelfs Manson en zijn fanclub waren niet zo kieskeurig. Bovendien noemen ze al hun slachtoffers Kristy, omdat die naam staat voor ‘volgeling van Christus’.
Voor de originaliteit hoef je ‘Kristy’ niet te zien. Toch zijn er redenen genoeg om wel tachtig minuten vrij te maken voor deze tweede langspeler van de Brit Oliver Blackburn die zeven jaar geleden debuteerde met ‘Donkey Punch’. Het scenario van ‘Kristy’ komt uit de koker van Anthony Jaswinski. Die tapte al eerder uit een min of meer gelijkluidend vaatje met de scripts voor B-horrortitels als ‘Vanishing On 7th Street’ en ‘Backwoods’. ‘The Shallows’ – een scenario dat zich ‘Open Water’-gewijs concentreert op de strijd in volle zee tussen een vrouw en een witte haai – zou inmiddels opgepikt zijn door Jaume-Collet Serra (‘Orphan’, ‘Non-Stop’).
Dat Jaswinski’s script voor ‘Kristy’ voor het grootste deel toch werkt, heeft hij te danken aan de bij vlagen vinnige regie van Blackburn, die waarschijnlijk heel veel slashers heeft bekeken vooraleer aan de opnames te beginnen. Opvallend is de lage gore-ratio: ofwel ging Blackburn daar expliciet voor, ofwel vroeg de studio het hem om kalm aan te doen. Feit is dat de echte gore hond van een bekaaide wandeling gaat thuiskomen. Wie wel uitgelaten mag zijn: iedereen die houdt van films die gedragen worden door een uit de band springende vertolking. ‘Kristy’ is immers ontegensprekelijk de film van Haley Bennett, die qua vintage scream queen –gehalte niet moet onderdoen voor Jamie Lee Curtis in ‘Halloween’. Bennett maakt van Justine een aimabel en menselijk karakter en doet geen voor de hand liggende domme dingen die andere (potentiële) slachtoffers in het genre wel eens durven doen. Bennetts geëngageerd spel sleurt ‘Kristy’ moeiteloos door de mindere momenten heen en zorgt ervoor dat het niet eens een calvarietocht is om tot het eind bij de les te blijven. Integendeel: haar meisjesachtige naturel – eerder geëtaleerd in Joe Dantes ‘The Hole’ en Gregg Araki’s ‘Kaboom’ – zorgt ervoor dat deze film zijn drie sterren daadwerkelijk netjes verdient. Dat belooft alvast voor haar volgende projecten: een rol in de geanticipeerde verfilming van de bestseller ‘The Girl On A Train’ en in de remake van ‘The Magnificent Seven’.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.